Jak niewyjaśnione twitches mogą wpływać na jakość życia
Prawie wszyscy z nas doświadczyliby tej samej fascyki. Pikkulacja to po prostu małe, mimowolne drganie mięśni w dowolnej części ciała. Skurcz może być wystarczająco duży, aby go poczuć, ale generalnie nie jest wystarczająco duży, aby spowodować szarpnięcie mięśni.
Podczas gdy niektórzy ludzie zauważą drgania, kiedy to nastąpi - na przykład, gdy drganie powieki - aż 50 procent tych zdarzeń pozostanie niezauważone.
Częste przyczyny fascykulacji
W większości przypadków fasciculations są bardziej irytujące niż poważne. W terminologii neurologicznej, pekkulacje są spontanicznym wyzwalaniem jednostki motorycznej, grupy komórek nerwowych i mięśniowych, które współpracują ze sobą, aby skurczyć mięsień. Za pomocą fascykulacji strzela tylko jedna lub kilka jednostek.
Fascykulacja może być spowodowana czymś tak prostym, jak picie zbyt dużej ilości kofeiny. Mogą również wynikać z innych leków pobudzających i niestymulujących, takich jak:
- Benadryl (difenhydramina)
- Dramamine (dimenhydrinate)
- Sudafed (pseudoefedryna)
- Ritalin (metylofenidat)
W innym czasie zbyt mało elektrolitu, takiego jak magnez i wapń, może powodować drgawki. To samo dotyczy stresu, choroby, a nawet ćwiczeń. Ćwiczenie jest w istocie jedną z najczęstszych przyczyn prążkowania, typową dla osoby, która ukończyła ćwiczenie i odpoczywa w domu.
Żadnej z nich nie należy uważać za niepokojącą lub wymagającą pilnej uwagi.
Poważne przyczyny fascykulacji
Rzadziej, peklkulacje mogą być oznaką czegoś poważniejszego. Mogą to być choroby lub schorzenia, które wpływają na układ nerwowy, bezpośrednio lub pośrednio.
Pomiędzy nimi:
- Stwardnienie zanikowe boczne (znane również jako choroba Lou Gehriga) i inne choroby neuronu ruchowego
- Zanik mięśni rdzeniowych , zaburzenie genetyczne nerwów rdzeniowych
- Uszkodzenie nerwów obwodowych
- Uraz kręgosłupa
- Zespół paraneoplastyczny , zaburzenie nerwów związane z rakiem
- Zespół Schwartz-Jampela , zaburzenie genetyczne układu nerwowego
- Zespół Moerscha-Woltmanna (określany również jako "zespół sztywnej osoby")
- Wścieklizna
W tym kontekście leczenie fascykulacji koncentruje się na leczeniu stanu podstawowego.
Łagodny syndrom kleszczowy
Oprócz znanych przyczyn, występuje stan zwany łagodnym zespołem pęczkowy (BFS) charakteryzujący się uporczywymi drżeniami, które często mogą wpływać na jakość życia danej osoby. W przypadku BFS drgania często opisywane są jako nieubłagane, występujące w sposób ciągły lub w przypadkowych epizodach.
Z definicji BFS jest idiopatyczny, co oznacza, że nie ma żadnej znanej przyczyny. Z tego powodu diagnoza BFS musi być całkowicie wykluczona poprzez wykonanie testów i egzaminów, aby wykluczyć wszystkie inne możliwe przyczyny.
Określenie "łagodny" nie ma na celu pomniejszania zakłóceń, które BFS może spowodować w życiu człowieka. Jako przewlekłe zaburzenie, jego samo utrzymywanie się może prowadzić do kaskady objawów, które dodatkowo zmniejszają zdolność osoby do funkcjonowania.
Mogą to być:
- Uogólnione zmęczenie
- Uogólnione bóle mięśni
- Nietolerancja ćwiczeń (niezdolność do ćwiczenia się do oczekiwanego limitu)
- Wrażenie Globus (uczucie, że coś utknęło w gardle)
- Parestezje (cierniste lub pieczenie w częściach ciała)
- Skurcze mięśni, skurcze lub drgawki
- Sztywność mięśni
- Szarpnięcia miokloniczne (nagły, mimowolny skurcz mięśni)
- Hyperrefleksja (nagły początek wysokiego ciśnienia krwi)
Kiedy towarzyszą im skurcze lub ból, stan ten jest zwykle określany jako zespół skurczowo-fascyksacyjny (CSF).
Leczenie łagodnej fascykulacji
Chociaż można uzyskać pewien stopień kontroli przy stosowaniu beta-blokerów i leków przeciwpadaczkowych , żaden lek nigdy nie wykazał całkowitej kontroli objawów BFS.
W przeciwieństwie do tego, zarządzanie lękiem okazało się jedną z najskuteczniejszych technik zarządzania objawami BFS. Lęk ma związek przyczynowo-skutkowy z fascykulacją: może zarówno wywołać epizod, jak i pogorszyć jego dotkliwość, gdy tylko się zacznie.
Jeśli objawy lęku są ciężkie, najlepiej zwrócić się o pomoc do wyszkolonego specjalisty zdrowia psychicznego, który może pomóc w szkoleniu zmniejszającym lęk lub przepisać leki przeciwlękowe. Zdecydowanie zaleca się także unikanie używek, w tym kofeiny.
Źródło:
> Simon, N. i Kiernan, M. "Zespół lęku kleszczowego u klinicystów". Journal of Neurology. 2013; 260 (7): 1743-7. DOI: 10.1007 / s00415-013-6856-8.