Czy próbowałeś różnych leków, aby złagodzić objawy POChP i nic nie działa? Jeśli standardowe leczenie POChP zawiodło i nadal trwa walka o oddech, leczenie chirurgiczne POChP może być czymś, co należy omówić z lekarzem prowadzącym.
Rodzaje interwencji chirurgicznej
Istnieją trzy rodzaje zabiegów chirurgicznych, które mogą stanowić opcję dla pacjenta ze schyłkową POChP, który cierpi na ciężkie objawy.
Bullektomia
Bulle to powiększone (większe niż 1 cm) przestrzenie powietrzne w płucach, które czasami są wtórne do POChP. Są one wynikiem niedrożności w oskrzelach lub oskrzelach. Olbrzymie bulwy powodują znaczny nacisk na leżącą u podstaw, zdrową tkankę płucną, która z kolei zmniejsza przepływ krwi i tlen do płuc. Powoduje to pogarszającą się duszność.
Po usunięciu pęcherzyków za pomocą procedury chirurgicznej zwanej bullektomią , zdrowe worki powietrzne w płucach mogą się rozszerzać, a oddychanie stanie się łatwiejsze.
Typowy kandydat do biopsji obejmuje pacjentów cierpiących na ciężką duszność, krwawienie lub powtarzające się infekcje pęcherzowe. Lekarz może przepisać następujące testy jako metodę oceny czynności płuc przed zabiegiem chirurgicznym:
- Rentgen klatki piersiowej
- Skrzynia CT
- Testy czynnościowe płuc
- Badanie wentylacji / perfuzji (VQ)
- Angiografia płuc (dla niektórych pacjentów)
Czynniki, które mogą stanowić przeciwwskazanie do przeprowadzenia biopsji, obejmują:
- Obecność wielu, mniejszych bulli
- Zaawansowana rozedma płuc w sąsiadującym sąsiadującym płucu
- Hiperkapnia
- Cor pulmonale
- Gdy FEV1 jest mniej niż 40% przewidywanych lub 500 ml
Chociaż ta procedura jest możliwa, rzadko wykonuje się bullektomię, ponieważ tylko bardzo mała część pacjentów z rozedmą płuc ma gigantyczne pęcherze.
Według Chest , ryzyko śmierci podczas operacji chirurgicznej lub bezpośrednio po niej wynosi 0-22% w opublikowanych przypadkach. Inne powikłania to: długotrwałe przecieki powietrza, zakażenie płuc i niewydolność oddechowa .
Chirurgia redukcji objętości płuc (LVRS)
LVRS polega na usunięciu około 30% chorej tkanki płucnej, aby zdrowa tkanka płuc mogła działać wydajniej. Jest to procedura, która pomaga ludziom, którzy mają silny rozedmę płuc, lepiej oddychają, aby mogli prowadzić bardziej produktywne życie.
Pacjenci, którzy najbardziej skorzystaliby z tej procedury, to pacjenci z ciężką rozedmą płuc w górnych płatach, którzy są niskiego ryzyka dla chirurgii i którzy nie zareagowali dobrze na rehabilitację płuc przed operacją. Sukces LVRS jest bezpośrednio związany ze skrupulatną selekcją pacjentów, którzy spełniają te kryteria.
W obszernym badaniu stwierdzono, że osoby z ciężką rozedmą płuc w górnych płatach płuc i niskim ryzykiem operacji, ale które nie reagują na rehabilitację przed operacją, najbardziej skorzystałyby na LVRS. Badanie wykazało również, że pacjenci z wysokim ryzykiem chirurgii i osoby z rozedmą płuc w innych częściach płuca odniosą najmniejszą korzyść, a nawet mogą zostać poszkodowani (badania NETT).
Aby wziąć udział w LVRS, pacjenci muszą spełniać następujące kryteria:
- Mając historię rozedmy płuc
- Nie palić przez cztery miesiące przed iw trakcie procesu oceny
- Nie mając wcześniejszego LVRS
- Brak wcześniejszej pomostowania tętnic wieńcowych lub pewnych chorób serca
Ponadto pacjent musi przejść terapię płucną zarówno przed zabiegiem, jak i po nim.
Należy wyjaśnić, że chociaż wykazano, że zabieg LVRS pomaga poprawić zdolność oddychania, pojemność płuc i ogólną jakość życia. Nie przedłuża to przetrwania.
Przeszczep płuc
Przeszczepy płuc są wykonywane jako środek interwencji chirurgicznej w przypadku różnych chorób płuc, w tym zwłóknienia płuc i nadciśnienia płucnego.
POChP jest jednak najczęstszym wskazaniem do przeszczepienia płuc.
Pacjenci, którzy mają mniej niż 65 lat, ze schyłkową postacią POChP w przypadku braku innych istotnych chorób, powinni być brani pod uwagę przy ocenie i przeszczepianiu płuc. Niektóre programy będą uwzględniały pacjentów w wieku powyżej 65 lat, ale muszą być spełnione rygorystyczne kryteria do rozważenia.
Osoby, które uzyskałyby najwyższą nagrodę z przeszczepienia płuc, to pacjenci wykazujący następujące objawy:
- FEV1 20% lub mniej przewidywanego
- Hiperkapnia
- Osoby z towarzyszącym nadciśnieniem płucnym
- Ci, których szansa na przeżycie byłaby większa, gdyby mieli przeszczep płuc niż gdyby tego nie zrobili
Dodatkowo, potencjalni kandydaci na przeszczepy powinni być ambulatoryjni, mają odpowiednią wagę i silnie zmotywowani odpowiednim systemem wsparcia.
Warto zauważyć, że poprzednia bullektomia lub LVRS nie jest przeciwwskazaniem do przeszczepu płuc. Procedury te mogą rzeczywiście służyć jako pomost do przeszczepu płuc u niektórych pacjentów.
Podczas gdy przeszczep płuc nie poprawia przeżywalności u pacjentów z POChP, korzyści z przeszczepienia płuc należy rozpatrywać w kategoriach korzyści funkcjonalnej i jakości życia.
Dolna linia
Obciążenie, które POChP wywiera na pacjenta, może poważnie wpłynąć na jego jakość życia. Dla osób ze schyłkową POChP, które nie reagują dobrze na leczenie, możliwa jest interwencja chirurgiczna. Tylko Twój główny dostawca usług opieki zdrowotnej może określić, czy byłby dobrym kandydatem do tego rodzaju operacji.
Źródła
American Lung Association. Arkusz informacyjny LVRS. Sierpień 2005 r.
American Thoracic Society, European Thoracic Society. 2004. Standardy diagnostyki i leczenia chorych na POChP. Wersja 1.2. 2005. Dostępne na http://www.thoracic.org.
Huang FRCPC, Max MD, Singer, FRCPC, Lianne G. MD. "Interwencje chirurgiczne na POChP". Geriatria Starzenie. 2005; 8 (3): 40-46.
Fishman A, Martinez F, Naunheim K, Piantadosi S, Wise R, Ries A, i in .; "Krajowa grupa badań nad leczeniem rozedmy płucnej, randomizowane badanie porównujące operację zmniejszania objętości płuc z leczeniem farmakologicznym z powodu ciężkiej rozedmy płuc". N Engl J Med 2003; 348 (21): 2059-2073.
Hosenpud JD, Bennett LE, Keck BM, Edwards EB, Novick RJ. Wpływ diagnozy na korzyści przeżycia związane z przeszczepieniem płuc w końcowym stadium choroby płuc. Lancet 1998; 351 (9095): 24-27.
Krajowa grupa badań nad leczeniem rozedmy płuc. Pacjenci z wysokim ryzykiem zgonu po operacji zmniejszenia objętości płuc. N Engl J Med 2001; 345 (15): 1075-1083.
Snider G. Redukcja pneumoplastyki w przypadku olbrzymiego rozedmy płuc: implikacje w chirurgicznym leczeniu niezakończonego rozedmy płuc. Klatka piersiowa 1996; 109 (2): 540-548.