Klasyfikacja Gustilo-Andersona dla Złamań złożonych

Otwarte złamania są uszkodzeniami kości, które występują, gdy złamana kość jest odsłonięta od ciała do otoczenia. Otwarte złamania , czasami nazywane złamaniami złożonymi, mogą wystąpić, gdy do skóry dochodzi do niewielkiego nacięcia, które komunikuje się z pęknięciem, lub mogą wystąpić z ciężkimi uszkodzeniami tkanek miękkich, które zagrażają przetrwaniu kończyny.

Aby wyjaśnić te obrażenia, należy je klasyfikować zgodnie z ich ciężkością.

Najczęstszym systemem klasyfikacji złamań otwartych jest system klasyfikacji Gustilo-Andersona.

Stopnie otwartych złamań

Jak ocenianie jest przydatne

System klasyfikacji Gustilo-Andersona jest najbardziej użyteczny, aby podać dwie informacje: jakie jest prawdopodobieństwo rozwoju infekcji i jak długo zajdzie złamanie gojenia . Wraz ze wzrostem oceny stopień infekcji wzrasta dramatycznie, a czas leczenia złamań wydłuża się.

Stopniowo otwarte złamania kości piszczelowej mają mniej niż 2% częstości zakażeń (przy odpowiednim leczeniu) i wymagają średnio około 4-5 miesięcy na leczenie. Złamania stopnia IIIB i IIIC mają współczynnik infekcji wynoszący 50% i trwają średnio 8-9 miesięcy w przypadku gojenia się kości.

Klasyfikacja Gustilo-Anderson została opublikowana po raz pierwszy w latach 70. i przeszła kilka modyfikacji. Istotą systemu klasyfikacji jest zapewnienie kategorii obrażeń w zależności od ich ciężkości. Na podstawie tych informacji złamania można sklasyfikować w celach badawczych, a informacje można zastosować do nowych urazów w oparciu o przeprowadzone badania.

Ograniczenia systemu

Istnieje kilka ograniczeń systemu klasyfikacji Gustilo-Anderson, które należy uznać:

W przypadku pacjentów, którzy podtrzymują otwarte złamanie, kluczem do pomyślnego wyniku leczenia jest pilne leczenie. Leczenie otwartego złamania wymaga pilnego zbadania i oczyszczenia rany, odpowiedniego leczenia antybiotykami i stabilizacji złamania.

Źródło:

Zalavras CG i Patzakis MJ. "Otwarte złamania: ocena i zarządzanie" J Am Acad Orthop Surg maj / czerwiec 2003; 11: 212-219.