W pomostowaniu tętnic wieńcowych - zwanym również pomostowaniem tętnic wieńcowych lub CABG - chirurdzy przeszczepiają zdrową tętnicę lub żyły do chorej tętnicy wieńcowej , poza obszarami zablokowanymi przez płytki . Procedura ta pozwala krwi ominąć chorą część tętnicy i poprawia dopływ krwi do mięśnia sercowego.
Kto powinien dostać pomostowanie tętnic wieńcowych?
Operacja pomostowania jest bardzo skuteczna w poprawie objawów dławicy piersiowej, jeśli masz stabilną dusznicę bolesną .
Jeśli u pacjenta występuje duża blokada w kilku tętnicach wieńcowych lub zablokowanie w lewej głównej tętnicy wieńcowej (która jest najważniejszą arterią wieńcową) lub bardzo osłabiony mięsień sercowy (stan zwany kardiomiopatią, o którym można przeczytać tutaj ), operacja obejścia może przedłużyć życie w porównaniu z leczeniem za pomocą plastyki i stentowania lub z samą terapią medyczną . Operacja pomostowania może być również pomocna u osób z ostrym zespołem wieńcowym .
Jak wykonuje się zabieg omijający?
Operacja pomostowania wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym. Chirurg dzieli mostek, aby otworzyć klatkę piersiową, a następnie zatrzymuje serce za pomocą chemikaliów lub chłodu (tzw. Hipotermia), aby mógł dołączyć przeszczepy bez poruszania się serca. Krążenie krwi utrzymuje się, a serce zatrzymuje się za pomocą aparatu krążeniowo-krążeniowego. Po przyłączeniu przeszczepów serce zostaje ponownie uruchomione.
Przeszczepy stosowane podczas operacji obejścia zwykle pochodzą z żył z nóg (żyły odpiszczelowe) lub tętnicy ze ściany klatki piersiowej (wewnętrznej tętnicy sutkowej).
Przeszczepy z użyciem tętnicy często trwają dłużej niż przeszczepy z żyłami, a przeszczepy tętnic nie często rozwijają zwężenie, jak to robią przeszczepy żylne. Tak więc wewnętrzne przeszczepy tętnic piersiowych powinny być generalnie stosowane zawsze, gdy jest to możliwe (zgodnie z anatomią pacjenta). Jest dość powszechne, że przeszczepy żylne rozwijają blokady w wyniku miażdżycy w ciągu 10 do 12 lat od operacji.
W ostatnich latach opracowywane są nowsze techniki chirurgii pomostowania zwane "minimalnie inwazyjną chirurgią omijającą". Te minimalnie inwazyjne procedury obejmują mniejsze nacięcia i unikają konieczności korzystania z urządzenia bypass. Niestety, minimalnie inwazyjna operacja pomostowania jest odpowiednia tylko dla pacjentów, u których chorobę tę można łatwo osiągnąć za pomocą takiego podejścia.
Jakie są najważniejsze komplikacje?
Chirurgia pomostowania tętnic wieńcowych jest główną procedurą chirurgiczną, a pacjenci często nie wracają do "normalnego" przez wiele tygodni lub nawet miesięcy po operacji. Powszechne jest odczuwanie słabego apetytu, osłabienia i bólu przez nacięcie przez kilka tygodni. Depresję obserwuje się u jednego z trzech pacjentów po zabiegu chirurgicznym, a jeśli depresja nie zostanie rozpoznana i leczona, może to doprowadzić do znacznie przedłużonego czasu powrotu do zdrowia.
Inne możliwe powikłania po operacji obejścia obejmują zawał mięśnia sercowego podczas lub zaraz po zabiegu (u mniej niż 5% pacjentów), osłabienie mięśnia sercowego (które jest często przejściowe), arytmie (zwłaszcza migotanie przedsionków), wysięk opłucnowy (nagromadzenie płynu pomiędzy płuca i ściana klatki piersiowej), infekcja miejsca nacięcia i zaburzenie poznawcze (myślące), które zostało określone jako " głowa pompy " (po krążeniu pozaustrojowym "pompa", która wspiera krążenie podczas procedury szczepienia, i które niektórzy spekulują odpowiedzialny za te zmiany poznawcze).
Ponieważ operacja pomostowania niesie ze sobą tak poważne ryzyko, zwykle jest zarezerwowana dla pacjentów, którzy mogą mieć przedłużone życie przez operację lub tych, u których objawy dusznicy bolesnej utrzymują się pomimo agresywnych prób leczenia.
Źródła:
> Orzeł, KA, Guyton, RA, Davidoff, R, et al. Aktualizacja wytycznych ACC / AHA 2004 dotyczących operacji pomostowania tętnic wieńcowych: raport zespołu zadaniowego American College of Cardiology / American Heart Association na temat zaleceń praktycznych (Komitet ds. Aktualizacji Wytycznych z 1999 roku dotyczących chirurgii ominiętej tętnic wieńcowych). Circulation 2004; 110: e340.