Łza ścięgna Achillesa

Łza ścięgna Achillesa pojawia się, gdy ścięgno przyczepiające mięsień łydki do pięty jest całkowicie rozdarte. Jest to częsta uraz, najczęściej spotykana w męskich wojownikach weekendowych w średnim wieku.

Trzy rzeczy o Achillesie

Objawy rozdartego ścięgna Achillesa

Łza ścięgna Achillesa lub pęknięcie to uraz, który powoduje nagły ból za kostką. Pacjenci mogą usłyszeć "pop" lub "snap" i prawie zawsze mówią, że czują się tak, jakby zostali kopnięci w pięcie (chociaż nikt ich nie kopnął).

Pacjenci mają trudności z kierowaniem palców w dół i mogą mieć obrzęk i siniak wokół ścięgna.

Twój lekarz zbada kostkę pod kątem ciągłości ścięgna. Wada ścięgna Achillesa często może być odczuwalna po łzie. Dodatkowo, ściskanie mięśnia łydki powinno spowodować, że stopa będzie skierowana w dół, ale u pacjentów z podartym ścięgnem Achillesa stopa nie będzie się poruszać (spowoduje to pozytywne wyniki testu Thompsona ).

Promienie rentgenowskie mogą być wykonywane w celu oceny innych schorzeń, w tym złamania kostki lub kostki stawowej .

Ryzyko, które może spowodować rozdarcie ścięgna Achillesa

Zerwania ścięgna Achillesa najczęściej obserwuje się u mężczyzn w wieku około 30 lub 40 lat. Około 15 do 20% pacjentów ma objawy zapalenia ścięgna Achillesa przed urazem ścięgna Achillesa, ale przeważająca większość pacjentów nie ma wcześniejszych Problemy z ścięgnem Achillesa. Ponad 75% łez ścięgna Achillesa wiąże się z uprawianiem sportów piłkarskich (zazwyczaj koszykówki lub tenisa).

Inne czynniki ryzyka związane z pękaniem ścięgna Achillesa obejmują:

Antybiotyki fluorochinolowe są bardzo często stosowane w medycynie w leczeniu infekcji dróg oddechowych, infekcji dróg moczowych i innych infekcji bakteryjnych. Te antybiotyki, takie jak Cipro, Levaquin i inne, są związane z pęknięciem ścięgna Achillesa . Dokładnie, dlaczego tak jest, nie jest jasne, ale pacjenci przyjmujący te leki powinni rozważyć alternatywny lek, jeśli rozwinie się ból ścięgna Achillesa.

Leczenie łzy ścięgna Achillesa

Leczenie łzy ścięgna Achillesa może polegać na zabiegach chirurgicznych lub niechirurgicznych.

Korzyść z operacji polega na tym, że często występuje mniej unieruchomienia. Sportowcy często wracają do sportu szybciej i prawdopodobnie istnieje mniejsza szansa na ponowne zerwanie ścięgna Achillesa. Zaletą niechirurgicznego leczenia jest uniknięcie potencjalnych zagrożeń chirurgicznych, a długotrwałe wyniki czynnościowe są podobne do tych, które są poddawane leczeniu chirurgicznemu.

Źródła:

Chiodo CP, i in. "Rozpoznanie i leczenie ostrego zerwania ścięgna Achillesa" J. Am. Acad. Orto. Surg., Sierpień 2010; 18: 503-513.

van der Linden PD, i in. "Fluorochinolony i ryzyko zaburzeń ścięgien Achillesa: badanie kliniczno-kontrolne" BMJ 2002; 324: 1306.

Schepsis, AA, i in. "Zaburzenia ścięgna Achillesa u sportowców" Am. J. Sports Med., 1 marca 2002; 30 (2): 287 - 305.