Lepsze strategie prewencyjne zmniejszają ryzyko transmisji wirusa HIV
Zgodnie ze wspólnym programem ONZ dotyczącym HIV / AIDS, prawie połowa wszystkich par dotkniętych HIV na świecie jest serodiscordantami, co oznacza, że jeden partner jest nosicielem wirusa HIV, podczas gdy drugi jest nosicielem wirusa HIV. Dziś tylko w samych Stanach Zjednoczonych szacuje się, że istnieje ponad 140 000 par heteroseksualnych, z których większość jest w wieku rozrodczym.
Dzięki znacznym postępom w terapii przeciwretrowirusowej (ART) , a także w innych interwencjach profilaktycznych, pary serodiscordant mają znacznie większe szanse na wyobrażenie niż kiedykolwiek wcześniej - pozwalając na ciążę, jednocześnie minimalizując ryzyko przeniesienia zarówno na dziecko, jak i niezainfekowanego partnera.
Rozważania dotyczące prekoncepcji
Obecnie powszechnie przyjmuje się, że właściwe stosowanie leków przeciwretrowirusowych może radykalnie zmniejszyć ryzyko infekcji wśród partnerów serodiscordantu HIV poprzez:
- zapewnienie, że partner HIV-dodatni zmniejszył infekcyjność poprzez utrzymywanie miana wirusa na niewykrywalnym poziomie (strategia określana jako leczenie jako zapobieganie lub TasP)
- zapewnienie partnerowi HIV-negatywnemu opcji dodatkowej ochrony z zastosowaniem profilaktyki przedepresyjnej (PrEP)
U par stosujących zarówno TasP, jak i PrEP, ryzyko przeniesienia wydaje się być znacznie zmniejszone. Badania przeprowadzone w ramach trwającego badania PARTNERS pokazały, że spośród 1 166 par uczestniczących w badaniu od września 2010 r. Do maja 2014 r. Zakażonych zostało tylko 11 partnerów HIV-ujemnych.
Jednak testy genetyczne ujawniły również, że wszystkie jedenastu zostało zainfekowane przez kogoś spoza związku, co oznacza, że nikt w prawdopodobnie monogamicznym związku nie został zarażony.
Należy jednak zauważyć, że chociaż te interwencje mogą znacznie zminimalizować ryzyko - odpowiednio o 96 procent i 74 procent - nie eliminują ich całkowicie.
Szereg innych czynników, w tym przyjmowanie leków przeciw HIV i zakażenia narządów płciowych, może odzyskać wiele korzyści uzyskanych przez TasP lub PrEP, jeśli nie zostaną odpowiednio zaadresowane i leczone.
Niedawne badania wykazały również, że osoba z niewykrywalnym obciążeniem wirusowym osocza może nie mieć koniecznie niewykrywalnego miana wirusa narządów płciowych. Tak więc, chociaż badanie krwi może sugerować niskie ryzyko infekcyjności, może istnieć stałe ryzyko na poziomie indywidualnym. Dlatego ważne jest, aby przed podjęciem jakichkolwiek działań zasięgnąć porady przedkoncepcji przez wykwalifikowanego specjalistę. Same pigułki nie są rozwiązaniem.
Jeśli partnerka jest nosicielka wirusa HIV
W związku, w którym kobieta jest pozytywna, a mężczyzna jest ujemny, najbezpieczniejszą opcją jest inseminacja międzytrzonowa (znana również jako sztuczne zapłodnienie lub IUI). Eliminuje potrzebę stosunku płciowego i pozwala na samo inseminację za pomocą nasienia partnera.
Jednak dla niektórych może nie być to realną opcją ze względu na koszty lub inne czynniki. W związku z tym nierozsądne jest badanie poczęcia za pomocą płci bez zabezpieczenia, zważywszy że wprowadzono środki minimalizujące ryzyko transmisji.
W takich przypadkach kobieta zostanie umieszczona na odpowiednim ART, jeśli nie została jeszcze przepisana, w celu osiągnięcia utrzymującego się niewykrywalnego miana wirusa.
Nie tylko zmniejsza to ryzyko przeniesienia z kobiety na mężczyzn, ale także zmniejsza ryzyko zakażenia z matki na dziecko.
Po osiągnięciu maksymalnej supresji wirusowej, czasowe niezabezpieczone stosunki za pomocą metod wykrywania owulacji mogą dodatkowo zmniejszyć ryzyko. Prezerwatywy powinny być używane w każdym innym czasie. Zastosowanie PrEP u partnera może również zapewnić dodatkową ochronę, chociaż wyniki wciąż są w toku z badań nad zastosowaniem PrEP w ciąży.
Przed rozpoczęciem PrEP, partner płci męskiej należy poddać badaniom przesiewowym na obecność wirusa HIV, zapalenia wątroby typu B i innych chorób przenoszonych drogą płciową, a także przeprowadzić podstawową analizę enzymów nerkowych .
Należy prowadzić regularne monitorowanie w celu uniknięcia działań niepożądanych związanych z leczeniem, w tym zaburzeń czynności nerek i innych potencjalnych działań toksycznych. Ponadto zarówno partnerka płci żeńskiej, jak i męskiej powinna być badana pod kątem infekcji narządów płciowych. Jeśli zostanie wykryta infekcja, powinna być leczona i rozwiązana przed podjęciem jakiejkolwiek próby zapłodnienia.
Po potwierdzeniu ciąży produkt ART będzie kontynuowany u partnerki, a aktualne zalecenia zalecają stałą, trwającą przez całe życie terapię, niezależnie od liczby komórek CD4 . Wówczas zostaną wdrożone wszystkie inne przepisy dotyczące zapobiegania przenoszeniu zakażenia z matki na dziecko , w tym możliwość zaplanowanego cięcia cesarskiego i podawania po urodzeniu profilaktycznych leków dla noworodka.
Jeśli partner płci męskiej jest nosicielem wirusa HIV
W związku, w którym mężczyzna jest pozytywny, a kobieta jest ujemna, mycie spermy w połączeniu z IUI lub zapłodnieniem in vitro (IVF) może zapewnić najbezpieczniejszy sposób poczęcia. Mycie spermy odbywa się poprzez oddzielenie nasienia od zainfekowanego płynu nasiennego, przy czym ten pierwszy jest umieszczany w macicy po określeniu czasu owulacji.
Jeśli ani IUI ani IVF nie są opcją - przy IUI kosztującym 895 USD i IVF kosztującym średnio 12 000 USD - należy rozważyć rozważenie bezpieczniejszych, "naturalnych" metod zapłodnienia.
Zdecydowanie zaleca się wykonanie analizy nasienia na początku. Szereg badań sugeruje, że HIV (i prawdopodobnie leczenie przeciwretrowirusowe) może być związane z wyższym występowaniem zaburzeń plemników, w tym niską liczbą plemników i niską ruchliwością. Jeśli takie nieprawidłowości pozostaną nierozpoznane, kobieta może być narażona na niepotrzebne ryzyko z niewielką lub żadną realną szansą zajścia w ciążę.
Po potwierdzeniu żywotności płodności, pierwszym i najważniejszym problemem będzie umieszczenie partnera męskiego na ART w celu osiągnięcia trwałego, niewykrywalnego miana wirusa. Partnerka może następnie zbadać zastosowanie PrEP w celu dalszego zminimalizowania ryzyka, z podobnymi zaleceniami dotyczącymi badań przesiewowych przed zabiegiem i działań następczych.
Niezabezpieczony stosunek płciowy powinien być dokładnie dopasowany do owulacji, przy użyciu standardowych metod wykrywania i / lub zestawów do prognozowania owulacji, takich jak testy moczu Clearblue Easy lub First Response . Prezerwatywy powinny być używane w każdym innym czasie.
Po potwierdzeniu ciąży partnerka powinna zostać poddana badaniu przesiewowemu na obecność wirusa HIV w ramach rutynowego panelu testów okołoporodowych. Należy również poinformować ją o dalszym stosowaniu prezerwatyw oraz objawach ostrego zespołu retrowirusowego (ARS) w celu lepszego rozpoznania możliwego zakażenia HIV.
Ponadto zaleca się wykonanie drugiego testu na HIV w trzecim trymestrze ciąży, najlepiej przed 36 tygodniem ciąży, lub w przypadku porodu, który nie był testowany w trzecim trymestrze ciąży, należy przeprowadzić szybki test na HIV w momencie porodu. W przypadku wystąpienia zakażenia wirusem HIV, należy podjąć odpowiednie środki w celu zmniejszenia ryzyka przeniesienia zakażenia okołoporodowego, w tym rozpoczęcia odpowiedniej profilaktyki przeciwretrowirusowej i rozważenia planowego cięcia cesarskiego.
> Źródła:
> Wspólny program ONZ w sprawie HIV / AIDS (UNAIDS). "Raport UIDSIDS na temat Światowego Dnia Walki z AIDS 2011". Genewa, Szwajcaria; ISBN: 978-92-9173-904-2.
> Lampe, M .; Smith, D .; Anderson, G .; et al. "Osiągnięcie bezpiecznej koncepcji u par niezgodnych z HIV: potencjalna rola profilaktyki doustnej prewalencji (PrEP) w Stanach Zjednoczonych." American Journal of Obstetrics and Gynecology . 2011; 204 (6); 488.e 1-488.e8.
> Baeten, J .; Donnell, D .; Ndase, P .; et al. "Profilaktyka antyretrowirusowa w profilaktyce HIV u heteroseksualnych mężczyzn i kobiet", New England Journal of Medicine. 2 sierpnia 2012 r .; 367 (5): 399-410.
> Departament Zdrowia i Opieki Społecznej USA (DHHS). "Zalecenia dotyczące stosowania leków antyretrowirusowych u kobiet w ciąży zakażonych wirusem HIV-1 dla zdrowia matek i interwencji mających na celu zmniejszenie perinatalnej transmisji wirusa HIV w Stanach Zjednoczonych". 16 stycznia 2014 r.
> Rodger, A .; Cambiano, V .; Bruun, T .; et al. "Aktywność seksualna bez prezerwatyw i ryzyko przeniesienia wirusa HIV u osób z serodifferentami, gdy partner HIV-pozytywny stosuje supresyjną terapię przeciwretrowirusową." Journal of American Medical Association. 12 lipca 2016 r .; 31 (2): 171-181.