Osobiste przekonania pozostają kluczowe dla własnej skuteczności
Otrzymywanie wiadomości, że masz HIV może być bardzo trudnym czasem dla niektórych, z emocjonalnymi aspektami choroby mającymi taką samą wagę jak te fizyczne. W końcu wirus HIV wpływa na całe ciało - fizyczne, emocjonalne i duchowe - i często zmusza osobę do zbadania, kim jest jako osoba i w co wierzy.
Religia i duchowość mają kluczowe znaczenie dla życia wielu ludzi i, w obliczu zakażenia wirusem HIV, mogą zapewnić nowo zarażonej osobie sposób radzenia sobie z chorobą lub radzenia sobie z nią.
Religia a duchowość
Religia i duchowość są czasem używane zamiennie, ale w wielu przypadkach ludzie oddzielą duchową wiarę od wiary, która jest określona przez "zorganizowaną religię".
Niektórzy ludzie lubią definiować "duchowość" jako środek łączenia przeszłości z teraźniejszością, używając przekonań i ideałów moralnych swoich przodków do kierowania osobistymi przekonaniami. Ta szkoła myśli dyktuje, że dzisiejsze działania opierają się na doświadczeniach z przeszłości. W ten sposób duchowość wydaje się być unikalna dla każdej osoby.
Natomiast "religię" można ogólnie zdefiniować jako połączenie z wyższą potęgą lub bytem. Instytucje religijne na ogół wielbią boską istotę (lub byty) w określony, nawet reglamentowany sposób. Pojęcie kultu jest centralne dla wszystkich religii, z różnicami w sposobie, w jaki osoba modli się, medytuje lub przeżuwa - czy to w zborze czy w samotności.
Poszukiwanie wytycznych w obliczu HIV
Ludzie często będą szukać wskazówek religijnych lub duchowych po diagnozie HIV, jeśli tylko odpowiedzą na mnóstwo "dlaczego", które często są częścią wewnętrznego dialogu. Może łączyć je z głębszymi przekonaniami moralnymi lub etycznymi, które dostarczają im odpowiedzi, których nauka medyczna nie potrafi.
Może zaoferować jednostce środki do badania uniwersalnych pytań o istnienie, w tym:
- Dlaczego ja? Dlaczego dostałem infekcji?
- Jaki jest mój cel w życiu? Czy teraz jest inaczej, kiedy mam HIV?
- A co z ludźmi wokół mnie? Co moja choroba powie mi o moich związkach?
- Czy odczuwam poczucie winy, wstydu lub cierpienia? Jeśli tak, dlaczego? Co mogę zrobić, aby rozwiązać ten problem?
- Czy moja infekcja może być środkiem do osiągnięcia wyższego oświecenia?
- Czy muszę się poddawać z powodu HIV? I, co ważniejsze, mogę?
- Co czuję w życiu? O śmierci?
Rola religii i duchowości w HIV
Nawet wśród tych, którzy aktywnie odwracają się od religii (często w wyniku stygmatyzacji, uprzedzeń i dyskryminacji związanej z niektórymi rozkazami), potrzeba duchowego przewodnictwa może pozostać silna. Nawet pod konstruktem oświecenia "samopomocy" lub "nowego wieku" przywódcy duchowi mogą zapewnić osobom z HIV-pozytywnym podejściem heurystycznym, aby poprawić ich ogólne poczucie emocjonalnego samopoczucia, którego celami mogą być:
- Opracowanie współczującego schematu życia
- Zachęcanie do osobistej uważności i autorefleksji
- Uzyskanie większej samoakceptacji i wewnętrznego spokoju
- Promowanie pozytywnego myślenia
- Normalizowanie HIV w swoim życiu
- Ustanowienie HIV jako części samego siebie, a nie jako siebie
Kościoły i organizacje duchowe mają wyjątkową pozycję, aby zapewnić te rzeczy. Są kluczem do kształtowania wartości społecznych i mają wpływ na opinię publiczną. Z funkcjonalnego punktu widzenia wiele z nich od dawna ukierunkowało środki na cele charytatywne na edukację, opiekę i leczenie HIV, jednocześnie podnosząc świadomość społeczną i akceptację społeczną. Nawet sam akt modlenia się za osobę z HIV może zapewnić tej osobie poczucie wsparcia, którego może brakować w jego życiu.
Z drugiej strony, są chwile, kiedy doktryna religijna może tworzyć przeszkody w zapobieganiu i opiece nad HIV, niezależnie od tego, czy wspiera nauczanie oparte tylko na abstynencji , przeciwstawia się planowaniu rodziny lub aborcji, czy demonizuje osoby z grup ryzyka (np. Homoseksualistów , osoby zażywające narkotyki i aktywne seksualnie kobiety i młodzież ).
Takie stygmatyzujące przekonania mogą być szczególnie destrukcyjne dla tych, którzy są wychowywani w ramach określonej religii, nie tylko wzmacniając poczucie winy i wstydu, ale dodając izolacji, jaką może doświadczyć nowo zarażona osoba.
W jaki sposób pomoc medyczna i opiekunowie mogą pomóc
Ważne jest, aby dostawcy usług medycznych i ich opiekunowie rozumieli znaczenie religii i duchowości w życiu wielu ludzi oraz nie osądzali i nie odrzucali pomysłów, które mogą uznać za nieistotne lub sprzeczne z ich własnymi przekonaniami.
Aktywnie angażując osobę w dyskusję na temat jego osobistych przekonań, zachęcasz do interakcji na poziomie emocjonalnym i jesteś w stanie poradzić sobie z uczuciami, które mogą negatywnie wpłynąć na zdolność osoby do samodzielnego radzenia sobie z chorobą.
Kiedy jednak przekonania religijne lub duchowe przeszkadzają osobie w szukaniu opieki lub leczenia, których ona potrzebuje, staraj się nie atakować jej przekonań. Ważniejsze jest, aby ludzie rozumieli konsekwencje swoich działań i byli w stanie podejmować własne decyzje na podstawie uczciwych i obiektywnych informacji od Ciebie. Angażowanie się w wojnę przekonań niewiele ma na to.
Jeśli czyjeś działania są naprawdę szkodliwe, rozważ wezwanie swojego doradcy duchowego, aby omówić tę sprawę razem jako grupa. Często przekonania religijne danej osoby opierają się nie tyle na doktrynie, co na interpretacji tej doktryny, przefiltrowanej przez osobiste doświadczenie, uprzedzenia i lęki. Współpraca z doradcami duchowymi lub religijnymi może czasami pomóc w przezwyciężeniu takich barier.
> Źródła:
> Cotton, S. "Zmiany w religijności i duchowości przypisywane HIV / AIDS: czy istnieją różnice w seksie i rasie?" Journal of General Internal Medicine . 21 grudnia 2006 r .; Suppl 5: 514-20.
> Ridge, D. "Jak modlitwa: rola duchowości i religii dla osób żyjących z HIV w Wielkiej Brytanii". Zdrowie i choroba socjologiczna. Kwiecień 2008; 30 (3): 413-428.