Coccidioimycosis (Valley Fever)

Coccidioimycosis to choroba grzybicza wywołana przez Coccidioides immitis lub Coccidioides posadaii , powszechnie znana jako "gorączka doliny". Jest on endemiczny dla części południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych, od Teksasu po południową Kalifornię, a także północnego Meksyku, Ameryki Środkowej i Ameryki Południowej.

Podczas gdy kokcydioimioza ogólnie występuje w płucach (płucnych), gdy rozprzestrzenia się poza płuca (pozapłucne), jest uważana za warunek definiujący AIDS przez amerykańskie Centers for Disease Control and Prevention (CDC).

Częstość występowania kokcydiocytozy

Według CDC średnia zapadalność w USA to 44 osoby na 100 000. Jednak większość tych przypadków występuje w dwóch stanach (Arizona, Kalifornia), gdzie częstość występowania może wynosić nawet 248 na 100 000.

W 2011 r. CDC odnotowało ponad 22 000 nowych przypadków kokcydiocytozy, dziesięciokrotny wzrost od 1998 r. W samej Kalifornii liczba ta wzrosła z 719 w 1998 r. Do 5 697 w 2011 r.

To powiedziawszy, wśród osób z wirusem HIV częstość występowania objawowej kokcydioidomikozy zmniejszyła się znacząco od czasu pojawienia się złożonej terapii przeciwretrowirusowej (cART) , podczas gdy kliniczna ekspresja choroby jest znacznie mniej poważna.

Tryby transmisji

Kokcydioidy są obecne w glebie, gdzie mogą rozwijać zarodniki w czasie pory deszczowej. Infekcja spowodowana jest przez wdychanie tych grzybowych zarodników, zwykle bez osoby nawet o tym wiedzącej.

Gdy znajdują się w płucach, zarodniki mogą wytwarzać inne zarodniki, które tworzą guzki, które mogą wybuchnąć i wywołać stan zapalny w oskrzelach. U gospodarzy o obniżonej odporności - szczególnie u osób zakażonych HIV z liczbą CD4 poniżej 250 komórek / μL - może to prowadzić do ciężkich infekcji płucnych. Grzyb może następnie przenosić się z płuc do krwi, gdzie może wpływać na inne części ciała.

Kokcydioidy nie są przenoszone z człowieka na człowieka.

Objawy kokcydioimiozy

Większość zarażonych osób nie doświadcza żadnych objawów ani konsekwencji infekcji. W przypadku tych objawów objawy są zwykle samoograniczające się i objawiają się objawami grypopodobnymi, takimi jak:

Wysypka może również rozwinąć się w około 25% przypadków. Wysypka jest ogólnie izolowana do kończyn dolnych, charakteryzowana przez delikatne czerwone guzki lub grudki o nieregularnym kształcie. W niektórych przypadkach (około 5-8%) infekcja może przejść do nieskomplikowanego zapalenia płuc wywołanego przez społeczność (CAP), które często ustępuje samoistnie bez żadnego konkretnego leczenia przeciwgrzybiczego.

Jednak w rzadkich przypadkach kokcydioimioza może być znacznie cięższa, powodując znaczną bliznowacenie i ubytki w płucach. Po rozsianiu (tj. Rozprzestrzenianiu się poza płuca) może zniszczyć ciało, powodując:

Zapalenie opon mózgowych jest najbardziej zagrażającym życiu powikłaniem kokcydioimiozy. Podczas gdy ogólny wskaźnik umieralności w USA jest uważany za niski (0,07%), dla osób z zaawansowanym zakażeniem HIV (CD4 poniżej 100 komórek / μL), śmiertelność może wynosić nawet 70%, nawet przy odpowiednim leczeniu.

Rozpoznanie kokcydioimiozy

Coccidioimycosis można zdiagnozować poprzez badanie mikroskopowe płynów ustrojowych, plwociny, wysięków (np. Ropy) lub biopsji tkanek. Diagnozę można również przeprowadzić za pomocą PCR (reakcja łańcuchowa polimerazy), która wzmacnia DNA z próbek serologicznych w celu potwierdzenia zakażenia kokcydioidami .

Leczenie kokcydioimiozy

U osób o kompetentnym układzie immunologicznym z HIV (CD4 powyżej 250 komórek / μL) kokcydioimioza ogólnie ulega samoograniczeniu i nie wymaga specjalnego leczenia poza opieką podtrzymującą.

Dla osób wymagających leczenia - z powodu uporczywych objawów lub postępującej choroby - doustne leki przeciwgrzybicze są uważane za wybór pierwszego wyboru.

Spośród nich, ketokonazol jest jedyną zatwierdzoną przez FDA opcją w leczeniu kokcydioimiozy, chociaż większość ekspertów jest dziś albo flukonazolem albo itrakonazolem. (Należy pamiętać, że ketokonazol, flukonazol i itrakonazol są przeciwwskazane w okresie ciąży i karmienia piersią).

W ciężko chorych amfoterycyna B jest uważana za lek z wyboru. Podaje się go dożylnie do czasu opanowania zakażenia, po czym przepisuje się doustną profilaktykę ketokonazolu, flukonazolu lub itrakonazolu.

U pacjentów z kokcydioidalnym zapaleniem opon mózgowych amfoterycyna B może być podawana dooponowo (tj. W przestrzeń otaczającą mózg lub rdzeń kręgowy).

Zapobieganie Coccidioimycosis

Trudno jest zapobiegać kokcydiomiozy na obszarach endemicznych. W przypadku ciężkiego upośledzenia odporności leczenie profilaktyczne może pomóc w zapobieganiu infekcji. Obecnie nie ma dostępnych szczepionek. Jeśli mieszkasz w okolicy endemicznej i uważasz się za zagrożonego, istnieje kilka środków ostrożności, które możesz podjąć:

Źródła:

Amerykańskie Centra Kontroli i Zapobiegania Chorób (CDC). "Wzrost zgłaszanej kokcydioidomikozy - Stany Zjednoczone, 1998-2011." Raport tygodnika "Śmiertelność i zachorowalność" (MMWR). 29 marca 2013: 62 (12): 217-221.

Galgiani, J. "Coccidioimycosis." Journal of the Royal Society of Tropical Medicine and Hygiene. 2005; 41 (9): 1217-1223.

Pickering, L .; Baker, C .; Kimberlin, D; et al. "Coccidioimycosis". Amerykańska Akademia Pediatrii, Czerwona Księga: Raport z 2009 r. Do Komisji ds. Chorób Zakaźnych. Elk Grove Village, Illinois; 28. edycja: 266-268.

Masannat, F. i Ampel, M. "Coccidioidomycosis u pacjentów z zakażeniem HIV-1 w epoce silnej terapii przeciwretrowirusowej". Kliniczne choroby zakaźne. Styczeń 2010; 50: 1-7.

Amerykańskie Centra Kontroli i Zapobiegania Chorób (CDC). "Wzrost kokcydioidomikozy - United California, 2009." Raport tygodnika "Śmiertelność i zachorowalność" (MMWR). 13 lutego 2009: 58 (5): 105-109.

Wymowa: kok-si-dee-oh-my-KOH-sis

Znany również jako:

Częste błędy pisowni: kokcydiomiaza