Krwiak podtwardówkowy to krwawienie pod wpływem opony twardej mózgu
Kiedy głowa otrzyma cios podczas traumatycznego zdarzenia, naczynia krwionośne mogą zostać uszkodzone i zaczną krwawić do mózgu i wokół niego. Ponieważ kostna czaszka otaczająca mózg jest również nazywana czaszką, specjaliści medyczni odnoszą się do tego typu krwawiących zdarzeń jako "krwotok wewnątrzczaszkowy". Oznacza to krwawienie wewnątrz czaszki.
Jeden rodzaj krwotoków śródczaszkowych nazywa się "krwiak podtwardówkowy".
Krwiak podtwardówkowy występuje, gdy żyły zlokalizowane pod twardą materią , warstwa tkanki pokrywającej mózg, zostają uszkodzone i zaczynają krwawić. Gdy krew zbiera się i zamienia w grudkę, staje się czymś, co nazywa się "krwiakiem".
Klasyfikacja i znaki
Krwiak podtwardówkowy (SDH) dzieli się na 3 kategorie. Osoba z ostrym SDH wystąpi z krwawieniem około 1-2 dni po początkowym urazie. Podostre SDH pojawia się około 3-14 dni po urazie głowy. Wreszcie, przewlekła SDH wystąpi ponad 15 dni po urazie głowy.
Kiedy ktoś ma ostry SDH, znaki są często bardziej zauważalne. Na przykład około 50% osób z ostrą SDH występuje ze śpiączką lub innymi wyraźnie rozpoznawalnymi oznakami neurologicznymi, które wskazują na zbyt duży nacisk w mózgu.
Podostre i przewlekłe krwiaki podtwardówkowe mogą być trudniejsze do rozpoznania. Objawy obejmują apatię, senność i zmiany poznawcze.
Przyczyny i zagrożenia
Większość osób, które opracowały SDH, robi to po wypadku samochodowym. Ataki i upadki są kolejnymi najbardziej prawdopodobnymi przyczynami krwawienia do przestrzeni podtwardówkowej otaczającej mózg.
Osoby cierpiące na produkty rozrzedzające krew, takie jak kumadyna / warfaryna, są szczególnie narażone na krwawienie.
Dzieje się tak nawet wtedy, gdy uraz głowy jest bardzo łagodny. Mikro-łzy w naczyniach krwionośnych wokół i w mózgu mogą prowadzić do ciągłego wycieku krwi, która nie zatrzymuje się sama.
Krwawiące krwawienia związane z krwią są często spotykane u osób starszych, które często przyjmują tego typu leki, dlatego należy zachować szczególną ostrożność, aby uniknąć nawet łagodnego urazu głowy w tej populacji.
Diagnoza
SDH jest najczęściej diagnozowany za pomocą tomografii komputerowej . Jeśli tomografia komputerowa zostanie uzyskana bezpośrednio po urazie głowy, może początkowo nie wykazać obecności jakiegokolwiek krwawienia. Jednakże, jeśli powtórzy się jakiś czas później, może pojawić się dodatni wynik na obecność krwiaka. Dzieje się tak dlatego, że potrzeba czasu, aby krew zebrała się i została zauważona w badaniu obrazowania. Najważniejsze rzeczy, na które można spojrzeć podczas skanowania CT, to:
- Wielkość zakrzepu krwi
- Obecność kompresji mózgu
- Obecność wystarczającej kompresji, aby spowodować przesunięcie linii środkowej mózgu
Dalsze badania TK ustalają, czy skrzep krwi nadal rośnie, czy pojawiają się jakieś nowe komplikacje, czy też zaczynają one ustępować.
Leczenie
Niektórzy pacjenci mogą potrzebować operacji, aby zatrzymać krwawienie i usunąć nagromadzoną krew wokół mózgu. W nagłym początku SDH, lekarze zazwyczaj decydują się na zabieg chirurgiczny, jeśli skrzep krwi jest większy niż 10 milimetrów, lub jeśli występuje 5-milimetrowe przesunięcie linii środkowej, niezależnie od tego, jak się obudzi lub zaalarmuje pacjenta.
Jednak mniejsze krwawienia mogą również wymagać leczenia chirurgicznego. Decyzja o pójściu na operację może być bardziej agresywna, jeśli pacjent jest w stanie śpiączki lub wykazuje spadek zdolności do myślenia, mówienia i zapamiętywania zdarzeń
Jeśli SDH pacjenta jest obecny od dłuższego czasu i nie ma żadnych objawów, operacja może nie być potrzebna. Każdy przypadek musi być oceniany indywidualnie i można również zastosować leczenie medyczne, takie jak sterydy.
Rodzaj potrzebnej operacji zależy również od wielkości skrzepliny krwi i podstawowych schorzeń pacjenta. Burr dziury trephination i kraniotomia są najczęstszymi operacjami do drenażu zgromadzonej krwi.
W innych przypadkach może być konieczna kraniektomia w celu leczenia zwiększonego ciśnienia.
Najlepszym podejściem jest rozmowa z neurochirurgiem na temat wszystkich opcji i która opcja ma największe prawdopodobieństwo pozytywnych wyników.
Źródła:
Herou, E., Romner, B. i Tomasevic, G. (2015). Artykuł oryginalny: Ostre urazowe uszkodzenie mózgu: śmiertelność u osób w podeszłym wieku. Światowa neurochirurgia , 83 996-1001. doi: 10.1016 / j.wneu.2015.02.023
Walcott, BP, Khanna, A., Kwon, C., Phillips, HW, Nahed, BV, i Coumans, J. (2014). Badanie kliniczne: Odstęp czasowy do operacji i wyniki leczenia chirurgicznego ostrego urazowego krwiaka podtwardówkowego. Journal Of Clinical Neuroscience , 21 2107-2111. doi: 10.1016 / j.jocn.2014.05.016