Opcja chirurgiczna dla pacjentów z artretyzmem
Gdy leczenie zachowawcze zapalenia stawów nie przyniesie zadowalającej ulgi w bólu w dotkniętej kostce, być może nadszedł czas, aby rozważyć operację stawów . Ale najpierw: ważne jest, aby dowiedzieć się o różnych rodzajach wspólnych operacji i zrozumieć swoje opcje. Łączenie kostek, znane również jako artrodeza stawu skokowego , jest jedną opcją chirurgiczną.
Wyjaśnienie kostki
Trzy kości tworzą staw skokowy - dolny koniec kości piszczelowej (piszczelowy), kość strzałkowa (mała kość dolnej nogi) i kości skokowej (kość, która pasuje do kikuta utworzonego przez piszczel i kość strzałkową).
Kość spoczywa na kości pięty. Chrząstka stawowa łączy wnętrze stawu skokowego. Zwykle chrząstka ma około ćwierć cala grubości. Jeśli wystąpi uraz lub jeśli chrząstka zostanie uszkodzona w wyniku zapalenia stawów, ból może być dość silny.
Połączenie kostka jest zabiegiem chirurgicznym, który usuwa powierzchnie stawu skokowego w celu promowania połączenia kości piszczelowej i kości skokowej. "Fuzja" odnosi się do kości rosnących razem. Fuzja jest wykonywana nie tylko na kostce, ale także na innych stawach w ciele, które są bardzo bolesne.
Istnieje kilka metod procedury kostki, ale cel każdego z nich jest taki sam - do zespolenia stawu skokowego.
Metoda otwarta
- wykonuje się nacięcie, aby otworzyć skórę i uzyskać dostęp do stawu.
- staw jest otwarty.
- Pilarka chirurgiczna służy do usuwania powierzchni chrząstki stawowej.
- po usunięciu chrząstki stawowej organizm wygoi się poprzez połączenie stawu.
- nacięcia muszą być precyzyjne, aby kości znalazły się pod odpowiednim kątem, gdy zostaną połączone w celu połączenia.
- Wkręty i czasami płytki są używane do utrzymywania kości razem, aż się stopią.
- zazwyczaj śruby lub szpilki znajdują się pod skórą i nie są usuwane.
- w niektórych przypadkach można użyć zewnętrznego stabilizatora (szpilki na skórze).
Metoda artroskopowa
Ta metoda wykorzystuje artroskop . Przez małe nacięcie artroskop (który zawiera malutką kamerę telewizyjną) wkłada się w staw skokowy. Za pomocą innych instrumentów chrząstka jest usuwana przez małe nacięcie, podczas gdy artroskop używany jest do obserwowania postępów procedury. Po przygotowaniu powierzchni, umieszcza się śruby do utrzymywania kości razem, aż się zagoją. Ta metoda nie różni się zbytnio od metody otwartej innej niż mniejsze nacięcia.
Kto jest kandydatem do łączenia kostek?
Pacjenci z ciężkim uszkodzeniem kostki z powodu artretyzmu lub przebytym urazem mogą być kandydatami do zespolenia kostki. Kandydaci zwykle odczuwają ból kostki, który jest nieubłagany nawet po leczeniu lekami lub innymi sposobami leczenia. Kiedy ból jest tak silny, że przeszkadza w chodzeniu i codziennych czynnościach, czas porozmawiać o możliwości połączenia kostki z ortopedą.
Korzyści i ryzyko związane z łączeniem kostek
Celem fuzji kostki jest złagodzenie bólu i przywrócenie funkcji do dotkniętej kostki. Chociaż niektórzy mogą martwić się o ruch utracony w wyniku fuzji, wielu pacjentów zapomina, że stracili już zakres ruchów w ciężko uszkodzonej kostce.
Połączenie powinno trwać całe życie w porównaniu z wymianą kostki, która może w pewnym momencie ulec zużyciu.
Zastanów się, jakie są Twoje cele, decydując, czy połączenie kostki jest najlepszą opcją dla Ciebie.
Zalety:
- przeciwbólowy
- stopiony staw znów jest stabilny
- pacjenci będą w stanie udźwignąć zrośnięte stawy bez bólu
- zdolność do chodzenia i wykonywania zwykłych czynności zostaje przywrócona
Cons:
- wymiana kostki nadal może być lepszym rozwiązaniem dla niektórych pacjentów (bardzo aktywne osoby)
- występuje utrata elastyczności i ruch z połączonym złączem
- niewielka możliwość powikłań gojenia się ran
Istnieją potencjalne komplikacje, jak w przypadku każdej operacji.
Może wystąpić ryzyko związane ze znieczuleniem, a także ryzyko uszkodzenia nerwów lub naczyń krwionośnych, zakażenia pooperacyjne, brak zrostu (kości nie powodują zespalania się) i malunion (kości leczą się w niewłaściwej pozycji). Jeśli pojawi się nonunion lub malunion, może być konieczna inna operacja.
Odzyskiwanie z Ankle Fusion
Operowana noga jest owinięta w wyścielony plaster gipsowy po operacji. Po 2 tygodniach krótszy odlew zastępuje wyściełany gipsowy odlew. Pacjent nie może znieść ciężaru kostki przez 8 do 12 tygodni, w którym to czasie powinny być widoczne promieniowanie rentgenowskie.
Utrzymywanie podniesionej nogi jest ważne, aby zapobiec lub zmniejszyć obrzęk nóg. Kule są zwykle konieczne, podczas gdy pacjent powstrzymuje się od obciążania kostki. Promienie rentgenowskie, często wykonywane, pokażą, czy fuzja staje się silniejsza i trwała. W tym momencie pacjentka może przykładać większą wagę do kostki, gdy idzie. Niektórzy pacjenci mogą potrzebować specjalnych wkładek do butów, aby pomóc im chodzić bardziej normalnie, podczas gdy wielu po prostu nosi płaskie buty i robi dobrze.
Źródło:
Poradnik dla pacjenta dotyczący kostki zespolonej. Etopop. Medical Multimedia Group, LLC. 22 lipca 2002 r.