Choroba znana wcześniej jako młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów
Oligoartyczne młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (wcześniej nazywane młodzieńczym młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów lub zapaleniem kości) jest podtypem młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów, które obejmuje mniej niż 5 stawów. Oligretyczne młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów jest najbardziej rozpowszechnionym podtypem młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów. Stanowi 30% do 60% wszystkich młodzieńczych chorych na idiopatyczne zapalenie stawów w Ameryce Północnej i Europie.
Podtyp oligiektycznego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów dzieli się dalej na:
- Trwałe zapalenie wielostawowe - nie ma dodatkowego zajęcia stawów poza początkowymi 6 miesiącami choroby i objawów.
- Rozszerzone zapalenie wielostawowe - dodatkowe zajęcie stawów następuje po początkowych 6 miesiącach choroby i ostatecznie obejmuje więcej niż 4 stawy.
Około połowa dzieci z młodzieńczym młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów rozwija rozszerzony typ od 4 do 6 lat po wystąpieniu choroby. Chociaż nie ma solidnego sposobu przewidywania, które dzieci będą rozwijać rozszerzony typ, istnieją cechy choroby, które wydają się zwiększać prawdopodobieństwo, w tym symetryczne zajęcie stawów, zajęcie stawu skokowego lub nadgarstka (lub zarówno kostkę, jak i nadgarstek), oraz podwyższona szybkość sedymentacji erytrocytów w pierwszych 6 miesiącach.
Typowe cechy i objawy
Największy wiek zachorowania na małowartościowe młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów występuje u dzieci rasy kaukaskiej ze Stanów Zjednoczonych i Europy w wieku od 2 do 4 lat.
Dziewczynki są częściej dotknięte niż chłopcy (3 do 1). Pojawienie się małopatkowego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów występuje znacznie rzadziej u dzieci w wieku powyżej 5 lat, a ich wystąpienie jest rzadkie u dzieci w wieku 10 lat lub starszych.
Zwykle wraz z pojawieniem się małopatkowego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów występuje asymetryczne zajęcie stawów, które dotyka jednego lub dwóch dużych stawów.
Najczęstszym stawem jest dotknięte kolano. Kostki, nadgarstki i cyfry są następnymi najczęściej stosowanymi stawami. Objawy ogólnoustrojowe (np. Gorączka, wysypka) występują rzadko, podobnie jak zajęcie biodra i pleców. Jeśli dziecko ma układowe zajęcie lub zaangażowanie biodra lub pleców, wskazana jest ponowna ocena i ponowne rozpatrzenie diagnozy.
Chociaż można się spodziewać, że ból będzie najbardziej wyraźnym początkowym objawem młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów, zazwyczaj początek jest bardziej subtelny. Rodzic może zauważyć, że dziecko ma utykanie, niechęć do chodzenia lub biegania lub obrzęk dotkniętego stawu.
Około 70% do 80% dzieci z przetrwałym małopatkowym młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów i 80% do 95% z rozległym młodzieńczym idiopatycznym młodzieńczym zapaleniem stawów uzyskało pozytywny wynik testu ANA . Miana ANA są zazwyczaj niskie do umiarkowanych. U pacjentów z ANA, u których występuje jednoliścienne młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów, istnieje większe ryzyko rozwoju zapalenia błony naczyniowej oka . Ponadto większość dzieci z młodzieńczym młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów ma prawidłowy lub nieznacznie podwyższony CRP i wskaźnik sedymentacji, prawidłową liczbę białych krwinek i niedokrwistość (łagodną).
Jeśli chodzi o zapalenie jajowodów, istnieją testy laboratoryjne, które pomagają przewidzieć ciężkość zapalenia przedniego odcinka błony naczyniowej u dzieci z młodzieńczym idiopatycznym młodzieńczym zapaleniem stawów.
Testy nie przewidują jednak początku. Testy mogą obejmować poziom α2-globuliny w surowicy, jak również antygeny HLA (HLA-A19, HLA-B22, HLA-DR9).
Leczenie oligoarticular Juvenile Idiopathic Arthritis
Leczenie rozległego młodzieńczego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów jest podobne do reumatoidalnego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów u reumatoidalnego czynnika lub czynnika reumatoidalnego . Podobieństwo w leczeniu wynika z zajęcia wielostawowego .
W przypadku przetrwałego młodzieńczego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów zwykle stosuje się podejście stopniowe:
- Leczenie za pomocą NLPZ (z iniekcją steroidową lub bez niej)
- Metotreksat jest testowany, jeśli odpowiedź na śródstawowe iniekcje steroidowe jest niewystarczająca
- Inhibitor TNF może być dodawany z metotreksatem lub bez niego, jeśli sam metotreksat jest niewystarczający
Azulfidyna (sulfasalazyna) i Plaquenil (hydroksychlorochina) mogą być stosowane razem jako alternatywny plan. Remisję (częściową lub całkowitą) oligotycznego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów można osiągnąć u 60-70% pacjentów z długotrwałym małopatkowym młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów z użyciem metotreksatu.
Źródła:
Kelley's Textbook of Rheumatology. Elsevier. Dziewiąte wydanie. Rozdział 107. Leczenie młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów. Hsu, Lee, Sandborg.
Oligoartyczne młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów. Aktualny. Pamela F. Weiss MD. 12.09.2015.
http://www.uptodate.com/contents/oligoarticular-juvenile-idiopathic-arthritis
OrthoInfo. Młodzieńcze zapalenie stawów. Wrzesień 2013.
http://orthoinfo.aaos.org/topic.cfm?topic=a00075
Wczesne predyktory ciężkiego przebiegu zapalenia błony naczyniowej w przypadku młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów. Zulian E. i in. Journal of Rheumatology. Listopad 2002.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12415607