Wytyczne dotyczą, kto może lub nie potrzebuje leczenia
Osoby, które przeszły operację wymiany stawów, są narażone na ryzyko rozwoju infekcji wszczepionych stawów. W ciężkich przypadkach infekcji może dojść do utraty wsparcia kostnego dla implantu i wymagać operacji w celu jego naprawy.
Z tego powodu lekarze dokładają wszelkich starań, aby doradzać swoim pacjentom w zakresie sposobów unikania infekcji.
Jest to poważny problem dotykający od jednego do czterech procent wspólnych odbiorców w ciągu całego życia.
Jak zachodzi infekcja stawu biodrowego
Najczęstszą drogą zakażenia bakteryjnego do organizmu jest zraniona skóra. Podczas gdy normalna tkanka może zazwyczaj bronić się przed atakującymi bakteriami, nieorganiczne materiały protezy nie mogą. To tam zakażenie może wysiać i spowodować uszkodzenie otaczającej kości i tkanki.
Inna możliwa droga obejmuje infekcje jamy ustnej i niektóre rodzaje pracy dentystycznej. Podczas zabiegu stomatologicznego (lub inwazyjnej procedury medycznej, jeśli o to chodzi), bakterie mogą często przedostać się do krwiobiegu, jeśli tkanka jest zerwana. Przy niewielkiej ochronie immunologicznej każda infekcja wymiany stawu kolanowego i wymiany stawu biodrowego może szybko zmienić się w poważny, zwiększając ryzyko powikłań i niepełnosprawności.
Aby tego uniknąć, lekarze często zalecają kurs antybiotyków przed jakąkolwiek inwazyjną procedurą.
W ten sposób naturalne bakterie na skórze lub w jamie ustnej zostaną dramatycznie stłumione. Chociaż z pewnością zaleca się to przed poważnym zabiegiem chirurgicznym, osoby poddające się pewnym zabiegom stomatologicznym mogą być również rozsądnymi kandydatami.
Aktualne zalecenia dentystyczne
Często zdarza się dezorientacja (i to nie tylko wśród pacjentów, ale również lekarzy), którzy powinni otrzymywać antybiotyki przed rozpoczęciem pracy dentystycznej.
W przeszłości powszechnie stosowano antybiotyki we wszystkich procedurach stomatologicznych przez pierwsze dwa lata po operacji implantologicznej. Zalecenie to zostało następnie przedłużone w 2009 r. Z dwóch lat na całe życie.
Dopiero trzy lata później, w 2012 r., Amerykańska Akademia Chirurgów Ortopedycznych (AAOS) i American Dental Association (ADA) całkowicie zmieniły politykę. W swoich zmienionych wytycznych obie organizacje wspólnie stwierdzają, że antybiotyki nie powinny być uważane za obowiązkowe dla osób wykonujących rutynową pracę dentystyczną.
W obronie decyzji zarówno AAOS, jak i ADA stwierdziły, że nie ma dowodów na to, że rutynowe podawanie antybiotyków zmniejszyło ryzyko zakażenia stawów implantami. Podobnie organy zarządzające nie były w stanie poprzeć stosowania doustnych środków przeciwdrobnoustrojowych przed zabiegiem dentystycznym i osiągnęły porozumienie w zalecaniu "zdrowej higieny jamy ustnej" jako środka zapewniającego wystarczającą ochronę.
Wyjątkowe okoliczności
Nie oznacza to, że należy unikać antybiotyków lub że nie istnieją okoliczności (takie jak duże ekstrakcje), dla których może być odpowiedni antybiotyk.
Istnieją również pewne osoby, które z natury są bardziej narażone na ryzyko zakażenia z powodu poważnie osłabionej lub nieprawidłowej odpowiedzi immunologicznej.
W wielu przypadkach osoby te są nie tylko mniej zdolne do zwalczania infekcji, ale także do kontrolowania jej po wystąpieniu. Jako takie, antybiotyki mogą wymagać podania przed zabiegiem dentystycznym osobom z następującymi dolegliwościami:
- Reumatoidalne zapalenie stawów , toczeń i inne choroby autoimmunologiczne, w przypadku których zakażenie może wywołać czasami ciężkie zapalenie stawów
- Diabetycy insulinozaleŜni i chorzy na hemofilię, u których występuje zwiększone ryzyko zakaŜenia krwiopochodnymi
- Osoby z zaburzeniami odporności . w tym biorców przeszczepów narządów, osoby poddawane radioterapii nowotworowej oraz osoby z zaawansowanym zakażeniem HIV
- Osoby, które przeszły wcześniej zakażenie implantu stawowego
Polecane antybiotyki
Gdy zalecane są antybiotyki , lekarze zazwyczaj przepisują amoksycylinę doustną na jedną godzinę przed zabiegiem dentystycznym.
Jeśli nie tolerujesz doustnych antybiotyków, lekarz może zalecić cefazolinę lub ampicylinę, które wstrzykuje się w ciągu godziny od zabiegu. Jeśli jesteś uczulony na te leki, możesz zastosować klindamycynę (doustnie lub wstrzykiwane).
> Źródło:
> Hamedani, S. "Aktualizacja praktyki klinicznej na podstawie najnowszych wytycznych AAOS / ADA (grudzień 2012 r.) W sprawie zapobiegania infekcjom ortopedycznym u pacjentów dentystycznych." Journal of Dentistry. 2013; 14 (1): 49-52.