Aktualne wytyczne pozwalają na wcześniejsze diagnozowanie
Diagnozowanie stwardnienia rozsianego (MS) może być trudnym i często długim procesem. Dzieje się tak dlatego, że nie ma żadnych objawów ani testów laboratoryjnych, które same w sobie mogą ustalić, czy dana osoba ma SM.
Sam termin stwardnienie rozsiane opisuje chorobę, która powoduje wiele obszarów uszkodzenia komórek (stąd określenie "scarosis" oznacza "blizny" lub "stwardnienie").
W związku z tym nie można wskazać jednego zdarzenia lub testu, aby ostatecznie stwierdzić, że dana osoba ma SM.
W związku z tym nowe wytyczne znacznie usprawniły proces, umożliwiając nam postawienie ostatecznej diagnozy w stosunkowo krótkim czasie po pierwszym pojawieniu się objawów.
Postęp stwardnienia rozsianego
Stwardnienie rozsiane jest postępującym zapalnym zaburzeniem immunologicznym, które powoduje uszkodzenie ochronnej osłony komórek nerwowych (zwanej osłonką mielinową ).
Te uszkodzenia, zwane demielinizacją, mogą zakłócać impulsy nerwowe między komórkami i prowadzić do powstawania zmian w mózgu i / lub rdzeniu kręgowym. Tworzenie się i rozprzestrzenianie tych zmian może wywoływać szereg fizycznych i poznawczych objawów różniących się miejscem uszkodzenia.
Klinicznie izolowany zespół (CIS) to termin stosowany do opisania pierwszego objawu MS trwającego co najmniej 24 godziny, któremu towarzyszą oznaki stanu zapalnego i / lub demielinizacji.
CIS można sklasyfikować jako jedną z dwóch rzeczy:
- Jednoogniskowy epizod, w którym jeden objaw jest spowodowany jedną zmianą
- Epizod wieloogniskowy, w którym więcej niż jeden objaw jest spowodowany zmianami w różnych lokalizacjach
Aktualne kryteria diagnozy
Choć może wydawać się rozsądnym założenie, że wieloogniskowy epizod CIS wystarczy, aby zdiagnozować MS-biorąc pod uwagę dowody przyczyny i symptomów - prosty fakt jest taki, że aż 15 procent ludzi, którzy mają CIS nigdy nie rozwijają SM.
Nie jesteśmy do końca pewni, dlaczego tak jest, ale to, co nam mówi, to to, że ostateczna diagnoza może być tylko taka, że choroba jest progresywna
Zgodnie z zaktualizowanymi wytycznymi wydanymi w 2010 r., SM można dziś zdiagnozować na podstawie następujących kryteriów:
- Dwa lub więcej ataków (trwających co najmniej 24 godziny i rozdzielonych co najmniej 30 dni) plus dwie zmiany na skanie MRI
- Dwa lub więcej ataków, jedna zmiana i dowód, że nowe zmiany zaczynają formować się w różnych częściach mózgu i / lub rdzeniu kręgowym (określane jako "rozpowszechnianie w przestrzeni")
- Jeden atak, dwie lub więcej zmian i dowód na to, że od ostatniego MRI zaczęły powstawać nowe zmiany (odnosiło się do "upowszechniania w czasie")
- Jeden atak, jedna zmiana i dowód rozpowszechnienia w przestrzeni i czasie
- Pogorszenie symptomów lub zmian chorobowych plus rozpowszechnienie w przestrzeni kosmicznej (potwierdzone przez MRI lub nakłucie lędźwiowe)
Wytyczne pokonują wiele niedociągnięć poprzednich kryteriów (mianowicie konieczność oczekiwania na wielokrotne nawroty przed postawieniem diagnozy). Chociaż wytyczne nadal nie pozwalają na diagnozę jednego ataku, znacznie skrócą ten proces. Zamiast czekać na kolejny atak, lekarze mogą teraz zamówić drugie MRI w ciągu trzech miesięcy.
Jeśli istnieją dowody na dodatkowe zmiany, może często spełniać definicję "upowszechniania w czasie" lub "upowszechniania przestrzeni".
Znaczenie wczesnej diagnozy
Wczesna diagnoza ma swoje zalety w postaci wczesnego leczenia . Większość dzisiejszych badań silnie sugeruje, że wczesne leczenie może znacznie zmniejszyć liczbę nawrotów, jakie osoba może doświadczyć, a także ryzyko niepełnosprawności w krótkim okresie.
Naukowcy jednak muszą jeszcze ustalić, czy wczesne leczenie poprawi długoterminowy wynik o 10 lat czy więcej. Przyszłe badania, miejmy nadzieję, odpowiedzą na te pytania, ponieważ technologie diagnostyczne wciąż się poprawiają.
> Źródła:
> Polman, C .; Reingold, S .; Banwell, B. i in. "Kryteria diagnostyczne stwardnienia rozsianego: 2010 Zmiany w kryteriach McDonalda." Annals of Neurology. 2011; 69 (2): 292-302.