Funkcjonalna biegunka to stan zdrowia, w którym dana osoba doświadcza przewlekłej biegunki bez wyraźnej przyczyny. Funkcjonalna biegunka jest klasyfikowana jako funkcjonalne zaburzenie żołądkowo-jelitowe (FGD), ponieważ jest to problem zdrowotny, który odzwierciedla problem ze sposobem funkcjonowania układu trawiennego , ale nie pojawiają się żadne objawy procesu chorobowego, urazu lub problemów strukturalnych podczas diagnostyki testowanie.
Objawy biegunki czynnościowej
Głównym objawem biegunki czynnościowej jest odczucie luźnego lub wodnistego stolca, występujące bez bólu, w co najmniej 75% wypróżnień. Zgodnie z rzymskimi kryteriami diagnostycznymi dla FGD , zmiana wyglądu kału musiała nastąpić przez co najmniej trzy miesiące z początkiem co najmniej sześciu miesięcy przed rozpoznaniem.
Jak funkcjonalna biegunka różni się od IBS
Zespół jelita drażliwego (IBR) to także FGD. Kiedy przewlekła biegunka jest dominującym problemem jelitowym w IBS, zdiagnozowano zespół jelita drażliwego (IBS-D) z przewagą biegunki . Funkcjonalna biegunka różni się od IBS-D głównie ze względu na brak bólu brzucha jako objawu. Oba zaburzenia mogą obejmować takie objawy, jak: nagłe parcie, gaz i wzdęcia, śluz w kale oraz uczucie niepełnej ewakuacji . Być może biegunka czynnościowa stanowi podtyp IBS-D.
Proces diagnostyczny
Funkcjonalną biegunkę rozpoznaje się w procesie wykluczenia.
Oznacza to, że jest on oferowany jako wyjaśnienie utrzymujących się objawów dopiero po wykluczeniu innych zaburzeń trawiennych lub problemów zdrowotnych.
Zazwyczaj lekarz przeprowadzi badanie fizykalne i przejmie historię choroby. Może to obejmować kompleksowy przegląd leków, ponieważ wiele leków może wywoływać biegunkę jako niechciany efekt uboczny.
Twój lekarz może również zalecić badanie krwi i analizę próbki kału. Inne możliwe testy obejmują kolonoskopię i / lub endoskopię.
Twój lekarz może również zapytać o dietę. Przewlekła biegunka może być oznaką:
U niektórych osób dochodzi do funkcjonalnej biegunki po usunięciu pęcherzyka żółciowego .
Jeśli inne zaburzenia zostały wykluczone i nie występują żadne niezwykłe objawy, takie jak krwawienie z odbytu lub utrata masy ciała, można postawić diagnozę biegunki czynnościowej.
Leczenie biegunki czynnościowej
Leczenie biegunki funkcjonalnej nie oddzieliło uwagi od leczenia IBS. Zazwyczaj leczenie ma na celu zmniejszenie objawów poprzez modyfikacje dietetyczne, takie jak wyeliminowanie ewentualnych spustowych pokarmów i powolne zwiększanie spożycia błonnika. Jeśli stres wydaje się być czynnikiem sprzyjającym, pomocne mogą być działania w zakresie radzenia sobie ze stresem.
Jeśli twój lekarz uważa, że leki mogą być pomocne, mogą wybrać jedną lub więcej spośród poniższych:
- Lek przeciwbiegunkowy, taki jak Imodium
- Lek przeciwskurczowy
- Docelowy antybiotyk, taki jak Xifaxan
- Środek wiążący kwasy żółciowe, taki jak cholestyramina
- Lek przeciwdepresyjny spowalniający ruch i zmniejszający niepokój
Źródła:
Dellon, E. i Ringel, Y. "Leczenie biegunki czynnościowej." Aktualne opcje leczenia w Gastroenterologii 2006 9: 331-342.
"Kryteria diagnostyczne Rzym III dla funkcjonalnych zaburzeń żołądkowo-jelitowych"