Mówienie, że masz dyslipidemię, może być przerażające. Jednak ten szeroki termin oznacza, że masz jeden lub więcej parametrów profilu lipidowego, które mogą być zbyt niskie lub podwyższone. Na szczęście, w zależności od rodzaju lipidów, których to dotyczy, istnieje wiele sposobów leczenia tego schorzenia - od przyjmowania leków do wprowadzania kilku zmian w swoim stylu życia.
Przegląd
Dyslipidemia to schorzenie medyczne, które odnosi się do nieprawidłowego poziomu lipidów we krwi. Najczęstszym rodzajem dyslipidemii jest hiperlipidemia lub wysoki poziom lipidów. Inna, mniej powszechna postać dyslipidemii, hipolipidemia, odnosi się do poziomów lipidów, które są nienormalnie niskie. Dyslipidemie mogą wpływać na każdy parametr lipidowy, w tym poziomy cholesterolu LDL, poziomy cholesterolu HDL , triglicerydy lub połączenie tych lipidów.
Gdy tylko poziom cholesterolu jest wysoki lub niski, określa się to odpowiednio jako hipercholesterolemia lub hipocholesterolemia. Czasami można je również nazwać hiperlipoproteinemią lub hipolipoproteinemią. Kiedy wpływa się na trójglicerydy, można to określić jako hipertriglicerydemię (wysokie poziomy triglicerydów) lub hipotriglicerydemię (niskie poziomy triglicerydów). Odwrotnie, jeśli u pacjenta występują zarówno poziomy triglicerydów jak i cholesterolu, jest to określane jako dyslipidemia "połączona" lub "mieszana".
Przyczyny
Istnieje wiele czynników, które mogą powodować dyslipidemię - od dziedzicznych zaburzeń po styl życia. Przyczyny dyslipidemii można podzielić na dwie główne kategorie: dyslipidemię pierwotną lub wtórną.
Pierwotna dyslipidemia dotyczy nieprawidłowych poziomów lipidów powodowanych przez zmutowany gen lub geny odziedziczone po jednym lub obojgu rodzicach.
Wadliwe geny mogą powodować nieprawidłowy klirens lipidów lub mogą modyfikować wytwarzanie niektórych lipidów w organizmie. Jeśli w rodzinie występuje dyslipidemia, choroba często będzie zawierała określenie "rodzinne" w swoim imieniu, aby wskazać, że jest to choroba dziedziczna. Osoby z pierwotnymi dyslipidemią, w których występuje zwiększone stężenie cholesterolu LDL, są narażone na wysokie ryzyko rozwoju miażdżycy we wczesnym okresie życia, co może prowadzić do przedwczesnej choroby sercowo-naczyniowej.
Z drugiej strony wtórna dyslipidemia występuje częściej i występuje z powodu różnych czynników związanych z pewnym stylem życia lub pewnymi stanami chorobowymi. Wtórne hiperlipidemie mogą być spowodowane przez:
- Dieta uboga lub o wysokiej zawartości tłuszczu, o wysokiej zawartości cukru
- Brak doświadczenia
- Niektóre leki, takie jak leki beta-adrenolityczne, niektóre leki stosowane w leczeniu HIV, doustne środki antykoncepcyjne
- Choroba wątroby
- Nadużywanie alkoholu
- Palenie papierosów
- Niedoczynność tarczycy, która nie była leczona
- Niekontrolowana cukrzyca
Wtórne hipolipidemie, które występują rzadziej, mogą być spowodowane nieleczoną nadczynnością tarczycy lub niektórymi nowotworami.
Symptomy i objawy
Nie ma prawdziwego sposobu na stwierdzenie, czy masz dyslipidemię - czy hiperlipidemię, czy hipolipidemię - chyba, że wykonano panel lipidowy. Obejmuje to pobranie krwi w gabinecie lekarskim i poddanie jej analizie pod kątem poziomów LDL, HDL i triglicerydów.
W rzadkich przypadkach bardzo dużych lipidów na ciele mogą pojawić się podwyższone, żółtawe guzki określane jako żółtaczki.
Leczenie
Istnieje wiele metod leczenia i innych dostępnych środków mających na celu leczenie dyslipidemii.
Hipolipidemie nie są leczone, o ile nie są ciężkie, zwykle w niektórych przypadkach, gdy choroba jest dziedziczna. W niektórych przypadkach dieta jest modyfikowana i można podawać niektóre witaminy rozpuszczalne w tłuszczach.
Leczenie hiperlipidemii zależy od stopnia nasilenia lipidów, a także od rodzaju lipidów. Często zaleca się dietę obniżającą poziom cholesterolu i modyfikacje stylu życia, takie jak zaprzestanie palenia tytoniu, wzmożenie wysiłku fizycznego i leczenie wszelkich schorzeń, które mogą powodować wysoki poziom lipidów.
W niektórych przypadkach leki są również stosowane w celu obniżenia stężenia lipidów i zmniejszenia ryzyka wystąpienia chorób serca w przyszłości.
> Źródła:
> Lam JYT. Podręcznik diagnostyki i terapii Merck.
> Fauci AS, Braunwald E, Kasper DL i wsp. (Red.). Harrison's Principles of Internal Medicine, 19 edycja. Nowy Jork, McGraw Hill, 2013.