Wygląda na to, że to, co jemy, prawdopodobnie nie ma wpływu na prawdopodobieństwo wystąpienia SM.
Większość z nas zdaje sobie sprawę, że istnieje kilka różnych diet, które przestrzegają ludzie z SM, w tym dieta Swank, dieta najlepszych zakładów i protokół Wahls. Wielu neurologów zwróci uwagę, że żadna dieta nie została udowodniona w wyniku rygorystycznych badań naukowych mających na celu wprowadzenie jakiejkolwiek różnicy w postępie choroby lub niepełnosprawności.
Wielu z nas ze stwardnieniem rozsianym stosuje określone diety w nadziei, że jedzenie w określony sposób spowolni rozwój choroby lub przynajmniej powstrzyma nasze objawy.
Opowiem o tym, co robię, czyli po reżimie, który jest bezmleczny, bez roślin strączkowych i bez glutenu, prawie bez cukru i przetworzonej żywności. Przyznaję jednak, że jem dużo tłuszczu, w tym ogromne ilości oliwy z oliwek, oleju kokosowego i trochę czerwonego mięsa. Nie mam kofeiny, ale piję trochę alkoholu. Sądzę, że jest to podobne do diety Paleo (jeśli jaskiniowcy pili wino). Wydaje mi się, że działa to dla mnie i wciąż szlifuję to, gdy zauważam rzeczy, które sprawiają, że czuję się gorzej (lub lepiej), kiedy je jem. Ale czy coś, co zjadłem w odległej przeszłości, przyczyniło się do mojego rozwijającego się SM?
Byłem zainteresowany, aby zobaczyć sesję "Wzory żywieniowe niezwiązane z ryzykiem stwardnienia rozsianego" podczas Wspólnego Spotkania ACTRIMS-ECTRIMS 2014, ponieważ nigdy nie widziałem informacji o wpływie ogólnej diety na rozwój MS prezentowanej na spotkaniu naukowym - większość dotychczasowych badań skupiała się na wpływie niektórych składników diety (takich jak tłuszcze lub sole) lub suplementach.
Naukowcy przyjrzeli się danym pochodzącym z ogromnych badań kohortowych, znanych jako "Studium kohorty pielęgniarek" I i II, obejmujących dane od ponad 185 000 kobiet obserwowanych przez kolejne dekady. Ich zwyczaje żywieniowe zostały ustalone w ankiecie przeprowadzanej co cztery lata. Naukowcy byli w stanie zastosować kilka różnych modeli dietetycznych i dać kobietom "wynik" w oparciu o ich odpowiedzi.
Z czasem zebrano dane, u 480 kobiet zdiagnozowano MS.
Gdy wyniki dietetyczne kobiet, które rozwinęły SM, zostały porównane z wynikami tych, którzy tego nie zrobili, okazało się, że naprawdę nie było różnicy. Innymi słowy, kobiety, które miały zdrową dietę miały taką samą szansę rozwinięcia się stwardnienia rozsianego jak te, które zjadły marnie.
Co ciekawe, poprzednie badania sugerują, że otyłość jest czynnikiem ryzyka dla SM, szczególnie wśród młodych kobiet. Jedno z badań wykazało, że kobiety otyłe w wieku 18 lat miały dwa razy większe ryzyko zachorowania na SM niż osoby, które nie były otyłe. Jeszcze bardziej ekstremalne były inne dane, które pokazały, że młode dziewczęta, które były wyjątkowo otyłe w wieku od 7 do 10 lat, miały czterokrotne ryzyko rozwoju MS w późniejszym życiu.
Konkluzja: jak na razie nie wygląda na to, że coś, co zrobiliśmy lub nie spożyliśmy, spowodowało, że mamy stwardnienie rozsiane. Jednak w tej dziedzinie potrzebne są dalsze badania. Informacje na temat otyłości są interesujące, a dalsze badania są planowane, aby zobaczyć, czy osoby z SM mogą zmniejszyć objawy i postęp choroby poprzez zmniejszenie masy ciała poprzez nieregularny głód. Zostaniemy na to nastawieni.