Co musisz wiedzieć, biorąc pod uwagę AICD
Kiedy ktokolwiek otrzymuje automatyczny wszczepialny kardiowerter-defibrylator (AICD), celem jest zawsze umożliwienie pacjentowi powrotu do normalnego stylu życia tak szybko, jak to możliwe. Nadal istnieje wiele problemów związanych ze stylem życia, które należy wziąć pod uwagę, jeśli rozważasz AICD .
Okres pooperacyjny
Przez pierwszy miesiąc po operacji implantacji AICD należy unikać intensywnych ćwiczeń fizycznych, a zwłaszcza czynności wymagających znacznego ruchu ramion.
Działania te mogą obejmować golf, tenis, pływanie, odkurzanie i podnoszenie więcej niż kilka funtów.
Po całkowitym uzdrowieniu
Po pierwszym miesiącu możesz w dużym stopniu powrócić do normalnych czynności. Jednak niektóre środki ostrożności są nadal potrzebne, takie jak te dotyczące:
Sporty kontaktowe: musisz unikać sportów kontaktowych, takich jak piłka nożna i bardzo konkurencyjna koszykówka.
Telefony komórkowe: Możesz używać swojego telefonu komórkowego, ale powinieneś starać się, aby telefon był oddalony o więcej niż sześć cali od twojego AICD. (Oznacza to, na przykład, trzymanie go z dala od kieszeni na piersi.) To ostrzeżenie jest zalecane, ponieważ fale radiowe generowane przez telefony komórkowe mogą czasami "mylić" z AICD, ponieważ stale analizuje rytm serca.
Sprzęt medyczny: Należy podjąć specjalne środki ostrożności w celu ochrony AICD przed skanowaniem MRI, litotrypsją (maszyną fal dźwiękowych stosowaną do leczenia kamieni nerkowych ) lub jakąkolwiek operacją, która może wymagać użycia kauteryzacji.
Tak więc najbezpieczniejszym sposobem działania jest przypomnienie lekarzowi, że posiadasz AICD przed podjęciem jakiejkolwiek procedury medycznej.
Magnesy: Magnesy umieszczone blisko AICD (w promieniu około sześciu cali) mogą powstrzymać AICD przed terapią (jeśli to konieczne); w niektórych przypadkach magnesy trzymane przeciwko AICD przez 20 do 30 sekund mogą w rzeczywistości całkowicie wyłączyć urządzenie.
Dlatego należy unikać magnesów. Magnesy można znaleźć w wielu miejscach w naszym otoczeniu, a na AICD mają wpływ takie rzeczy jak bingo różdżki, magnesy na lodówkę i podnoszenie głośników stereo na klatce piersiowej. Więc jeśli masz kartę AICD, musisz znać magnesy w swoim otoczeniu i trzymać je kilka cali od urządzenia.
Sprzęt bezpieczeństwa: ponieważ AICD może uruchomić skanery bezpieczeństwa na lotniskach, otrzymasz kartę identyfikującą Ciebie jako posiadającą kartę AICD, którą możesz pokazać personelowi ochrony. Ręczne wykrywacze metali, których używają do skanowania twojego ciała zawierają magnesy, więc po prostu przypominaj pracownikom ochrony, aby nie ustawiali skanującej różdżki nad twoim AICD przez dłużej niż 20 do 30 sekund. (Szybkie przekazanie różdżki nad twoim AICD nie spowoduje problemu.)
Spawacze i inne agregaty prądotwórcze: urządzenia spawalnicze, generatory zmotoryzowane i transformatory wysokiego napięcia wytwarzają silne pola elektromagnetyczne, które mogą wpływać na twoje AICD. Powinieneś unikać bliskiego kontaktu (to znaczy w odległości kilku stóp) z tym typem sprzętu.
A co z prowadzeniem samochodu?
Nastąpiło duże zamieszanie - wśród pacjentów i lekarzy - dotyczące odpowiednich zaleceń dotyczących jazdy u pacjentów z AICD.
Większość osób, które mają AICD, otrzymuje je, ponieważ mają zwiększone ryzyko nagłego zatrzymania krążenia , stan, który powoduje nagłą utratę przytomności. Nagła utrata przytomności oczywiście byłaby problemem, gdybyś prowadził samochód. Ale w jaki sposób AICD wpływa na ryzyko utraty przytomności? To pytanie było przedmiotem energicznej dyskusji.
W dużym stopniu jest to zwiększone ryzyko zatrzymania krążenia (a nie obecności AICD), które najbardziej wpływa na ryzyko pozostania za kierownicą. Wielu ekspertów uważa, że AICD - dostarczając terapię w ciągu kilku sekund od początku zatrzymania krążenia - może zmniejszać utratę przytomności.
Z drugiej strony, argumentowano, że nagle otrzymanie szoku podczas jazdy może spowodować, że ludzie stracą kontrolę nad swoimi samochodami, nawet jeśli nie zemdleją. Ponadto, w rzadkich przypadkach pierwsza próba AICD w leczeniu arytmii może przyspieszyć arytmię, zamiast ją przerwać - i szybsze zaburzenia rytmu są bardziej prawdopodobne, aby spowodować, że stracisz przytomność. Debata toczy się dalej.
Aktualne wytyczne dotyczące tego, co lekarze powinni przekazywać swoim pacjentom z AICD na temat prowadzenia pojazdu, rozróżniające osoby, które otrzymują AICD z powodu wcześniejszego zatrzymania krążenia lub epizodu częstoskurczu komorowego (VT ) lub migotania komór (VF) , oraz tych, którzy otrzymują AICD po prostu dlatego, że ich ryzyko jest wysokie (ale którzy nigdy wcześniej nie mieli zatrzymania akcji serca).
Jeśli znajdujesz się w tej drugiej kategorii (bez wcześniejszego zatrzymania krążenia lub VT lub VF), większość lekarzy pozwoli ci prowadzić tak szybko, jak wyzdrowiejesz po operacji.
Ale jeśli miałeś wcześniejsze zatrzymanie krążenia, VT lub VF, American Heart Association nie zaleca jazdy przez sześć miesięcy po wszczepieniu AICD lub w ciągu sześciu miesięcy od wystąpienia wstrząsu. Jednak po upływie sześciu miesięcy od implantacji lub szoku (w zależności od tego, co nastąpi wcześniej), ogólnie dozwolone jest prowadzenie pojazdów.
Ponieważ istnieje więcej opinii niż danych na temat jazdy z AICD, zalecenia kierowania, w ostatecznym rozrachunku, są często zindywidualizowane. Co więcej, różne stany mają różne przepisy dotyczące jazdy z AICD, które mogą, ale nie muszą być zgodne z aktualnymi wytycznymi medycznymi. Więc będziesz chciał porozmawiać ze swoim lekarzem o jego / jej polityce dotyczącej jazdy z AICD.
Przeczytaj więcej o AICDs:
- Przegląd AICD
- Jakie są komplikacje związane z AICD?
- Przeczytaj, co zrobić, jeśli twoje AICD jest "przywołane".
- Kto powinien otrzymać AICD?
Źródła:
Winters, SL, Packer, DL, Marchlinski, FE, etal. Konsensus w sprawie wskazań, wytycznych stosowania i zaleceń dotyczących monitorowania wszczepialnych defibrylatorów kardiowertowych. Pacing Clin Electrophysiol 2001; 24: 262.
Akiyama, T, Powell, JL, Mitchell, LB, i in. Wznowienie prowadzenia pojazdu po zagrażającym życiu tachyarytmii komorowej. N Engl J Med 2001; 345: 391.