Fizjoterapia w przypadku zapalenia ścięgna mięśnia piszczelowego tylnego (PTT) może pomóc w odzyskaniu prawidłowego zakresu ruchu stopy (kostki ) , siły i mobilności. Może to pomóc w wyeliminowaniu bólu stopy i kostki i przywrócić do normalnej pracy i zajęć rekreacyjnych.
Zapalenie ścięgna mięśnia piszczeli tylnej jest stanem, który wpływa na stopę i wewnętrzną część kostki.
Stan ten charakteryzuje się bólem stopy i kostki i może uniemożliwić prawidłowe chodzenie i bieganie. Objawy mogą również ograniczać codzienne czynności.
Czasami PTT nazywa się dysfunkcja tylnego piszczelowego ścięgna lub tylne ścięgno piszczelowe. Bez względu na nazwę tego stanu, fizjoterapeuta może pomóc Ci odzyskać normalną mobilność bez bólu, jeśli ją masz.
Co to jest tylny naciągnięcie Tibial?
Tylne ścięgno piszczelowe to ścięgno, które powstaje z mięśnia zwanego piszczelową tylną. Ten mięsień znajduje się w wewnętrznej części dolnej części nogi, tuż poniżej mięśni łydki . Ścięgno przechodzi przez twoją nogę do wewnętrznej części stopy. Przywiązuje się do dolnej części stopy.
Funkcja tylnego ścięgna piszczeli jest dwojaka. Mięsień działa, aby przesunąć stopę do wewnątrz, szczególnie gdy twoja stopa i palce są skierowane w dół. Ścięgno pomaga również wspierać łuk środkowy stopy .
Objawy zapalenia ścięgna piszczelowego
Jeśli masz zapalenie ścięgna tylnego piszczeli, prawdopodobnie wystąpią różne objawy. Mogą to być:
- Ból w wewnętrznej stronie kostki
- Ból w łuku stopy
- Trudność z chodzeniem lub bieganiem
- Płaska stopa lub upadły łuk
Zwykle objawy pojawiają się stopniowo bez wyraźnego powodu i bez szczególnego urazu lub zniewagi.
Z tego powodu dysfunkcja PTT jest zwykle uważana za powtarzające się uszkodzenie szczepu; ból pojawia się z powodu przeciążenia i nadmiernego nacisku na tylne ścięgno piszczelowe. Wyzwaniem związanym z diagnozowaniem i leczeniem stanu jest określenie mechanicznych przyczyn tego przeciążenia i ich korekta. Twój fizjoterapeuta jest doskonałym specjalistą w tej dziedzinie.
Rozpoznanie tylnego zapalenia ścięgna piszczelowego
Rozpoznanie dysfunkcji PTT dokonuje się głównie na podstawie badania klinicznego. Twój lekarz lub PT będzie szukać określonych znaków. Mogą to być:
- Bolesne palpacje wewnętrznego aspektu kostki, wzdłuż tylnej ścięgna piszczeli
- Ból podczas wskazywania stopy i palców stóp lub poruszania stopą do wewnątrz, szczególnie przy popychaniu oporu
- Obecność płaskiej stopy lub upadłego łuku
- Zmieniony sposób chodzenia i chodzenia
Lekarz może rozważyć oglądanie badań diagnostycznych, takich jak prześwietlenie rentgenowskie lub MRI, w celu potwierdzenia rozpoznania i wykluczenia jakiegokolwiek innego stanu. Badania te nie są niezbędne ani konieczne w momencie pierwszego zdiagnozowania. Po prostu potwierdzają diagnozę kliniczną. Większość osób korzysta z rozpoczęcia fizjoterapii przed uzyskaniem jakichkolwiek badań diagnostycznych .
Istnieją cztery etapy dysfunkcji PTT, każdy z własnymi funkcjami.
Etap I to po prostu podrażnienie PTT bez widocznej deformacji stopy. W etapie II PTT jest pęknięty lub wydłużony, a stopa jest spłaszczona, ale pozostaje elastyczna. Etap III występuje, gdy twoje PTT jest uszkodzone lub zerwane, a twoja stopa jest sztywna, zasadniczo utknięta w spłaszczonej pozycji. Najpoważniejszym objawem dysfunkcji PTT jest stopień IV, w którym dochodzi do pęknięcia PTT, a więzadła kostne są nadmiernie rozciągnięte do punktu, w którym występuje długotrwała deformacja płaskostopia.
Fizyczne składniki do oceny terapii
Kiedy po raz pierwszy uczestniczysz w terapii fizycznej, zostaniesz oceniony. Podczas tej oceny twój PT będzie zbierać informacje o twojej chorobie.
Przeprowadzi także pewne testy, które mogą obejmować:
- Badanie palpacyjne (badanie fizykalne poprzez dotykanie struktur anatomicznych)
- Zakres pomiarów ruchu
- Pomiary siły mięśni kostek, kolan i bioder
- Analiza chodu
- Analiza pozycji stopy i kontrola obuwia
- Testy równowagi i propriocepcji
Po wykonaniu wszystkich tych testów, twoja PT powinna być w stanie określić prawdopodobną mechaniczną przyczynę dysfunkcji PTT, a następnie rozpocząć leczenie. Pamiętaj, aby zadać pytania na temat swojego stanu zdrowia, jeśli je posiadasz. Relacja, jaką masz z terapeutą, powinna przypominać sojusz terapeutyczny; oboje powinniście razem pracować, aby właściwie zarządzać dysfunkcją ścięgna mięśnia piszczelowego tylnego.
Terapia fizykoterapeutyczna w leczeniu zapalenia ścięgna tylnego
Leczenie PTT może obejmować wiele różnych składników, a te mogą się różnić w zależności od konkretnego stanu i potrzeb. Możesz spodziewać się typowych terapii od fizjoterapeuty w przypadku zapalenia ścięgna w tylnej części piszczeli.
Ćwiczenie powinno być twoim głównym narzędziem do leczenia dysfunkcji PTT. Czemu? Ponieważ badania pokazują, że wykonywanie właściwych ćwiczeń - we właściwym czasie - może pomóc ci przejąć kontrolę nad objawami i nauczyć się je trzymać z daleka.
Twój fizjoterapeuta powinien przepisać ćwiczenia specyficzne dla twojego stanu i potrzeb. On lub ona może ćwiczyć w klinice i najprawdopodobniej zostanie wam przepisany domowy program ćwiczeń, który będzie wykonywany samodzielnie. Ćwiczenia dotyczące dysfunkcji ścięgna mięśnia piszczelowego tylnego mogą obejmować:
- Rozciąganie kostek : Twoje PT może wykonywać różne ćwiczenia, aby poprawić kostkę ROM. Może to pomóc przywrócić normalną ruchliwość stopy i zmniejszyć nacisk na ścięgno piszczelowe.
- Ćwiczenia wzmacniające kostkę: Ćwiczenia wzmacniające kostkę mogą być użyte do poprawy siły różnych mięśni, które wspierają stopę i kostkę. To może stworzyć równowagę mięśniową w stopie, zapewniając, że twoje tylne ścięgno nie jest przeciążone.
- Ćwiczenia wzmacniające biodra i kolana : Czasami osłabienie mięśni stawu biodrowego lub kolanowego może spowodować obrót stopy, co powoduje ucisk na ścięgno piszczelowe. Twoje PT może spowodować, że wykonasz wzmocnienie na biodrach i kolanach, aby pomóc utrzymać te stawy (i stopę i kostkę) w prawidłowym wyrównaniu. Może to złagodzić stres związany z tylnym ścięgnem piszczelowym.
- Ćwiczenia z równowagą i propriocepcją: Poprawa równowagi w poziomie i pozycji ciała może pomóc w poprawie sposobu pracy stopy i kostki. Może to zmniejszyć stres ścięgna piszczelowego.
- Trening w chodzie: Jeśli masz trudności z chodzeniem lub bieganiem z powodu dysfunkcji PTT, Twój PT może zalecić konkretne ćwiczenia, aby poprawić swój chód.
- Ćwiczenia plyometryczne (podczas ostatnich etapów rehabilitacji): Gdy wszystko się zagoi, twoja PT może spowodować, że zaczniesz skakać i lądować, aby poprawić tolerancję obciążenia twojego tylnego ścięgna piszczelowego. Szkolenie plyometryczne jest szczególnie ważne, jeśli planujesz powrót do lekkiej atletyki.
Niektóre ćwiczenia mogą być bolesne, a inne mogą być łatwe. Jeśli masz jakieś pytania dotyczące ćwiczeń rehabilitacyjnych, zapytaj swojego fizjoterapeutę.
Podczas gdy ćwiczenia powinny być głównym składnikiem twoich postępów rehabilitacyjnych PT w przypadku dysfunkcji PTT, możesz spotkać się z innymi terapiami podczas terapii. Inne metody leczenia i modalności związane z zapaleniem ścięgna mięśnia piszczelowego tylnego mogą obejmować:
- Wkładka do butów lub zalecenie ortotyczne: Orteza lub wkładka mogą pomóc w utrzymaniu stopy w optymalnym ustawieniu, łagodząc stres i odciążając tylne ścięgno piszczeli.
- Ultradźwięki : Ultradźwięki to metoda głębokiego ogrzewania, która ma poprawić krążenie krwi i przepływ krwi do ścięgien.
- Elektryczna stymulacja : Ten zabieg może być użyty do poprawy miejscowego przepływu krwi lub do zmniejszenia bólu, który odczuwasz.
- Kinesiology taping : Ten nowszy zabieg polega na umieszczeniu taśmy na ciele na lub w pobliżu stopy i kostki. Taśmę można użyć do polepszenia skurczów mięśni lub do niedopuszczalnego skurczu mięśni. Może być również stosowany w celu zmniejszenia bólu.
- Stężenie : Jeśli twoja stopa i kostka są znacznie obrócone, możesz skorzystać z klamry do kostki, aby utrzymać optymalne wyrównanie kończyn dolnych.
- Jonoforeza : Ta forma stymulacji elektrycznej jest stosowana do podawania leków przeciwzapalnych na ścięgno przez skórę.
- Masaż: Twoje PT może korzystać z różnych technik masażu, aby zmniejszyć ból, poprawić przepływ krwi i promować poprawę elastyczności mięśni i tkanek wokół stopy i kostki.
Pamiętaj, że wiele z tych terapii ma charakter pasywny; nic nie robisz, podczas gdy terapeuta wykonuje leczenie dla ciebie. Badania wskazują, że podjęcie aktywnej roli w opiece nad dysfunkcją PTT jest najlepszym sposobem działania. Leczenie pasywne może być dobre, ale ich ogólny efekt jest często uważany za nieistotny.
Ponadto niektóre metody leczenia dysfunkcji PTT, takie jak stymulacja elektryczna, kinesiologiczna taping i ultrasonografia, nie są poparte rygorystycznymi badaniami naukowymi. Te zabiegi mogą cię nie zaszkodzić, ale badania pokazują, że mogą one nie być pomocnym elementem Twojej rehabilitacji. Jeśli twoje PT sugeruje określone leczenie dla twojego stanu, pamiętaj, aby zrozumieć cel leczenia i czy jest to niezbędna część twojego programu rehabilitacyjnego.
Pierwsze kroki w leczeniu zaburzeń czynnościowych tylnych
Jeśli podejrzewasz, że masz zapalenie ścięgna lub dysfunkcja tylnego piszczeli, istnieje kilka rzeczy, które powinieneś zrobić od razu. Najpierw skontaktuj się z lekarzem, aby upewnić się, że ból nie jest poważniejszy. Możesz również zadzwonić do swojego PT od razu; większość stanów w USA pozwala zobaczyć terapeuta bez recepty przez bezpośredni dostęp. Im szybciej możesz zacząć leczenie, tym szybciej można zlikwidować ból.
Podczas zarządzania dysfunkcją PTT, dobrym pomysłem jest unikanie działań obciążających. Jeśli jesteś biegaczem, być może unikanie biegania przez jakiś czas jest dobrym pomysłem. Trening krzyżowy na rowerze lub w basenie może pomóc w utrzymaniu obecnego poziomu sprawności.
Jak długo trwają dysfunkcje PTT?
Większość epizodów zapalenia ścięgna tylnego piszczeli trwa około 4 do 6 tygodni. Pierwsze kilka tygodni charakteryzuje się ostrym bólem, a ból stopniowo ustępuje w ciągu miesiąca. Niektóre odcinki są krótsze, a niektóre dłuższe. Każdy leczy w różnym tempie, a stan każdej osoby jest inny, więc pamiętaj, aby porozmawiać z PT o twoim konkretnym rokowaniu z zapaleniem ścięgna piszczelowego.
Jeśli objawy utrzymują się po 8 tygodniach, być może należy rozważyć inne możliwości leczenia. Mogą one obejmować iniekcje kortyzonem w celu opanowania procesu zapalnego w ścięgnie lub zabiegu chirurgicznego, w którym ścięgno zostaje przesunięte w inne miejsce w stopie, odciążając ścięgno, jednocześnie podtrzymując łuk stopy.
Jeśli masz operację w przypadku dysfunkcji ścięgna tylnej piszczeli, możesz skorzystać z PT po zabiegu, aby pomóc Ci w pełni wyzdrowieć.
Słowo od
Jeśli masz dysfunkcję ścięgna mięśnia piszczelowego tylnego lub zapalenie ścięgna, dobrze jest zacząć od razu leczenie. Nie pozwól, aby małe problemy stały się chorobami przewlekłymi, które mogą być trudne do wyleczenia. Większość przypadków jest łatwo obsługiwana przez wykwalifikowane służby fizjoterapeuty. Robiąc odpowiednie rzeczy dla swojego stanu, możesz szybko i bezpiecznie wrócić na swoje stopy i wrócić do normalnych czynności.
> Źródła:
> Espinoza, N i Maurer, M. Stadium I i II. Choroby tarczycy Tibial Tendon Dysfunction: Return to Running? Kliniki w Sports Med. Październik 2015 r., 34 (4): 761-768.
> Guelfi, M. i in. Anatomia, patofizjologia i klasyfikacja dysfunkcji ścięgna piszczelowego tylnego. Eur Rev Med Pharmocol Sci. 2017; 21: 13-19.