Spondyloliza to słowo, które jest używane do opisania stanu, w którym występuje złamanie stresu w określonym regionie kręgosłupa. Ten obszar kręgosłupa, zwany pars interarticularis, łączy sąsiednie kręgi w kręgosłupie. Kiedy lekarz mówi, że ty (lub twoje dziecko) ma spondylolizę, oni mówią, że to jest złamanie stresu (albo reakcja stresowa) w kręgach.
Przyczyna stresu Złamania w kręgosłupie
Są to dwa podstawowe źródła, które są czynnikami ryzyka dla rozwoju spondylozy. Obejmują one:
- Genetyka: Niektóre osoby są predysponowane do rozwoju złamań stresu w tym szczególnym miejscu kręgosłupa. Może to być wynikiem kształtu lub siły kości, wyrównania kręgów, tempa wzrostu w okresie dzieciństwa i dojrzewania.
- Zajęcia sportowe: Niektóre specyficzne zajęcia sportowe sprawiają, że znalezienie spondylolizy jest bardziej prawdopodobne, szczególnie sport, który wymaga przeprostu kręgosłupa (kręgosłupa do tyłu). Te sporty obejmują gimnastykę i nurkowanie. U tych adolescentów spondyloliza występuje u aż 40% uczestników tych sportów wysokiego ryzyka.
Oznaki spondylolizy
Wielu młodych sportowców nie ma żadnych objawów, pomimo stwierdzenia złamania stresu w badaniach obrazowych. Kiedy młodzi sportowcy mają objawy, najczęstsze objawy to:
- Ból w dole pleców (czasami promieniujący w pośladek lub udo)
- Ból z rozszerzeniem (odgięcie) kręgosłupa
- Ciasno ścięgna mięśni
Dzieci lub młodzież podejrzewana o złamanie stresu w kręgosłupie mogą wymagać badań obrazowych. Aby zminimalizować narażenie młodych pacjentów na promieniowanie pochodzące z niektórych z tych badań, lekarz prowadzący może zalecić rozpoczęcie od prostych terapii, aby sprawdzić, czy są skuteczne.
Biorąc pod uwagę, że nieinwazyjne metody leczenia są prawie zawsze zalecane we wczesnych stadiach tego stanu, często badania obrazowe są wstrzymywane początkowo i oszczędzane dla pacjentów, którzy nie poprawiają się przy prostych zabiegach.
Po przeprowadzeniu testów, pierwszym badaniem będzie zwykle prześwietlenie rentgenowskie. Promienie rentgenowskie są przydatne do oceny wyrównania kręgosłupa i zapewnienia, że złamanie stresu nie spowodowało żadnych problemów z wyrównaniem kręgosłupa. Inne często stosowane testy obejmują skanowanie TK, MRI i skanowanie kości.
Spondyloliza może być bezobjawowa lub może być dość bolesna. Gdy stan jest obustronny (występuje po obu stronach kręgosłupa), może powodować stan zwany spondylolistezą . W tym stanie kręgosłup może "przesunąć się" do przodu ponad kręgami bezpośrednio poniżej. Powodem tego jest to, że normalne struktury, które łączą sąsiednie kręgi są uszkodzone od złamania naprężenia, a zatem kręgosłup staje się niestabilny.
Leczenie spondylolizy
Jak wspomniano, najczęściej leczenie polega na nieinwazyjnych działaniach. We wczesnych złamaniach stresu i reakcjach stresowych istnieje potencjał gojenia się spondylolizy. Krytycznym aspektem udanego leczenia jest odpowiednie odpocznienie od czynności obciążających.
Aby upewnić się, że kość jest odpowiednio wypoczęta, niektórzy lekarze zalecają usztywnienie, aby ograniczyć siły na dotkniętej kości. Fizjoterapia może być przydatnym środkiem do poprawy mobilności i zwiększenia siły. Leki, takie jak NSIAD , leki przeciwzapalne, mogą być pomocne w łagodzeniu bólu. Tylko w nietypowych okolicznościach konieczna jest operacja, aby naprawić złamanie w kręgosłupie. Chirurgia jest zwykle zarezerwowana dla pacjentów, u których występuje postępujący poślizg lub kręgozmyk kręgosłupa.
Źródła:
Cavalier R, Herman MJ, Cheung EV, Pizzutillo PD. Spondyloliza i kręgozmyk u dzieci i młodzieży: I. Diagnoza, historia naturalna i zarządzanie nie-chirurgiczne. J Am Acad Orthop Surg. 2006 Jul; 14 (7): 417-24.