Podstawowym leczeniem nadciśnienia płucnego jest wczesne wychwycenie tego procesu i identyfikacja oraz leczenie przyczyny. Jednak u wielu pacjentów z tym schorzeniem konieczna staje się bardziej zaawansowana terapia.
Ocena podstawowa
Pierwszym krokiem w leczeniu nadciśnienia płucnego jest ocena wyjściowej ciężkości stanu. Badanie to pomaga lekarzowi zdecydować, jak agresywne jest leczenie, i zapewnia sposób oceny reakcji na leczenie.
Zwykle wykonuje się to poprzez wykonanie echokardiogramu , który zapewni oszacowanie ciśnienia w tętnicy płucnej i test wysiłkowy w celu zmierzenia podstawowej funkcjonalnej zdolności.
Leczenie ukierunkowane na podstawowy stan medyczny
Zazwyczaj najbardziej krytycznym aspektem terapii jest agresywne leczenie podstawowej przyczyny nadciśnienia płucnego . Ponieważ istnieje wiele zaburzeń medycznych, które mogą powodować nadciśnienie płucne, terapia ta może przybierać różne formy.
Zabiegi często przydatne każdemu z nadciśnieniem płucnym
Oprócz terapii ukierunkowanej na leczenie podstawowej przyczyny, istnieją terapie, które są często pomocne u każdego, kto ma nadciśnienie płucne.
Obejmują one:
- Leki moczopędne, takie jak Lasix lub Bumex są często stosowane w leczeniu retencji płynów, które często występują z nadciśnieniem płucnym. Podczas gdy diuretyki mogą poprawiać duszność i obrzęk (obrzęk), muszą być stosowane ostrożnie, ponieważ pozbycie się zbyt dużej ilości płynów u pacjentów z nadciśnieniem płucnym może pogorszyć działanie serca.
- Terapia tlenowa jest ważna u każdego z nadciśnieniem płucnym, który ma niedotlenienie (obniżony poziom tlenu we krwi). Kiedy występuje niedotlenienie, podawanie tlenu może często bezpośrednio zmniejszyć ciśnienie w tętnicy płucnej. Pacjenci, u których nadciśnienie płucne jest spowodowane chorobami płuc lub chorobami serca, są szczególnie narażeni na niedotlenienie, ale u osób z nadciśnieniem płucnym należy kontrolować poziom tlenu we krwi.
- Leki przeciwzakrzepowe, takie jak kumadyna, są często stosowane u pacjentów z nadciśnieniem płucnym. Dzieje się tak dlatego, że samo nadciśnienie płucne może powodować spowolniony przepływ krwi przez krążenie płucne, co może prowadzić do krzepnięcia krwi w naczyniach krwionośnych w płucach. Przeczytaj o lekach stosowanych w celu zapobiegania tworzeniu się skrzepów krwi .
- Digoksyna może poprawić czynność serca u niektórych pacjentów z nadciśnieniem płucnym.
- Wykazano, że ćwiczenia fizyczne znacznie poprawiają sprawność funkcjonalną osób z nadciśnieniem płucnym.
Zaawansowana terapia
"Zaawansowana terapia" w przypadku nadciśnienia płucnego jest ukierunkowana raczej na samo nadciśnienie płucne niż przyczynę leżącą u podstaw. Terapia ta polega zwykle na stosowaniu leków rozszerzających naczynia krwionośne w celu rozszerzenia krążenia płucnego i zmniejszenia ciśnienia w tętnicy płucnej.
Zaawansowana terapia jest nazywana "zaawansowaną" nie dlatego, że jest bardziej skuteczna niż bardziej ogólne terapie, ale dlatego, że jest złożona, względnie ryzykowna, bardzo droga i często niewygodna (na przykład może wymagać leczenia dożylnego). Zaawansowaną terapię powinni stosować wyłącznie lekarze specjalizujący się w leczeniu nadciśnienia płucnego.
Zaawansowana terapia jest rozważana u pacjentów z ciężkim nadciśnieniem płucnym, którzy nie zareagowali odpowiednio na leczenie mające na celu przyczynę leżącą u podłoża lub, szczególnie, jeśli nie zidentyfikowano żadnej podstawowej przyczyny (to znaczy u osób z pierwotnym nadciśnieniem płucnym).
Zaawansowana terapia zazwyczaj nie jest stosowana u osób, u których nadciśnienie płucne jest spowodowane chorobą serca (w przypadku której wykazano, że terapia jest bardziej prawdopodobna, aby spowodować uszkodzenie) lub chorobą płuc (w przypadku braku danych wykazujących korzyści) .
Przed próbą zaawansowanej terapii wykonuje się specjalistyczne cewnikowanie serca w celu oceny "wazoreaktywności" krążenia płucnego. Podczas tego testu podaje się leki, aby ocenić, czy płucne naczynia krwionośne są zdolne do rozszerzania się. Jeśli tak, niektóre rodzaje terapii zaawansowanej są bardziej skuteczne.
Opracowano wiele leków do leczenia nadciśnienia płucnego, w tym:
- Blokery kanału wapniowego, takie jak diltiazem i nifedypina
- Prostanoidy, takie jak Flolan (epoprostenol), Remodulin (treprostinil) i Ventavis (iloprost)
- Antagoniści receptora endoteliny, tacy jak Tracleer (bosentan), Letaris (ambrisentan) i Opsumit (macitentan)
- Inhibitory PDE5, takie jak Viagra (sildenafil), Cialis (tadalafil) i Levitra (wardenafil)
- Cyklazy stymulujące guanylan, takie jak Adempas (riociguat)
Ta długa lista wyborów sprawia, że proces wyboru "najlepszego" leku lub "najlepszej" kombinacji leków jest wyjątkowo złożony. Przy dokonywaniu tej selekcji należy wziąć pod uwagę kilka czynników, w tym chorobę podstawową, ciężkość nadciśnienia płucnego, stopień wazoreaktywności, pewne leki objęte ubezpieczeniem medycznym i prawdopodobne skutki uboczne. Dlatego takie decyzje powinni podejmować lekarze będący ekspertami w leczeniu nadciśnienia płucnego.
Podsumowanie
Optymalne leczenie nadciśnienia płucnego może być trudne i złożone. Pacjenci z nadciśnieniem płucnym najlepiej potrafią nawiązać ścisłą współpracę z lekarzami, biorąc czynny udział w podejmowaniu decyzji dotyczących leczenia, uważnie obserwując i zgłaszając stan swoich objawów i zdolności funkcjonalnej oraz ściśle przestrzegając ustalonego schematu leczenia.
Źródła:
Galie, N, Hoeper, MM, Humbert, M, i in. Wytyczne dotyczące diagnostyki i leczenia nadciśnienia płucnego. Eur Respir J 2009; 34: 1219.
McLaughlin VV, Archer SL, Badesch DB, i in. Dokument uzgodniony przez ACCF / AHA 2009 w sprawie nadciśnienia płucnego opracowany przez American College of Cardiology na zlecenie Fundacji Expert Consensus Documents i American Heart Association opracowany we współpracy z American College of Chest Physicians; American Thoracic Society, Inc .; i Stowarzyszenie Nadciśnienia Płucnego. J Am Coll Cardiol 2009; 53: 1573.
Galiè N, Corris PA, Frost A, et al. Zaktualizowany algorytm leczenia tętniczego nadciśnienia płucnego. J Am Coll Cardiol 2013; 62: D60.