Środki przeciwgrzybicze stosowane w leczeniu zakażeń HIV

Ogólnoustrojowe zakażenia grzybicze nadal są główną przyczyną chorób i śmierci u osób zakażonych wirusem HIV, podczas gdy powierzchowne lub nieskomplikowane infekcje są powszechnie odnotowywane. Wśród oportunistycznych zakażeń grzybiczych najczęściej związanych z HIV :

Zauważono również wiele innych infekcji grzybiczych (w tym aspergilozę, penicylinozę i blastomykozę), najczęściej u osób z liczbą komórek CD4 poniżej 250 komórek / ml.

Istnieje wiele czynników powszechnie stosowanych w leczeniu zakażeń grzybiczych związanych z HIV. Leki są podzielone na kategorie według ich specyficznego mechanizmu działania i można je podzielić na cztery ogólne grupy:

I. Poliowe środki przeciwgrzybicze

Polietylenowe środki przeciwgrzybicze działają poprzez rozbicie integralności błony komórkowej grzybów, co ostatecznie prowadzi do śmierci komórki. Najpopularniejsze polifenole przeciwgrzybicze stosowane w HIV to:

II. Azolowe środki przeciwgrzybicze

Azolowe leki przeciwgrzybicze przerywają syntezę enzymów niezbędnych do utrzymania integralności błony grzybowej, hamując w ten sposób zdolność grzyba do wzrostu. Do częstych działań niepożądanych należą: wysypka, bóle głowy, zawroty głowy, nudności, wymioty, biegunka, skurcze żołądka i podwyższony poziom enzymów wątrobowych.

Inne azole stosowane w leczeniu oportunistycznych zakażeń grzybiczych to VFend (worykonazol) i Posanol (pozakonazol).

III. Antymetabolit Anty-grzybicze

Istnieje tylko jeden lek antymetabolitowy (Ancobon), o którym wiadomo, że ma właściwości przeciwgrzybicze, co osiąga poprzez interferowanie z syntezą RNA i DNA.

IV. Echinocandins

Nowsza klasa leków przeciwgrzybowych, zwanych echinokandynami, jest również stosowana w leczeniu kandydozy i aspergilozy. Echinocandiny działają poprzez hamowanie syntezy niektórych polisacharydów w ścianie komórkowej grzybów. Ogólnie mówiąc, echinokandyny oferują mniejszą toksyczność i mniej interakcji między lekami, chociaż obecnie są częściej przepisywane pacjentom z nietolerancją innych tradycyjnych leków przeciwgrzybiczych. Wszystkie trzy są podawane dożylnie, z podobnym bezpieczeństwem, skutecznością i tolerancją.

Źródła:

Marty, F. i Mylonakis, E. "Stosowanie przeciwgrzybicze w zakażeniu HIV". Opinia eksperta Farmakoterapia. Luty 2002; 3 (2): 91-102.

Mei, H .; Kok, L .; Shariff, M .; et al. "Zastosowanie przeciwgrzybicze do infekcji oportunistycznej u pacjentów z HIV: porównanie skuteczności i bezpieczeństwa." WebmedCentral AIDS. 2011; 2 (12): WMC002674.

National Institutes of Health (NIH). "Wytyczne dotyczące zapobiegania i leczenia infekcji oportunistycznych u dorosłych i nastolatków zakażonych wirusem HIV". Bethesda, Maryland; zaktualizowano 27 września 2013 r.