Urządzenie wspomagające lewą komorę (LVAD) jest chirurgicznie wszczepioną, napędzaną baterią pompą zaprojektowaną w celu zwiększenia działania pompującego chorej lewej komory, która stała się zbyt słaba, aby sama skutecznie działała niewydolność serca .
Jak działają LVAD?
Opracowano kilka typów urządzeń LVAD. Większość z nich pobiera krew z rurki umieszczonej w lewej komorze, a następnie pompuje krew przez inną rurkę wprowadzoną do aorty.
Sam zespół pompujący zwykle umieszcza się pod sercem, w górnej części brzucha. Przewód elektryczny (niewielki kabel) z LVAD wnika w skórę. Przewód podłącza LVAD do zewnętrznej jednostki sterującej i do akumulatorów zasilających pompę.
LVAD są całkowicie przenośne. Niezbędne baterie i urządzenia kontrolne są noszone na pasku lub pasku na klatce piersiowej. LVAD umożliwiają pacjentom przebywanie w domu i podejmowanie wielu normalnych czynności.
Ewolucja LVAD
Technologia LVAD znacznie się rozwinęła, ponieważ urządzenia te były używane po raz pierwszy w latach 90. XX wieku. Pierwotnie LVAD próbowały odtworzyć pulsacyjny przepływ krwi, ponieważ przyjęto, że puls będzie niezbędny do prawidłowej fizjologii ciała.
Jednak każda LVAD, która generuje dyskretny puls, wymaga wielu ruchomych części, zużywa dużo energii i stwarza szerokie możliwości awarii mechanicznej. LVAD pierwszej generacji cierpiały z powodu wszystkich tych problemów.
Wkrótce uznano, że ludzie radzili sobie równie dobrze z ciągłym przepływem krwi, jak z pulsującym przepływem. Pozwoliło to na opracowanie drugiej generacji LVAD, które były mniejsze, miały tylko jedną ruchomą część i wymagały znacznie mniej energii. Te nowsze LVAD działają znacznie dłużej i są bardziej niezawodne niż urządzenia pierwszej generacji.
HeartMate II i Jarvik 2000 to LVAD drugiej generacji o ciągłym przepływie.
Zbliża się trzecia generacja LVAD, które są jeszcze mniejsze i mają trwać 5 - 10 lat. LVAD HeartWare i Heartmate III to urządzenia trzeciej generacji.
Kiedy są używane LVAD?
LVADS stosuje się w trzech sytuacjach klinicznych. We wszystkich przypadkach LVAD są zarezerwowane dla pacjentów, którzy radzą sobie źle pomimo agresywnej terapii medycznej.
1) Most do transplantacji. LVAD można stosować do wspomagania pacjentów z ciężką przewlekłą niewydolnością serca, którzy czekają na przeszczep serca.
2) Terapia miejsca docelowego. LVAD mogą być stosowane jako "terapia miejsca docelowego" u osób z ciężką schyłkową niewydolnością serca, które nie są kandydatami do przeszczepienia (z powodu innych czynników, takich jak wiek, choroba nerek lub choroba płuc) i które mają wyjątkowo złe rokowanie bez mechanicznego wsparcie. U tych pacjentów LVAD jest leczeniem; nie ma uzasadnionych oczekiwań, że LVAD może kiedykolwiek zostać usunięty.
3) Most do regeneracji. U niektórych pacjentów z niewydolnością serca wprowadzenie urządzenia LVAD może pozwolić uszkodzonej lewej komorze na "odpoczynek" i naprawę poprzez "rekonstrukcję wsteczną ". Przykłady, w których problem serca może czasami ulec poprawie wraz z wypoczynkiem, to niewydolność serca po operacjach kardiochirurgicznych. z ostrym zawałem mięśnia sercowego lub z ostrym zapaleniem mięśnia sercowego .
U pacjentów, którzy należą do jednej z tych kategorii, LVAD są często bardzo skuteczni w zwracaniu ilości krwi, którą serce pompuje z powrotem do poziomu zbliżonego do normalnego. Ta poprawa zwykle znacznie zmniejsza objawy niewydolności serca , zwłaszcza duszności i poważnych osłabień. Może również poprawić działanie innych narządów, które często są skutkiem niewydolności serca, takich jak nerki i wątroba.
Problemy z LVAD
Bezpieczeństwo LVAD znacznie się poprawiło na przestrzeni lat, a firmy je projektujące bardzo ciężko pracowały, aby zmniejszyć swoje rozmiary, aby były odpowiednie dla małych dorosłych. Ale wciąż istnieje wiele problemów związanych z LVAD.
Obejmują one:
- LVAD wymagają drobiazgowej codziennej konserwacji i dokładnego monitorowania, aby upewnić się, że są zawsze podłączone do dobrego źródła zasilania. Tak więc pacjent - lub członkowie rodziny - muszą być w stanie poradzić sobie z chronicznymi żądaniami, które zostaną na nich nałożone.
- Poważne zakażenia krwi nadal występują u 25% pacjentów z LVAD, a te infekcje są często śmiertelne.
- Istotne problemy z krwawieniem występują u znacznej mniejszości pacjentów.
- Ryzyko udaru (z powodu zakrzepicy) wynosi od 10% do 15% rocznie.
Te problemy są oczywiście bardzo poważne, więc decyzja o wstawieniu LVAD jest naprawdę monumentalna. Decyzja ta powinna być podjęta tylko wtedy, gdy przedwczesna śmierć wydaje się najbardziej prawdopodobnym rezultatem bez niej.
To, czy użyć LVAD jako "terapii docelowej", jest szczególnie trudną decyzją, ponieważ w tym przypadku nie ma nadziei, że kiedykolwiek uda się ją usunąć. W największym badaniu klinicznym przeprowadzonym do tej pory przy użyciu LVAD jako terapii docelowej, tylko 46% biorców LVAD było żywe i wolne od zawałów po dwóch latach.
Nawet z problemami, które pozostają z LVADS, urządzenia te dają realną nadzieję wielu pacjentom ze schyłkową niewydolnością serca, którzy nie mieliby nadziei zaledwie kilka lat temu.
Birks EJ, George RS, Hedger M, i in. Odwrócenie ciężkiej niewydolności serca z urządzeniem wspomagającym przepływ lewej komory o ciągłym przepływie i terapia farmakologiczna: badanie prospektywne. Circulation 2011; 123: 381.
Źródła:
Rose, EA, Gelijns, AC, Moskowitz, AJ i in. Długotrwałe stosowanie urządzenia wspomagającego lewą komorę do schyłkowej niewydolności serca. N Engl J Med 2001; 345: 1435.
Birks EJ, George RS, Hedger M, i in. Odwrócenie ciężkiej niewydolności serca z urządzeniem wspomagającym przepływ lewej komory o ciągłym przepływie i terapia farmakologiczna: badanie prospektywne. Circulation 2011; 123: 381.