Śmierć mózgu jest jedną z najpoważniejszych diagnoz, jakie może wykonać neurolog . W przeciwieństwie do ciężkich postaci śpiączki, diagnoza śmierci mózgu oznacza, że nie ma powrotu. Medycznie śmierć mózgu jest śmiercią.
Jeśli diagnoza zostanie wykonana prawidłowo, można to zrobić, upewniając się, że pacjent znajduje się w stanie śpiączki o znanej i nieodwracalnej przyczynie oraz że nie ma pewnych wyników badań fizycznych, w tym odruchów pnia mózgu i wysiłku w oddychaniu podczas testu bezdechu .
Test bezdechu polega na podaniu pacjentowi tlenu, ale wyłączeniu respiratora, aby umożliwić gromadzenie się dwutlenku węgla w systemie, co zwykle powoduje próbę oddychania. Nie ma dobrze udokumentowanych przypadków dokładnej diagnozy śmierci mózgu, w której pacjent miał znaczący powrót do zdrowia.
Jednak są chwile, kiedy niemożliwe jest spełnienie wszystkich technicznych kwalifikacji dotyczących śmierci mózgu. Na przykład w ciężkim urazie twarzy może być niemożliwe przeprowadzenie rzetelnego badania nerwów czaszkowych. U niektórych pacjentów może być niemożliwe wykonanie testu bezdechu, ponieważ pacjent jest zbyt niestabilny lub ma zwiększoną tolerancję na dwutlenek węgla, co obserwuje się u niektórych pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc lub ciężkim bezdechem sennym. W takich przypadkach wymagane są dodatkowe testy.
Co więcej, ponieważ diagnoza śmierci mózgu jest tak poważna, wiele rodzin woli przeprowadzić dodatkowe testy przed podjęciem decyzji o przerwaniu wentylacji mechanicznej lub rozważeniu dawstwa narządów.
Elektroencefalografia (EEG)
EEG jest używany do pomiaru aktywności elektrycznej w mózgu. Najczęściej stosuje się go, gdy lekarz obawia się, że ktoś ma drgawki lub epilepsję. W przypadku śmierci mózgu, zamiast szukać nienormalnej aktywności, EEG szuka w ogóle jakiejkolwiek aktywności. Wydaje się, że obecny jest niewielki stopień aktywności elektrycznej, ale w rzeczywistości jest to artefakt spowodowany sygnałem z pobliskich urządzeń lub bicia serca i nie może przekraczać pewnego progu, aby spełnić kryteria rozpoznania śmierci mózgu.
Somatosensoryczne ewokowane potencjały (SSEP)
Podobnie jak EEG, SSEP oceniają przepływ energii elektrycznej przez ciało, w tym mózg. Zamiast patrzenia na spontaniczną aktywność mózgu, SSEP angażują system nerwowy stymulowany łagodnymi wstrząsami elektrycznymi, zwykle do nerwu pośrodkowego . Normalnie te wstrząsy rejestrują się jako sygnał odbierany w mózgu, który można zmierzyć za pomocą elektrody umieszczonej na głowie pacjenta. Brak tych sygnałów wskazuje, że mózg nie jest już w stanie odbierać tych wiadomości.
Angiografia
W angiogramie mózgowym barwnik kontrastowy jest wstrzykiwany do naczyń ciała, a mózg jest obserwowany na monitorze, podczas gdy pacjent poddawany jest serii promieni rentgenowskich. Pozwala to na dokładne zbadanie, w jaki sposób krew przemieszcza się przez ciało. W przypadku śmierci mózgu naczynia mózgu nie wypełniają się tak jak zwykle.
Przezczaszkowe dopplery
Przezczaszkowy egzamin dopplerowski wykorzystuje fale ultradźwiękowe do oceny przepływu krwi w mózgu. Podczas śmierci mózgu mózg może pęcznieć w sposób zwiększający oporność w naczyniach krwionośnych, minimalizując przepływ krwi. Te zmiany w przepływie krwi można zaobserwować w przezczaszkowej dopplerowskiej.
Testy medycyny nuklearnej
Medycyna nuklearna obejmuje wstrzyknięcie radioizotopu do mózgu.
Ten izotop jest związkiem chemicznym poruszającym się wraz z przepływem krwi. Rozpad izotopów powoduje uwalnianie energii wykrywanej przez czujniki i przekształcanej w obraz cyfrowy. Jeśli mózg jest zdrowy i aktywny, będzie wyglądał, jakby świecił się na monitorze, gdy krew wpływa do tkanki mózgowej. W egzaminie śmierci mózgu najczęstszym izotopem nazywamy oksym technet-99 m-heksametylopropylenoamina. Jeśli pacjent jest martwy mózg, nie będzie sygnału z mózgu w skanie. Jest to czasami znane jako zjawisko "pustej czaszki".
Wszystko razem
Techniki te są powszechnie akceptowane jako dodatkowe, choć zwykle niepotrzebne, testy na egzamin śmierci mózgu.
Niektóre standardy techniczne mogą się jednak różnić w zależności od stanu, a nawet od szpitala do szpitala. Jak każdy rodzaj testu, każdy z powyższych testów musi być interpretowany starannie iw kontekście znanej historii medycznej pacjenta. Żaden test nie jest doskonały, dlatego ważne jest, aby zwracać baczną uwagę na szczegóły dotyczące sposobu przeprowadzania testu, aby zminimalizować ryzyko błędnej interpretacji wyników.
Śmierć umysłu bliskiej osoby jest traumatycznym przeżyciem dla rodzin, ale dodatkowe testy mogą pomóc zapewnić zastępczym decydentom postęp, mając pewność, że szanują to, czego chciała pacjentka.
Źródła:
Eelco FM Wijdicks, MD, Ph.D., Panayiotis N. Varelas, MD, Ph.D., Gary S. Gronseth, MD David M. Greer, MD, Aktualizacja oparta na dowodach: Ustalanie śmierci mózgu u dorosłych, Raport z Podkomitet ds. Standardów Jakości Amerykańskiej Akademii Neurologii, Neurology 74, 8 czerwca 2010.
Jerome B. Posner i Fred Plum. Diagnoza osłupienia i śpiączki u Śliwki i Posnera. Nowy Jork: Oxford University Press, 2007.