Choroba tarczycy jest terminem używanym do opisania szerokiej gamy zaburzeń związanych z tarczycą, z których każda ma swoją własną charakterystykę, przyczyny, leczenie i wyniki. Podobnie jak w przypadku wielu innych rodzajów chorób, nie ma jednego uniwersalnego rozwiązania dla zaburzenia charakteryzującego się głównie niepewnością.
Nadczynność tarczycy , znana również jako nadczynność tarczycy, może czasami objawiać się z kilkoma objawami lub być tak ciężka, że wywołuje ona zagrażającą życiu burzę tarczycową .
W przeciwieństwie do tego, niedoczynność tarczycy , niedoczynność tarczycy, może być lekkim rozdrażnieniem dla niektórych i wyniszczającą, zmieniającą życie chorobą dla innych.
Podobnie niewielki otorbiony, brodawkowaty rak tarczycy może być stosunkowo łatwy do leczenia, podczas gdy anaplastyczny rak tarczycy ma średnią długość życia wynoszącą zaledwie cztery miesiące.
Podczas gdy żaden z tych faktów nie jest zaskakujący dla osób żyjących z przewlekłą chorobą, choroba tarczycy jest wyjątkowa, ponieważ istnieje ekstremalna zmienność w sposobie jej diagnozowania i leczenia.
Poprawa rozpoznawania choroby tarczycy
Jednym z pierwszych obszarów, w których jeden rozmiar zdecydowanie nie pasuje do wszystkich jest diagnoza chorób tarczycy. Obecne wytyczne są po prostu zbyt zależne od wykorzystywania poziomów hormonu tyreotropowego (TSH) jako środka do diagnozowania nadczynności lub niedoczynności tarczycy.
Konwencjonalna wiedza mówi, że TSH powyżej 5,0 jest uważane za subkliniczną niedoczynność tarczycy, która nie uzasadnia leczenia, podczas gdy TSH powyżej 10,0 stanowi jawną niedoczynność tarczycy uzasadniającą leczenie.
Biorąc pod uwagę, że niektóre osoby mogą doświadczać objawów choroby tarczycy przy stężeniu TSH poniżej 0,5, pojawia się pytanie, czy decyzja o leczeniu powinna być spowodowana liczbą objawów.
Dlatego wiele innych wytycznych dotyczących chorób, w tym dotyczących przewlekłego obturacyjnego zaburzenia płucnego (POChP), zaczęło kierować leczenie w oparciu o objawy zarówno pacjenta, jak i samoocenę tego, jak "zły" lub "dobry" osoba uważa objawy za być.
Natomiast w dziedzinie endokrynologii diagnoza chorób tarczycy jest przedmiotem debaty od ponad dekady, ze skrajną zmiennością wśród pacjentów leczących się z rozpoznaniem choroby.
Aby zaoferować bardziej świadomą diagnostykę, wielu endokrynologów podjęło bardziej integracyjne podejście przy ocenie osoby, u której stwierdzono chorobę tarczycy. Na przykład:
- Niektórzy lekarze polegają na szerszym zakresie referencyjnym TSH w celu postawienia diagnozy.
- W niektórych praktykach ultradźwięki tarczycowe są rutynowo wykorzystywane do poszukiwania wole, guzków i innych anomalii, których TSH nie jest w stanie wykryć.
- Inni lekarze stali się bardziej aktywni w badaniu przyczyn chorób tarczycy, przeprowadzając testy przeciwciał, aby wykluczyć lub potwierdzić chorobę Hashimoto i chorobę Gravesa (oba mogą wywoływać objawy przed zmianami hormonów tarczycy).
- Inni nadal zajmują pozycję leczenia takich chorób jak Hashimoto eutyreozy (podczas której tarczycy nadal funkcjonuje) w celu uniknięcia rozwoju jawnej niedoczynności tarczycy.
Poprawa podejścia do leczenia tarczycy
Podobnie jak w przypadku diagnozy chorób tarczycy, leczenie zaburzeń nie powinno nigdy prowadzić do obcinania foremek, ale, niestety, często tak jest.
Na przykład, u osób, u których zdiagnozowano chorobę Gravesa i nadczynność tarczycy, endokrynolodzy często spieszą się z ablacją radioaktywnego jodu (RAI) w leczeniu pierwszego rzutu, aby "uderzyć mocno i szybko", gdy bardziej konserwatywne podejście mogłoby być równie skuteczne i znacznie mniej szkodliwe. .
W przeciwieństwie do tego, poinformowani praktykujący rozważą stopień zaawansowania choroby, objawy i historię pacjenta, aby zindywidualizować plan leczenia. W wielu przypadkach leki przeciwtarczycowe, takie jak Tapazole (metimazol), mogą oferować tymczasową lub nawet trwałą remisję z powodu choroby Grave'a bez RAI, operacji lub ryzyka niedoczynności tarczycy.
To samo dotyczy raka tarczycy. Typowy przebieg może obejmować pełną chirurgiczną wycięcie tarczycy , a następnie RAI i terapię zastępczą hormonem tarczycy o wysokiej dawce. Ale czy to zawsze jest konieczne? Obecnie niektórzy praktykujący stosują bardziej oczekiwane podejście do leczenia w zależności od charakteru i stopnia złośliwości.
Nigdzie nie ma bardziej jednoznacznego podejścia niż w przypadku niedoczynności tarczycy. Dzisiaj standardowa wytyczna nakazuje stosowanie lewotyroksyny (syntetycznego hormonu T4) w celu przywrócenia pacjenta do "normalnego" zakresu referencyjnego.
Podczas gdy sam lek może być dobrze tolerowany i skuteczny u niektórych osób, podejście "cookie cutter" pomija coraz szerszy zakres możliwości leczenia, w tym:
- Tirosint , nowa hipoalergiczna forma lewotyroksyny, która jest lepiej wchłaniana niż tabletki
- Cytomel (syntetyczny hormon T3)
- Naturalne wysuszone leki tarczycy
- Lewotyroksyna w połączeniu z Cytomelem
- Lewotyroksyna w połączeniu z naturalną przesuszoną tarczycy
- Niestandardowy preparat złożony zawierający którykolwiek z wymienionych powyżej leków
Nie obejmują one uzupełniających terapii i zmian w diecie, które mogą pomóc złagodzić objawy i poprawić ogólny stan fizjologiczny chorego osobnika.
Słowo od
W miarę jak naukowcy uzyskują lepszy wgląd w mechanizmy chorób tarczycy we wszystkich jej postaciach, większy nacisk kładziony jest na zindywidualizowane podejście do diagnozy i leczenia. Wymaga od lekarzy uwzględnienia osoby i patologii.
W tym celu, jeśli masz (lub uważasz, że masz) chorobę tarczycy, poświęć czas na kształcenie się i zostań adwokatem własnej opieki. Wybierając lekarza, poświęć czas, aby zadać jak najwięcej pytań, aby zrozumieć dostępne opcje. Jeśli lekarz nie jest w stanie rozwiązać twoich obaw, spotkaj się z innymi lekarzami lub poproś o opinię.
W ten sposób możesz dokonywać świadomych wyborów i lepiej zapewnić optymalne leczenie.