Powiedzenie swojemu dziecku, że masz raka, może być jedną z najtrudniejszych rozmów, jakie będziesz mieć jako rodzic. Instynktownie próbujemy chronić nasze dzieci przed rzeczami, które mogą ich zranić lub ich uczucia. Kiedy zdiagnozowano raka, rodzice mogą próbować chronić swoje dzieci, nie mówiąc im, ale może to zrobić więcej szkody niż pożytku. Jaki jest najlepszy sposób, aby powiedzieć dziecku, że masz raka?
Nie powiesz swojemu dziecku?
Jak powiedzieć dziecku, że masz raka
Poczekaj, aż wszystkie szczegóły zostaną spełnione. Zanim powiesz swojemu dziecku, że masz raka, eksperci zalecają czekanie, aż uzyskasz jak najwięcej informacji o swoim typie raka , leczeniu i prognozie . W ten sposób będziesz w stanie odpowiedzieć na pytania, które Twoje dziecko może mieć na temat Twojej diagnozy raka. Dzieci najlepiej rozumieją, kiedy widzą cały obraz, a nie tylko małe kawałki. Jeśli masz dużo wiedzy na temat raka i leczenia, staniesz się bardziej pewny siebie dla swojego dziecka. Kiedy jesteś pewny siebie, sprawia to, że czują się bezpieczniej, co jest istotne dla dzieci w obliczu kryzysu.
Nie zakładaj, że Twoje dziecko wie, czym jest rak. Dzieci słyszą termin rak w mediach i telewizji, ale wciąż mogą nie wiedzieć dokładnie, czym jest rak i jak wpływa na organizm. Starsze dzieci mogą sądzić, że wiedzą, ale prawdopodobnie mają niedokładne wyobrażenie o tym, czym jest rak.
Wyjaśnij fizyczny proces powstawania raka w uproszczonej wersji, dostosowanej do wieku.
Niech wiedzą, że rak nie jest zakaźny. Ważne jest również, aby wiedzieli, że twoja choroba nie jest zakaźna i nie mogą jej złapać jak przeziębienie. To może być jedyny rodzaj choroby, który są im znane, i będziesz musiał wyjaśnić, że nie wszystkie choroby są przenoszone z człowieka na człowieka.
Spraw, aby wiek konwersacji był odpowiedni. Terminy medyczne dezorientują dorosłych, nie mówiąc już o dzieciach. Dyskusja na temat poważnego stanu będzie miała również aspekt emocjonalny. Możesz poszukiwać mądrości psychologa dziecięcego, pediatry lub duchowieństwa, aby być gotowym do omówienia go w kategoriach, które dziecko może zrozumieć.
Nie bój się, jeśli jest to jednostronna rozmowa. Twoje dziecko może być spokojne i nie zadawać żadnych pytań podczas pierwszej rozmowy. Jest to całkowicie normalne i polega na przetwarzaniu informacji, które właśnie je przedstawiłeś. Nie pchaj ich, aby ujawnić swoje uczucia, ale powtarzaj, że mogą z tobą rozmawiać i zadawać pytania w dowolnym momencie. Czasami łatwiej jest dzieciom omawiać swoje emocje z kimś innym niż rodzicem. Psychologowie szkolni, duchowni i zaufani przyjaciele i rodzina to ludzie, których dzieci mogą otworzyć się na temat diagnozy.
Najczęstsze pytania Dzieci mogą mieć wiedzę na temat diagnozy raka
Dzieci mogą zadawać pytania, na które trudno jest odpowiedzieć, jeśli nie jesteś przygotowany. Mogą pojawić się pytania, na które nie masz odpowiedzi, ale nie bój się powiedzieć: "Nie wiem". Niektóre typowe pytania, które dziecko może zadać, to:
- Czy umrzesz?
- Czy zachoruje też na raka, kiedy dorosnę?
- Czy twoje włosy wypadną?
- Czy muszę powiedzieć moim przyjaciołom?
- Kto się mną zaopiekuje, jeśli nie możesz?
- Dlaczego zachorowałeś na raka?
- Jeśli coś ci się stanie, co się ze mną stanie?
- Kiedy twój rak zniknie?
Uzyskaj pomoc, jeśli Twoje dziecko nie radzi sobie dobrze - lub zbyt dobrze
Jeśli wydaje się, że twoje dziecko nie radzi sobie dobrze, nie wahaj się, aby uzyskać pomoc u swojego pediatry. Może polecić psychologa dziecięcego lub terapeuty rodzinnego, który ma doświadczenie w pomaganiu dzieciom w radzeniu sobie z rakiem. Typowe objawy radzenia sobie z problemami to bycie cichym i wycofanym oraz, co zaskakujące, nadpobudliwość.
Mogą też mieć problemy z koncentracją w szkole lub źle się zachowywać w klasie. Są to oznaki, że mają problemy z radzeniem sobie i potrzebują pomocy. Należy pamiętać, że normalne jest, że dzieci "odbierają" swoje emocje, ale nadal potrzebują profesjonalnych wskazówek, aby pomóc im w radzeniu sobie.
Bądź czujny, jeśli Twoje dziecko radzi sobie zbyt dobrze. Dzieci, które wyglądają, jakby brały to wszystko krok, mogą maskować swoje emocje. Ponownie, jest to również powszechne, a dzieci, które wykazują tego rodzaju zachowania, również potrzebują pomocy.
Wybór, aby nie mówić dziecku, że masz raka
Niektórzy rodzice decydują się nie mówić swoim dzieciom o swojej diagnozie raka. Jest to decyzja osobista i taka, która nie powinna zostać podjęta bez badań i głębokiej refleksji.
Dzieci są sprytne i intuicyjne, wychwytują wskazówki, że coś jest nie tak w rodzinie. Nie powiedzenie im może prowadzić do niepotrzebnego niepokoju i strachu. Dzieci rozwijają stabilność emocjonalną i jeśli podejrzewają, że coś się od nich powstrzymuje, czują się niepewnie.
Wielu rodziców, którzy nie chcą powiedzieć swoim dzieciom, robi to, ponieważ ich rokowanie jest dobre. Po co obciążać dziecko, kiedy nie ma takiej potrzeby? Musisz jednak wziąć pod uwagę, że "co jeśli":
A co, jeśli twoje zdrowie ma gorszy obrót? Jak wyjaśnisz, że nagle poczujesz się bardzo chory dla swojego dziecka? To może pozostawiać im niewiele czasu na dostosowanie się i radzenie sobie ze zmianami, które szybko zachodzą w rodzinie. Ostatecznie, w tym scenariuszu, nie mówienie im może zrobić więcej szkód emocjonalnych niż ich ochrona.
Co, jeśli dowiedzą się, że masz raka? Jest to częsty problem, kiedy ludzie odmawiają informacji o diagnozie raka swoim dzieciom. Dzieci mogą się dowiedzieć przez podsłuchiwanie, a może inna osoba dorosła może przypadkowo powiedzieć im o swoim raku, lub nawet poprzez "szpiegowanie". Uczucia odrzucenia i nieufności mogą być wynikiem i są trudnymi emocjami dla dziecka.
Niektórzy rodzice nie mówią swoim dzieciom, ponieważ jest to zadanie trudne, dręczące serca. Nie pozwól, aby to uniemożliwiło ci podjęcie właściwej decyzji. Jeśli nie możesz powiedzieć swoim dzieciom, skorzystaj z pomocy zaufanego przyjaciela, członka rodziny lub członka kleru. Razem możesz usiąść i omówić swój rak oraz zmiany, jakich dziecko może się spodziewać z tego powodu.