Definicja: Mikrosporidioza jest chorobą oportunistyczną wywołaną przez różne gatunki jednokomórkowych grzybów, mikrosporydiów . Choroba, która może wpływać na przewód pokarmowy i inne części ciała, prawie zawsze występuje u osób z ciężko upośledzonym układem odpornościowym, takich jak osoby z HIV . Częściej niż nie, infekcja występuje wtedy, gdy liczba komórek CD4 u pacjenta spada poniżej 100 komórek / ml.
Podczas gdy mikrosporidioza jest najczęściej powiązana z szeregiem objawów żołądkowo-jelitowych, w tym z ciężką biegunką i marnotrawstwem , niektóre typy mikrosporydiów mogą również wpływać na nerki, płuca, zatoki, oczy i ośrodkowy układ nerwowy.
Początkowo uważany za patogen pierwotniaka, badania genetyczne potwierdziły później, że mikrosporydy są członkami królestwa grzybów. Obecnie istnieje 14 gatunków mikrosporidii, o których wiadomo, że zarażają ludzi.
Wskaźniki rozpowszechnienia
Aktualne dowody sugerują, że częstość występowania mikrosporidiozy wśród Amerykanów zarażonych wirusem HIV jest niewielka, około 1,6%. Jednak w innych badaniach wykazano, że częstość występowania zakażenia mikrosporidialnego u osób w stadium późnym z przewlekłymi lub ciężkimi objawami biegunki jest wysoka, około 39%.
Tryby transmisji
Przenoszenie mikrosporidiów nadal nie jest do końca jasne, chociaż wydaje się, że badania sugerują, że spory grzybów mogą być połknięte, wdychane lub nawet przepuszczone przez wrażliwe tkanki błony śluzowej (takie jak oko).
Podczas infekcji zarodniki namnażają się w cytoplazmie (tj. W płynie wewnętrznym) zainfekowanych komórek, z niektórymi podobnymi do gatunku Encephalitozooan intestinalis - wpływającymi na ciężką biegunkę, podczas gdy inne - jak Encephalitozoon cuniculi - atakują nerki i centralny układ nerwowy.
Objawy mikrosporidiozy
Podczas gdy osoby z kompetencjami immunologicznymi mogą być diagnozowane z mikrosporidiozą, w większości przypadków choroba jest widoczna u osób z AIDS .
Podczas oddziaływania na przewód pokarmowy często stwierdza się ciężką biegunkę i marnowanie, często w przypadku braku gorączki, zapalenia lub wysokiej gorączki. Często objawy są nie do odróżnienia od objawów cystoisosporiasis i cryptosporidiosis .
Objawy mogą być dalekosiężne (w zależności od gatunku zakażenia mikrosporidią) i mogą obejmować:
- Kaszel, świszczący oddech i ciężki oddech
- Nietypowa infekcja dróg moczowych
- Lekkie osłabienie i ból
- Bóle głowy i migreny
- Niewyraźne widzenie, wrażliwość na światło, ból oka, nadmierne łzawienie
- Zatkanie nosa, ból zatok
- Zapalenie pęcherzyka żółciowego
Diagnoza mikrosporidiozy
Rozpoznanie mikrosporidiozy jest wspomagane przez przedstawienie cech klinicznych i symptomatologii; prawdopodobieństwo przed testem (subiektywna ocena prawdopodobieństwa zakażenia u osoby); oraz analizy kału, moczu, tkanki ciała lub innych płynów ustrojowych.
Transmisyjna mikroskopia elektronowa, chociaż droga, może zapewnić ostateczną diagnozę poprzez wyraźną identyfikację zarodników mikrosporydii. Alternatywnie, mikroskop z barwionym światłem gramowym jest uważany za skuteczny w identyfikowaniu infiltracji zarodników.
Testy PCR genetyczne (reakcja łańcuchowa polimerazy) są dostępne dla identyfikacji mikrosporidiów, ale prawie wyłącznie w ustawieniach badawczych.
Leczenie mikoporydiozy
Ponieważ mikrosporidioza jest na ogół związana z ciężką supresją immunologiczną, zaleca się podawanie złożonej terapii przeciwretrowirusowej (cART) w ramach początkowego etapu działania.
Lek azolowy, albendazol, może być stosowany w leczeniu mikrosporidiów, szczególnie w przypadku takich gatunków jak E. intestinalis , chociaż niektóre badania wykazały, że jest on mniej skuteczny w leczeniu innych gatunków. Itrakonazol jest również często stosowany z albendazolem w rozsianej chorobie (tj. Gdy rozprzestrzenił się poza pierwotne miejsce prezentacji).
Fungagilina przeciwgrzybiczna jest również uważana za realną opcję, a niektóre badania sugerują, że ma ona lepsze działanie w przypadku infekcji E. bienusi .
Jednak nie jest on dostępny do użytku systemowego w Stanach Zjednoczonych. Miejscowe krople fumagiliny są dostępne w przypadku zakażeń oka, chociaż zaleca się je w połączeniu z terapią albendazolem.
Należy jednak pamiętać, że stosowanie albendazolu obecnie nie jest zalecane w pierwszym trymestrze ciąży z powodu testów na zwierzętach, które sugerują ryzyko wad rozwojowych płodu. Obecnie nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania albendazolu w czasie ciąży.
Zapobieganie mikrosporidiozy
Ponieważ etiologia (przyczyna) mikrosporidiozy nie jest całkowicie jasna, zaleca się, aby osoby z upośledzeniem odporności postępowały zgodnie z tymi samymi wytycznymi dotyczącymi cystoisosporiasis, które obejmują unikanie nieoczyszczonej wody, surowego mięsa lub surowych owoców morza.
Wymowa: mi-kro-spo-rid-ee-OH-suhs
Źródła:
Keeling, P .; i Madhani, H. "Pięć pytań o Microsporidia". PLoS | Patogeny. Wrzesień 2009; 5 (9): e1000489.
Departament Zdrowia i Opieki Społecznej USA (DHHS). "Wytyczne dotyczące zapobiegania i leczenia infekcji oportunistycznych u dorosłych zakażonych wirusem HIV i młodzieży - mikrosporydiozy". Rockville, Maryland; zaktualizowany 7 maja 2013 r
Dworkins, M .; Buskin, S .; Davidson, A .; et al. "Częstość występowania mikrosporydiozy jelitowej u pacjentów zakażonych wirusem niedoboru odpornościowego u ludzi z biegunką w głównych miastach Stanów Zjednoczonych." Revista do Instituto de Medicina Tropical de São Paulo. Listopad-grudzień 2007; 49 (6): 339-342.
Kotler, D. i Orenstein, J. "Częstość występowania mikrosporidiozy jelitowej u osób zakażonych wirusem HIV, zwanych ocenami gastroenterologicznymi". American Journal of Gastroenterology. Listopad 1994; 89 (11): 1998-2002.
Molina, J .; Tourneur, M .; Sarfati, C .; et al. "Fumagillin Treatment of Microsporidiosis". New England Journal of Medicine. Czerwiec 2002: 346 (25): 196319699.