Jak potrójna terapia przekształciła epidemię HIV w okolicę
HAART jest akronimem "wysoce aktywnej terapii antyretrowirusowej", termin ukuty pod koniec lat 90. w celu opisania skuteczności skojarzonych terapii lekowych stosowanych w leczeniu HIV.
Przed HAART stosowanie jednego lub dwóch leków przeciwretrowirusowych miało ogólnie ograniczony sukces u pacjentów z HIV, powodując szybką niewydolność leczenia, a także niezdolność do całkowitego hamowania aktywności wirusa.
Dopiero po wprowadzeniu inhibitorów proteazy w 1996 r. Lekarze byli w stanie łączyć trzy lub więcej leków w sposób, który skutecznie powstrzymywał HIV przed replikacją w różnych momentach cyklu życiowego. Wraz z pojawieniem się HAART, lekarze i naukowcy byli w stanie zaobserwować zaskakujący 50-procentowy spadek liczby zgonów związanych z AIDS w USA i Europie w ciągu trzech krótkich lat (1995-1999).
Oprócz HAART, podejście wielolekowe było również powszechnie znane jako "potrójna terapia" lub "potrójny koktajl leków".
Dzisiaj termin ten został w znacznej mierze wyparty przez inne monikery, w tym przez CART (skojarzona terapia antyretrowirusowa) lub, jeszcze prościej, przez ART (terapia antyretrowirusowa).
Jak działa HAART
W przeciwieństwie do terapii pojedynczych lub podwójnych leków, kombinacja trzech lub większej liczby leków przeciwretrowirusowych może działać jako zespół znaczników, skutecznie tłumić szeroką gamę wirusów HIV, które mogą istnieć w obrębie pojedynczej populacji wirusa.
Jeśli jeden lek nie jest w stanie stłumić pewnego rodzaju wirusa, jeden lub oba inne czynniki będą bardziej niż prawdopodobne, aby to zrobić.
Z kolei poprzez powstrzymanie populacji wirusowej ( niewykrywalnej ), w krwiobiegu występuje niewiele krążących wirusów i kilka szans na zmutowanie wirusa w szczep oporowy.
To dlatego terapie przed terapią HAART ulegały tak szybkiemu rozczarowaniu: mniejsze zmutowane populacje mogły przetrwać i ostatecznie zwiększyć liczbę, aby stać się dominującym szczepem wirusowym. Kiedy tak się dzieje, leki nie są już w stanie powstrzymać wirusa HIV przed replikacją, stan, który opisujemy jako "lekooporny".
Leki stosowane w HAART
Obecnie istnieje pięć klas leków przeciwretrowirusowych , z których każdy hamuje określony etap cyklu życia wirusa HIV:
- inhibitory wejścia lub fuzji (które obejmują antagonistów receptora CCR5)
- nukleozyd i nukleotydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy (NRTI / NtRTI)
- nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy (NNRTI)
- inhibitory integrazy
- inhibitory proteazy
Badane są inne klasy leków przeciwretrowirusowych, podczas gdy leki nowej generacji mają na celu poprawę tolerancji, ograniczenie działań niepożądanych i uproszczenie dawkowania u osób poddawanych terapii.
Przyszłość HAART
Oprócz zapewnienia trwałej supresji HIV u zakażonych osób, HAART jest obecnie stosowany jako środek do odwracania częstości infekcji w wielu populacjach wysokiego ryzyka. Strategia, znana jako profilaktyka (TasP) , zmniejsza "społeczny ładunek wirusa" w populacji, co znacznie utrudnia przekazanie wirusa z zainfekowanej osoby do niezainfekowanej osoby.
Co więcej, wykazano, że HAART zmniejsza ryzyko chorób związanych zarówno z HIV, jak i bez HIV (w tym z nowotworami i chorobami serca) aż o 58%, jeśli rozpoczęło się w momencie postawienia diagnozy. W związku z tym zaleca się rozpoczęcie leczenia HAART u wszystkich osób zakażonych wirusem HIV , niezależnie od statusu odporności, dochodów, regionu geograficznego, rasy lub obciążenia wirusem HIV.
Koncepcja HAART prawdopodobnie zmieni się wraz z rozwojem długotrwałych leków przeciwretrowirusowych (potencjalnie pozwalających na comiesięczne lub kwartalne zastrzyki) i leków nowej generacji, które mają na celu obniżenie tradycyjnego potrójnego koktajlu lekowego do zaledwie dwóch leków.
Dwa duże badania fazy III, nazywane SWORD-1 i SWORD-2, wykazały, że stosowanie Tivicay (dolutegrawir) i Edurant (rilpiwiryna) powodowało utrzymującą się supresję wirusa przez 48 tygodni z minimalnymi skutkami ubocznymi. Inna, mniejsza próba, zwana badaniem LAMIDOL, wykazała, że produkt Tivicay stosowany z lamiwudyną (lekiem starszej generacji) miał potencjał osiągnięcia takich samych wyników u wcześniej leczonych pacjentów.
Źródła:
> Sansone, G. i Frengley, J. "Wpływ HAART na przyczyny śmierci osób z późnym stadium AIDS." Journal of Urban Health. Czerwiec 2000; 77 (2): 166-75.
> Cohen, M .; Chen, Y .; McCauley, M .; et al. "Zapobieganie zakażeniu HIV-1 wczesną terapią przeciwretrowirusową." New England Journal of Medicine. 11 sierpnia 2011 r .; 365 (6): 493-505.
> Grupa badawcza INSIGHT START. "Rozpoczęcie terapii antyretrowirusowej we wczesnym bezobjawowym zakażeniu HIV." New England Journal of Medicine. 20 lipca 2015 r .; DOI: 10.1056 / NEJMoa1506816.
> Llibre, J .; Hung, C .; Brinson, C .; et al. "Faza III MIECZ 1 i 2: przejście na DTG + RPV utrzymuje supresję wirusologiczną przez 48 tygodni". 2017 Konferencja na temat retrowirusów i infekcji oportunistycznych (CROI); 13-16 lutego 2017 r .; Seattle; streszczenie 44LB
> Joly, V .; Burdet, C .; Landman, R .; et al. "Obiecujące wyniki > dolutegrawiru > + konserwacja lamiwudyny w badaniu ANRS 167 > LAMIDOL >." 2017 Konferencja na temat retrowirusów i infekcji oportunistycznych (CROI); 13-16 lutego 2017 r .; Seattle; streszczenie 458.