Badacze odkrywają nowe strategie łączone w celu eliminacji wirusa HIV
To było w 1984 roku, kiedy to sekretarz ds. Zdrowia i usług dla ludzi Margaret Heckler śmiało przewidziała, że szczepionka na AIDS "będzie gotowa do testów za około dwa lata".
Teraz, po ponad 35 latach epidemii, musimy jeszcze zobaczyć wszystko, co zbliża się do realnego kandydata, aby zapobiec przenoszeniu wirusa lub zapewnić ludziom wirusa HIV możliwość kontrolowania wirusa bez użycia narkotyków.
Czy to oznacza, że nigdzie nie dostaliśmy się w tym czasie? Choć może się wydawać, że z nieskończoną liczbą publicznych niepowodzeń, prawdą jest, że w latach 80. i 90. mieliśmy niewiele narzędzi do odblokowania genetycznych sekretów wirusa.
Dziś, kiedy coraz więcej z tych narzędzi mamy do dyspozycji - od zaawansowanej mikroskopii elektronowej 3D po edycję nowej generacji - jesteśmy bliżej znalezienia nieuchwytnego leku na HIV?
Wyzwania i ograniczenia wczesnych badań
Faktem jest, że nawet w 1984 r. Naukowcy zdawali sobie sprawę z wyzwań, z którymi borykali się przy opracowywaniu skutecznej szczepionki. W raporcie Kongresu złożonym przez Urząd ds. Oceny Technologii, śledczy zauważyli, że:
"Ani szczepionki na żywe wirusy na AIDS, ani całe inaktywowane preparaty zawierające materiał genetyczny wirusa AIDS, obecnie nie są zbyt obiecujące" , dodając, że "jeśli mutacje genetyczne (HIV) są wystarczająco znaczące ... to będzie trudne do opracowania skuteczna szczepionka. "
Do dylematu doszedł fakt, że wiele technologii potrzebnych do opracowania szczepionki było w dużej mierze eksperymentalnych w tym czasie, szczególnie technik rekombinacji DNA stosowanych we współczesnych badaniach nad szczepionkami.
Ale nawet przy tych wczesnych niepowodzeniach, badacze uzyskali wiele wiedzy na temat ograniczenia tradycyjnego projektu szczepionek, a mianowicie
- tak zwane szczepionki "całkowicie zabite" (w których HIV jest fizycznie niszczone przez antybiotyki, chemikalia, ciepło lub promieniowanie) nie pobudzają odpowiedniej odpowiedzi immunologicznej.
- to, że aktywacja naturalnej odporności organizmu jest niewystarczająca, ponieważ HIV zabija komórki, które kierują odpowiedzią immunologiczną ( komórki T CD4 ), pozostawiając organizm niezdolny do skutecznej obrony.
- że wysoki wskaźnik mutacji zapewnia wirusowi HIV ogromną różnorodność genetyczną, która sprawia, że tworzenie pojedynczej szczepionki - takiej, która może zneutralizować wszystkie odmiany szczepów HIV - jest niezwykle trudne, a może niemożliwe.
Rise of Therapeutic Vaccines
W ostatnich dziesięcioleciach wiele badań skupiało się na opracowaniu szczepionek terapeutycznych. Krótko mówiąc, jeśli kandydat na szczepionkę nie jest w stanie w pełni zapobiec zakażeniu, może spowolnić lub nawet zatrzymać postęp choroby u osób już zarażonych. Aby szczepionka terapeutyczna mogła być uważana za skuteczną, władze sugerują, że musiałaby powstrzymać co najmniej 50% zakażeń u zaszczepionych.
W ostatnich latach zbliżyliśmy się do tego celu, nie bardziej niż próba RV144 w 2009 roku. To tajskie badanie, w którym połączono dwóch różnych kandydatów na szczepionki (obaj z nich osiągnęli wyniki słabsze niż własne), wykazało skromne zmniejszenie liczby infekcji o 31% między uczestnikami grupy szczepionkowej a grupą placebo.
Po tym badaniu wkrótce pojawił się RV505 , który miał rozszerzyć te wyniki poprzez połączenie "primingowej" szczepionki ze szczepionką "boosting" umieszczoną w niepełnosprawnym adenowirusie (powszechny typ wirusa związanego z przeziębieniem). Ale zamiast tego, badanie zostało zatrzymane przedwcześnie w kwietniu 2013 r., Kiedy zgłoszono, że więcej uczestników szczepionki było zarażonych niż uczestników nieszczepionych.
W następstwie wielu z badaczy wyraziło zaniepokojenie pustką pozostawioną przez RV505, co sugeruje, że mogłoby to bardzo dobrze cofnąć inicjatywy szczepionek od dziesięcioleci.
Jaka jest przyszłość badań na szczepionki przeciwko HIV?
Pomimo niepowodzenia RV505, wiele mniejszych badań kontynuowało badanie różnych strategii starterów / wzmacniaczy.
Pierwszy z nich, RV305 , zwerbował 167 uczestników z ujemnym wynikiem HIV z wcześniejszego badania RV144 w Tajlandii. Celem badań jest ustalenie, czy dodatkowe szczepienia przypominające zwiększą ochronę powyżej poziomu 31%.
Drugie badanie, znane jako RV306 , będzie badać skuteczność różnych typów szczepionek przypominających, gdy są stosowane w połączeniu z oryginalnymi szczepionkami RV144.
Tymczasem wiele ostatnich badań skupia się na tak zwanych strategiach "kick-kill". Podejście łączone ma na celu zastosowanie specjalistycznych środków leczniczych do wychwytywania HIV z ukrytych komórkowych rezerwuarów, podczas gdy drugi czynnik (lub czynniki) skutecznie zabija wirus krążącej swobodnie.
Odnotowano pewne sukcesy w usuwaniu wirusowych rezerwuarów, w tym stosowanie inhibitorów HDAC (rodzaj leku sklasyfikowanego jako środek przeciwpsychotyczny). Podczas gdy możemy się wiele dowiedzieć o tym, jak rozpowszechnione mogą być te ukryte zbiorniki, podejście wydaje się obiecujące.
Podobnie naukowcy poczynili znaczne postępy w opracowywaniu czynników immunologicznych, które mogą pobudzić naturalną obronę organizmu. Podstawą tej strategii są tak zwane szeroko neutralizujące przeciwciała (bNab) - specjalne białka zdolne do wywoływania eradykacji szerokiego zakresu podtypów HIV (w przeciwieństwie do przeciwciał neutralizujących w szerokim zakresie zdolnych do zabicia jednego szczepu).
Poprzez badanie elitarnych kontrolerów HIV (osób z wrodzoną opornością na HIV) naukowcy byli w stanie zidentyfikować i pobudzić produkcję wielu obiecujących BNAb. Jednak najważniejsze pozostaje pytanie: czy naukowiec może stymulować wystarczającą reakcję na zabicie wirusa HIV bez zranienia zakażonej osoby? Do tej pory zaliczki były obiecujące, choć skromne.
Podsumowując, badania te są uważane za istotne, ponieważ opierają się na wnioskach wyciągniętych z poprzednich niepowodzeń szczepionki, a mianowicie:
- Awaria nie zawsze oznacza porażkę. Szczepionka AIDVAX, która nie powiodła się w dwóch próbach z udziałem ludzi w 2003 roku, została z powodzeniem zastąpiona szczepionką "przypominającą" do badania RV144.
- 50 procent nie jest poza naszym zasięgiem. W rzeczywistości tajskie badania wykazały, że wskaźnik skuteczności szczepionek w pierwszym roku był o 60% większy, a wraz z upływem czasu postępował stopniowo. Sugeruje to, że dodatkowe szczepienia lub strategie wzmacniające mogą zapewnić większą i trwalszą ochronę.
- Musimy znaleźć sposoby na "ograniczenie konkurencji". Ostatnie badania pokazały, że konkurencyjne przeciwciała mogą być sercem awarii RV505. Modelowanie genetyczne sugeruje, że szczepionki nie tylko stymulowały wytwarzanie przeciwciał G (IgG) immunoglobulin zgodnie z przeznaczeniem, ale także spowodowały wzrost przeciwciał przeciwko immunoglobulinie A (IgA), które tłumiły efekt ochronny. Znalezienie ich oznacza przezwyciężenie lub ten konkurencyjny efekt najprawdopodobniej będzie największym wyzwaniem.
- Prawdopodobnie nie znajdziemy jednej szczepionki. Większość ekspertów zgadza się, że może zająć kombinację, aby albo wykorzenić HIV, albo zapewnić terapeutyczne "lekarstwo". Łącząc tradycyjne szczepionki i podejścia immunologiczne , wielu uważa, że możemy zakodować HIV, zarówno pod względem jego zdolności do infekowania, jak i jego zdolności do ukrywania się przed wykryciem.
Czy badania szczepionki warte są miliardów wydatków?
W czasach, gdy fundusze na HIV albo są skurczone albo przekierowywane, niektórzy zaczęli zastanawiać się, czy stopniowe gromadzenie dowodów - metodą prób i błędów - gwarantuje 8 miliardów dolarów wydanych na badania nad szczepionkami. Niektórzy uważają, że jest to marnotrawstwo zasobów ludzkich i finansowych, podczas gdy inni, tacy jak Robert Gallo , twierdzą, że obecne modele szczepionek nie są wystarczająco silne, aby uzasadnić stopniowe podejście.
Z drugiej strony, gdy zaczynamy rozumieć więcej na temat odporności komórkowej i stymulacji przeciwciał neutralizujących w szerokim zakresie, inni uważają, że wiedza ta może być łatwo zastosowana w innych aspektach badań nad HIV.
W wywiadzie dla gazety " Guardian " z 2013 r. Françoise Barre-Sinoussi , uznawana za współodkrywcę wirusa HIV, wyraziła przekonanie, że funkcjonalne wyleczenie może być widoczne w ciągu "najbliższych 30 lat".
Niezależnie od tego, czy przewidywania wzbudzają oczekiwania, czy też zmniejszają nadzieję, oczywiste jest, że posuwanie się naprzód jest jedyną realną opcją. I jedyną prawdziwą porażką jest ta, z której niczego się nie uczymy.
> Źródła:
> Ocena technologii biura. "Przegląd reakcji publicznej służby zdrowia na AIDS". Waszyngton, DC: Kongres USA; Luty 2005: str. 28. Numer karty bibliotecznej kongresu nr 85-600510.
> Rerks-Ngarm, S .; Pitisuttithum, P .; Nitayaphan, S .; et al. "Szczepienie za pomocą ALVAC i AIDSVAX w celu zapobiegania zakażeniu HIV-1 w Tajlandii". New England Journal of Medicine. 3 grudnia 2009 r .; 361 (23): 2209-20.
> Narodowy Instytut Alergologii i Chorób Zakaźnych (NIAID). "NIH zaprzestaje szczepień w badaniach na obecność wirusa HIV". Waszyngton, DC: National Institutes of Health (NIH). 25 kwietnia 2013 r.
> Amerykański program badań nad HIV w wojnie (MHRP). "Badanie kontrolne RV144 RV305 rozpoczyna się w Tajlandii." Walter Reed Medical Center, Washington, DC; Wersja Media: 11 kwietnia 2012 r.
> Międzynarodowa Inicjatywa na rzecz Szczepień AIDS (IAVI). "Postęp na drodze ku szczepionce na AIDS". Nowy Jork, Nowy Jork; Wersja medialna: czerwiec 2012.
> Tomaras, G. "E103 Szczepionka HIV-1 Wywoływane specyficzności przeciwciał IgA i IgG." Journal of Acquired Immunic Deficiency Syndromes. Kwiecień 2013; 62 (1): 52.
> MacNeil, J .; Johnson, M .; Birx, D; i Traumont, E. "Próba na szczepionkę przeciwko HIV". Nauka. 13 lutego 2004 r .: 303 (5660): 961.
> Connor, S. "Lekarstwo na HIV jest teraz realną możliwością". Niezależny. Opublikowano 19 maja 2013 r.