Częste, ale złożone zaburzenie jest diagnozowane przez wykluczenie
Zespół policystycznych jajników (PCOS) jest pospolitym zaburzeniem endokrynologicznym, które może powodować podwyższony poziom męskich hormonów (androgenów) u kobiet, co powoduje nieregularne miesiączki lub brak miesiączki, ciężkie okresy, trądzik, ból w obrębie miednicy, nadmierne owłosienie na twarzy i ciele oraz plastry ciemnej, aksamitnej skóry. Może dotknąć aż jedną na pięć kobiet w wieku od 18 do 45 lat i pozostaje jedną z głównych przyczyn niepłodności.
Pomimo tego, że jest on tak powszechnym zaburzeniem, PCOS nie jest dobrze poznany . Wciąż zdiagnozowane jest zdiagnozowanie PCOS, szczególnie wśród nastolatków. Część zamieszania zaczyna się od samych kryteriów diagnostycznych.
W przeszłości istniały dwa oddzielne zestawy kryteriów diagnostycznych: jeden wydany przez National Institutes of Health (NIH) w Rockville, Maryland i drugi wydany przez międzynarodowy panel w Rotterdamie, który rozwinął wytyczne NIH.
Różnice były niewielkie, ale uderzające. Najważniejszym z nich było włączenie policystycznych jajników jako jednego z trzech kryteriów diagnostycznych dla PCOS. Panel Rotterdam obejmował je; NIH nie.
Dopiero w grudniu 2012 r. NIH formalnie poparł kryteria Rotterdamu i zalecił jego przyjęcie przez wszystkich pracowników służby zdrowia.
Diagnostyka PCOS przy użyciu kryteriów Rotterdam
Zgodnie z definicją Rotterdam kobieta musi spełniać co najmniej dwa z trzech kryteriów, aby być pozytywnie zdiagnozowanym z PCO. Obejmują one nieregularną i / lub brak owulacji, wysoki poziom androgenów i obecność policystycznych jajników.
Uzasadnienie kryteriów Rotterdamu można podsumować w następujący sposób:
- Nieregularna i / lub brak owulacji jest spowodowana brakiem równowagi hormonów płciowych, w tym wysokim poziomem testosteronu i hormonu luteinizującego. W rezultacie niektóre kobiety z PCOS będą miały kilka razy w miesiącu, co kilka miesięcy lub wcale. Okresy mogą często być ciężkie i towarzyszyć im duże skrzepy . Zasadniczo, kobieta ma osiem lub mniej cykli menstruacyjnych rocznie, spełnia ona kryteria.
- Wysokie poziomy androgenu są uważane za kluczowe w diagnozowaniu PCOS, chociaż niektóre kobiety z tym zaburzeniem nie mają nadmiaru androgenu. Jako takie, akceptowane są badania serologiczne (krew) lub kliniczne. Badania krwi o wysokim poziomie androgenów (całkowity i wolny testosteron, siarczan DHEA) są wystarczające, aby spełnić kryteria. W przypadku braku tego, wypadanie włosów , trądzik i nadmierne owłosienie centralnego ciała spełniają kryteria kliniczne dla PCOS.
- Zespół policystycznych jajników oznacza obecność 12 lub więcej małych pęcherzyków w każdym jajniku. Mieszki włosowe, czasami określane jako cysty, przypominają sznur pereł. Podobnie jak w przypadku poziomu androgenów, kobiety z PCO niekoniecznie mają torbiele. USG przezpochwowe jest podstawowym narzędziem do badania. Same pęcherzyki są wynikiem braku równowagi hormonalnej, a nie jej przyczyną.
Na koniec, aby zapewnić ostateczną diagnozę, lekarz będzie musiał zbadać, czy istnieją jakiekolwiek inne przyczyny nieprawidłowości. Ostatecznie PCOS jest warunkiem wykluczeń. Oznacza to, że klinicysta musiałby wykluczyć takie rzeczy jak wrodzony przerost nadnerczy (CAH) , który powoduje wysoki poziom testosteronu lub podwyższony poziom prolaktyny, co może wpływać na owulację.
Ponieważ obecne kryteria mogą obejmować kobiety z lub bez policystycznych jajników, zalecenia zostały dokonane, aby zmienić nazwę PCOS i całkowicie usuwa wszelkie aluzje do terminu "torbiel".
> Źródło:
> National Institutes of Health. " Zespół policystycznych jajników (PCOS) : końcowe sprawozdanie panelu." Warsztaty metodologiczne oparte na dowodach na temat zespołu policystycznych jajników; Rockville, Maryland; 3-5 grudnia 2012 r.