Pacjenci z zapaleniem stawów i fibromialgią mogą otrzymywać leki przeciwdepresyjne
Możesz być zaskoczony, jeśli twój lekarz zaleci środek przeciwdepresyjny na przewlekły ból. Czy to dlatego, że wierzy, że jesteś w depresji? Czy leki przeciwdepresyjne mogą pomóc w bólu nawet ludziom bez objawów depresji? Spójrzmy na to, co badania mówią nam o roli różnych klas leków przeciwdepresyjnych w leczeniu bólu przewlekłego.
Związek między depresją a przewlekłym bólem
Często zdarza się, że osoby z przewlekłymi chorobami i stanami bólowymi, takimi jak reumatoidalne zapalenie stawów , toczeń , fibromyalgia i ból neuropatyczny, doświadczają depresji. Ludzie z przewlekłymi problemami fizycznymi mają wyższe wskaźniki depresji w całym okresie życia. Innymi słowy, ból i depresja są często współistniejącymi chorobami (idą ręka w rękę). Z drugiej strony równania, duża liczba osób, u których zdiagnozowano depresję, cierpi również na chroniczny ból. Związek między depresją i przewlekłym bólem działa w obu kierunkach.
To powiedziawszy, nierzadko zdarza się, że osobom z przewlekłymi dolegliwościami bólowymi przepisuje się leki przeciwdepresyjne, nawet jeśli nie mają objawów depresji.
Leki przeciwdepresyjne do przewlekłego bólu bez współistniejącej depresji
Podczas gdy leki przeciwdepresyjne są przede wszystkim przepisywane w celu podniesienia nastroju pacjentów z depresją kliniczną poprzez wpływ na neuroprzekaźniki w mózgu, leki przeciwdepresyjne mogą być również przepisywane jako leczenie pierwotne w przypadku bólu przewlekłego, zaburzeń lękowych lub zaburzeń snu.
Kiedy są stosowane w bólu przewlekłym, ich cel najczęściej jest " adiuwantowym środkiem przeciwbólowym ". Oznacza to, że są one przepisywane razem z innymi lekami przeciwbólowymi, a nie stosowane samodzielnie jako leczenie bólu. (Dowiedz się więcej o pięciu najlepszych lekach stosowanych w leczeniu przewlekłego bólu .)
Dokładny mechanizm działania leków przeciwdepresyjnych w celu opanowania bólu jest w dużej mierze nieznany, chociaż wydaje się, że sposób, w jaki pomagają one w chronicznym bólu, może nie mieć związku z mechanizmami, dzięki którym łagodzą depresję.
Ogólnie uważa się, że leki przeciwdepresyjne mają wpływ na neuroprzekaźniki: serotoninę i norepinefrynę , zwłaszcza wzdłuż schodzących ścieżek bólu kręgosłupa. Leki przeciwdepresyjne mogą również działać poprzez receptory histaminowe lub kanały sodowe.
Klasy leków przeciwdepresyjnych
Istnieje kilka różnych klas leków przeciwdepresyjnych, które zostały wypróbowane dla osób z przewlekłym bólem, a sposób, w jaki działa jedna klasa leków przeciwdepresyjnych, może różnić się od innej. Leki, które zostały zbadane to:
- Trójcykliczne leki przeciwdepresyjne
- Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI)
- Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI)
- Norepinefryna i inhibitory wychwytu zwrotnego dopaminy (NDRI)
- Połączone inhibitory wychwytu zwrotnego i blokery receptora
- Inhibitory monoaminooksydazy (inhibitory MAO)
Rzućmy okiem na każdą z tych klas osobno.
Tricyclic leki przeciwdepresyjne
Trójcykliczne leki przeciwdepresyjne uznano za standardowe leczenie depresji przed opracowaniem SSRI. Podczas gdy leki te są obecnie rzadziej stosowane w leczeniu depresji, są najczęstszym rodzajem leków przeciwdepresyjnych stosowanych w leczeniu bólu przewlekłego. Wydaje się, że są najbardziej skuteczne w leczeniu neuropatycznego bólu pleców, ale były stosowane we wszystkich rodzajach bólu.
Leki sklasyfikowane jako tricykliczne leki przeciwdepresyjne obejmują:
- Elavil (amitryptylina)
- Ascendin (amoksapina)
- Anafranil (klomipramina)
- Pamelor (nortryptyline)
- Norpramin (dezypramina)
- Tofranil (imipramina)
- Vivactil (protriptyline)
- Surmontil (trimipramina)
- Sinequan (doksepin)
Gdy tricykliczne leki przeciwdepresyjne (zwłaszcza amitryptylina) są stosowane w bólach przewlekłych, zwykle podaje się je w dawkach znacznie niższych niż stosowane w depresji, a zatem zwykle skutkują mniejszymi działaniami niepożądanymi. Częste działania niepożądane mogą obejmować niewyraźne widzenie, zwiększenie masy ciała i senność.
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI)
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) to niektóre z częściej przepisywanych leków przeciwdepresyjnych na depresję i stany lękowe.
Leki w tej kategorii obejmują:
- Prozac (fluoksetyna)
- Lexapro (escitalopram)
- Luvox (fluwoksamina)
- Celexa (citalopram)
- Zoloft (sertraline)
- Paxil (paroksetyna)
Jak sama nazwa wskazuje, SSRI celują w neuroprzekaźnik (chemiczny mózg) serotoninę, a celem jest zwiększenie poziomu serotoniny w mózgu. SSRI są skutecznymi lekami dla wielu pacjentów, a działania niepożądane są zazwyczaj umiarkowane i bardziej tolerowane niż te związane z tricyklicznymi lekami przeciwdepresyjnymi.
Badania nad zastosowaniem SSRIs w leczeniu przewlekłego bólu bez depresji wskazują, że leki te mają pewien wpływ na większość chronicznych dolegliwości bólowych, ale potrzebne są dalsze badania.
Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI)
Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) atakują dwa neuroprzekaźniki: serotoninę i norepinefrynę i z tego powodu są uważane za podwójne inhibitory.
Zarówno SSRI, jak i SNRI mogą pomóc w opanowaniu bólu i zmęczenia związanego z przewlekłymi stanami bólowymi lub fibromyalgią, ale SNRI mogą być bardziej skuteczne niż SSRI pod względem ulgi w bólu.
Leki w tej kategorii obejmują:
- Cymbalta (duloksetyna)
- Effexor (wenlafaksyna)
- Pristiq (deswenlafaksyna)
- Savella (milnacipran)
Preparat Cymbalta został zatwierdzony przez FDA do leczenia fibromialgii w 2008 r. Oraz leczenia bólu mięśniowo-szkieletowego w 2010 r.
Do częstych działań niepożądanych związanych z SNRI należą nudności, utrata apetytu, niepokój, ból głowy, bezsenność i zmęczenie.
Inhibitory ponownego wychwytu norepinefryny i dopaminy (NDRI)
NDRI są innym rodzajem leków przeciwdepresyjnych, a głównym lekiem w tej klasie jest bupropion (Wellbutrin lub Zyban).
Do częstych działań niepożądanych należą: pobudzenie, nudności, ból głowy, utrata apetytu, bezsenność i podwyższone ciśnienie krwi.
Połączone inhibitory wychwytu zwrotnego i blokery receptorów
Połączone wychwytu zwrotnego Inhibitory i blokery receptora mogą być stosowane w depresji, stanach snu lub chronicznym bólu poza wskazaniami i obejmują:
- Desyrel ( trazodon )
- Remeron (mirtazapina)
- Serzone (nefazodon)
Częste działania niepożądane obejmują senność, suchość w jamie ustnej, nudności i zawroty głowy, a leki te nie powinny być stosowane przez osoby z problemami z wątrobą w przeszłości.
Inhibitory monoaminooksydazy (inhibitory MAO)
Inhibitory MAO są starszymi antydepresantami, które nie są szeroko stosowane w leczeniu depresji lub innych stanów z powodu profilu skutków ubocznych.
- Nardil (fenelzyna)
- Parnate (tranylcypromina)
- Marplan (izokarboksazid)
- Emsam (selegilint)
Istnieje wiele ograniczeń żywieniowych dla osób, które stosują te leki, a poważne poważne skutki uboczne są powszechne.
Badania nad stosowaniem leków przeciwdepresyjnych do bólu przewlekłego
Badania naukowe wykazały korzyści wynikające ze stosowania leków przeciwdepresyjnych w leczeniu przewlekłego bólu u dorosłych, zwłaszcza amitryptyliny. Niestety, dostępnych jest bardzo niewiele informacji na temat stosowania leków przeciwdepresyjnych w leczeniu bólu nienowotworowego u dzieci i młodzieży.
Leki zatwierdzone do stosowania w bólach przewlekłych a poza oznakowaniem
Mówiąc o stosowaniu leków przeciwdepresyjnych w leczeniu bólu przewlekłego, ważne jest, aby odróżniać leki zatwierdzone do tego zastosowania od tych, które są stosowane poza wskazaniami. Kiedy lek jest zatwierdzony przez FDA do określonego zastosowania, oznacza to, że FDA dokonało przeglądu badań i stwierdziło, że lek może być skuteczny i względnie bezpieczny dla tego zastosowania. Używanie poza etykietą odnosi się jednak do leków zatwierdzonych przez FDA dla jednego stanu (na przykład tutaj, depresja), ale może być użyte z innego powodu (na przykład bólu przewlekłego).
Ostrzeżenia dotyczące stosowania leków przeciwdepresyjnych
Stosowanie leków przeciwdepresyjnych nie jest bez ostrzeżeń. FDA stwierdza, że dorośli, a zwłaszcza dzieci, powinny obserwować nasilenie depresji lub myśli lub zachowania samobójcze w ciągu pierwszych kilku miesięcy leczenia lub po zmianie dawki leku. Ludzie powinni natychmiast skontaktować się z lekarzem w przypadku nasilenia objawów depresyjnych lub nasilenia myśli lub zachowań samobójczych. Ważne jest również, aby osoby przyjmujące leki przeciwdepresyjne były zaznajomione z czynnikami ryzyka i znakami ostrzegawczymi samobójstwa.
Dolna linia na temat stosowania leków przeciwdepresyjnych w bólu przewlekłym
Leki przeciwdepresyjne mogą być pomocne dla osób radzących sobie z przewlekłym bólem na więcej niż jeden sposób. Wiele osób żyjących z fibromialgią lub innymi przewlekłymi dolegliwościami bólowymi również cierpi na depresję. Jednak niektóre leki przeciwdepresyjne mogą zapewnić ulgę w bólu przewlekłym za pomocą różnych mechanizmów. Spośród różnych klas leków przeciwdepresyjnych, tricykliczne leki przeciwdepresyjne, zwłaszcza amitryptylina, zostały najdokładniej ocenione, szczególnie w leczeniu bólu neuropatycznego.
Radzenie sobie z przewlekłym bólem jest trudne i ma wpływ na każdy aspekt twojego życia. Połączenie różnych leków (takich jak dodanie leku przeciwdepresyjnego) może być najkorzystniejsze, ale równie ważne są leczenie nielecznicze i radzenie sobie ze stresem.
> Źródła:
> Chou, R., Devo, R., Friedly, J. i in. Ogólnoustrojowe farmakologiczne terapie bólu w dolnej części pleców: systematyczny przegląd amerykańskiej wytycznej lekarskiej Clinical Practice Guideline. Roczniki chorób wewnętrznych . 2017 r. 166 (7): 480-492.
> Cooper, T., Heathcote, L., Clinch, J. i in. Leki przeciwdepresyjne do przewlekłego bólu nienowotworowego u dzieci i młodzieży. Baza danych systematycznych Cochrane . 2017. 8: CD012535.
> Dosenovic, S., Jelicic Kadic, A., Miljanovic, M. i in. Interwencje w bólu neuropatycznym: przegląd przeglądów systematycznych. Znieczulenie i analgezja . 2017. 125 (2): 643-652.
> Patetsos, E. i E. Horjales-Araujo. Leczenie przewlekłego bólu za pomocą SSRI: Co wiemy? . Badania bólu i zarządzanie . 2016. 2016: 2020915.