Objawy, które mogą służyć jako sygnały ostrzegawcze zakażenia HIV, mogą zostać zignorowane, ponieważ wiele kobiet nie uważa się za zagrożonych.
Objawy obejmują nawracające infekcje drożdżakowe ( kandydoza pochwy ), miedniczną chorobę zapalną , nieprawidłowe zmiany lub dysplazję (wzrost i obecność komórek przedrakowych) w tkance szyjki macicy, wrzodach narządów płciowych i brodawki narządów płciowych.
Ciężkie infekcje opryszczką śluzową mogą towarzyszyć zakażeniu HIV u kobiet.
Osoba zakażona wirusem HIV może nie wykazywać żadnych objawów infekcji. W przypadku kobiet najczęstszymi objawami ekspozycji na wirusa HIV są częste lub ciężkie infekcje pochwy, nieprawidłowe odmiany PAP lub infekcje miednicy mniejszej (PID), które są trudne do leczenia.
W ciągu kilku tygodni od zarażenia wiele osób ma objawy grypopodobne. Jednak w niektórych przypadkach objawy nie pojawiają się przez wiele lat. W miarę postępu infekcji niektóre objawy mogą obejmować obrzęk węzłów chłonnych w okolicy szyi, pod pachami lub w pachwinach; nawracająca gorączka - w tym "nocne poty, szybka utrata masy ciała bez wyraźnego powodu, ciągłe zmęczenie, biegunka i zmniejszony apetyt, lub białe plamy lub nietypowe skazy w jamie ustnej.
Zmniejszenie szans na zarażenie wirusem HIV
Ponieważ kobiety stanowią najszybciej rosnący segment populacji zakażonej HIV w Stanach Zjednoczonych, zapobieganie AIDS jest szczególnie ważne dla zdrowia kobiet.
HIV przenosi się przez wydzieliny ciała, takie jak krew i nasienie.
Stosowanie leków iniekcyjnych, seks bez zabezpieczenia z osobą stosującą leki iniekcyjne, seks bez zabezpieczenia z mężczyzną, który uprawiał seks z innym mężczyzną i wielu partnerów seksualnych, zwiększa szanse na uzyskanie HIV. Według FDA najlepszym sposobem ochrony przed HIV jest powstrzymanie się od stosunku seksualnego i nielegalnego używania narkotyków.
Jeśli masz stosunek seksualny, upewnij się, że jest to u jednego niezainfekowanego partnera lub, że prawidłowo stosujesz metody barierowe, takie jak prezerwatywy i tamy dentystyczne.
Leczenie
Obecnie nie ma znanego leku na HIV / AIDS. Najlepszym rozwiązaniem w tej chwili wydaje się być recepta na "koktajle" lub kombinacje leków na receptę. Leki te obejmują leki przeciwwirusowe i inne leki, takie jak doustne leki przeciwgrzybicze zwalczające infekcje drożdżakowe , które zwalczają choroby, które wykorzystują osłabioną odpowiedź immunologiczną osób zakażonych wirusem HIV.
Ważne jest również, aby kobiety zakażone wirusem HIV i ich lekarze obserwowali chorobę zapalną miednicy lub inne choroby przenoszone drogą płciową poprzez badania przesiewowe. Podobnie rak szyjki macicy może być częstszy i postępować szybciej u zarażonych kobiet; z tego powodu kobiety zakażone wirusem HIV powinny mieć rozmaz Pap 2 razy w roku, aby upewnić się, że rak został wykryty i wcześnie poddany leczeniu.
Postępy w badaniach
Bardzo niewiele kobiet z HIV było włączonych we wczesne badania epidemii, ale w 1994 roku kobiety stanowiły 18 procent dorosłych uczestników w Grupie AIDS Clinical Trials z Narodowego Instytutu Alergii i Chorób Zakaźnych. Badania koncentrują się na klinicznych objawach zakażenia HIV u kobiet oraz na związkach między ciążą a wirusem HIV.
Naukowcy badają metody "ochrony kontrolowanej przez kobiety" poprzez opracowywanie kremów lub żeli, które kobiety będą stosować przed współżycia w celu ochrony przed HIV i innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową . Nie ma jednoznacznych dowodów na skuteczność filmów antykoncepcyjnych jako narzędzia zapobiegania przenoszeniu HIV.
Transmisja
Czy HIV przenosi się na płody?
Większość dzieci urodzonych przez kobiety zakażone wirusem HIV wymyka się wirusowi, ale 1 na 4 zaraża się przed lub w trakcie porodu lub karmienia piersią , chociaż nikt nie jest pewien, kiedy występuje zakażenie wirusowe.
Transmisja może być również powiązana ze zdrowiem matki podczas ciąży lub porodu.
Na przykład we wczesnych stadiach AIDS jest więcej wirusów niż później. Obecnie lekarze mogą przepisać lek Retrovir (AZT) dla zakażonych kobiet w ciąży w celu zmniejszenia szybkości transmisji; Skuteczność tej terapii zwiększa się, gdy wcześniej HIV zostanie zdiagnozowane w trakcie infekcji lub przed lub po ciąży.
Czy wirus może być przenoszony drogą płciową?
Tak, może. HIV można przenosić poprzez wymianę płynów ustrojowych (np. Krwi, nasienia, śliny i wydzieliny pochwowej). HIV można przenosić za pośrednictwem wszelkich form współżycia seksualnego (doustnego, dopochwowego i analnego), gdy jeden lub oboje partnerzy są zarażeni wirusem HIV.
Seks oralny bez prezerwatywy lateksowej naraża Cię na kontakt z wirusem HIV. Należy również zauważyć, że płyn przed wytryskiem może przenosić HIV i może być wchłaniany przez cienkie śluzówki jamy ustnej. Centrum Kontroli Chorób (CDC) zaleca, aby podczas seksu oralnego stosować lateksowy prezerwatyw w celu zmniejszenia ryzyka ekspozycji.
Testowanie pozytywne
Okres okna jest zalecanym okresem oczekiwania na otrzymanie dokładnego wyniku testu na HIV. Zasadniczo jest to okres od sześciu tygodni do sześciu miesięcy od momentu ostatniego niebezpiecznego spotkania seksualnego do momentu otrzymania badania na HIV. Jest to czas, w którym twoje ciało wykorzystuje do tworzenia przeciwciał w krwioobiegu, co oznacza narażenie na HIV. Ten proces jest znany jako serokonwersja.
Ważne jest, aby podczas testu na HIV zapytać, jaki rodzaj testu jest używany. Za każdym razem, gdy ktoś jest badany pod kątem HIV, stosuje się dwa rodzaje testów. Są to: 1) test reaktywny i 2) test potwierdzający. Reaktywny test na HIV wskazuje, czy przeciwciała HIV znajdują się we krwi (np. Test Elisa).
Badanie reaktywne może dać fałszywie dodatni wynik każdemu, kto ma niewydolność nerek lub nerek, kobietom, które przebyły wiele ciąż, każdemu, kto otrzymał szczepionkę przeciwko grypie, lub każdemu, kto otrzymał gamma globulinę. Gdy wynik testu reaktywnego jest ujemny, oznacza to, że nie wykryto przeciwciał anty-HIV.
Aby uzyskać dokładną lekturę, CDC zaleca, abyś odczekał określony okres okna: od sześciu tygodni do sześciu miesięcy i albo powstrzymał się od wszelkiej aktywności seksualnej, albo przećwiczył bezpieczny seks w każdej sytuacji seksualnej, a następnie uzyskał test potwierdzający, taki jak Western Blot. Test.
Test potwierdzający (taki jak Western Blot) zapewnia status HIV osoby zakażonej. Pozytywny wynik testu potwierdzającego oznacza, że dana osoba została zakażona wirusem HIV, ma przeciwciała HIV w swojej krwi i może infekować innych.
Bycie nosicielem wirusa HIV nie oznacza, że osoba nabawiła się syndromu niedoboru odporności (AIDS) lub że jest w 100% gwarantowana, że dana osoba dostanie AIDS, chociaż badania wykazały, że jest prawdopodobne.
Zagrożenia dla lesbijek
HIV jest wirusem bez preferencji co do orientacji seksualnej, płci, rasy lub klasy. Ważne jest, aby pamiętać, że tylko dlatego, że para składa się z dwóch kobiet, żadna ze stron nie jest odporna na HIV.
HIV może być przenoszony, gdy zakażona krew lub wydzielina z pochwy wejdzie w kontakt z kobiecymi genitaliami, ustami lub otwartymi cięciami w dowolnym miejscu na ciele. Dlatego ważne jest, aby podczas kontaktu fizycznego zakryć dłoń rękawicą lateksową.
Nic nie powinno być wkładane bezpośrednio do pochwy lub do okolic narządów płciowych lub odbytu, gdy znajduje się w kobiecej pochwie. Może to rozprzestrzeniać infekcje pochwy i choroby przenoszone drogą płciową.
Seks oralny między lesbijkami może nadal stanowić zagrożenie dla transmisji HIV. Jako środki ostrożności, które należy stosować podczas seksu lesbijskiego, zaleca się stosowanie tamy dentystycznej , podzielonej rękawicy lateksowej lub prezerwatywy w celu ochrony obu stron.
Zaadaptowano z Urzędu ds. Zdrowia Kobiet w Departamencie Zdrowia i Opieki Społecznej.