Z biegiem lat słyszałem od wielu pacjentów z IBS, że oni również radzą sobie z objawami układu nerwowego wraz z ich objawami trawiennymi. Często objawy te występują w połączeniu z ruchami jelit. Ta kombinacja zaburzeń układu nerwowego i układu pokarmowego może być związana ze stanem zdrowia zwanym dysautonomią. Oto przegląd dysautonomii i jej związku z IBS.
Czym jest Dysautonomia?
Uważa się, że Dysautonomia występuje, gdy autonomiczny układ nerwowy nie działa tak, jak powinien. Autonomiczny układ nerwowy jest częścią układu nerwowego odpowiedzialną za większość nieświadomego działania różnych narządów i układów naszego ciała, w tym procesów takich jak oddychanie, trawienie i częstość akcji serca.
Autonomiczny układ nerwowy dzieli się na sympatyczny i przywspółczulny układ nerwowy. Współczulny układ nerwowy jest częścią odpowiedzialną za naszą odpowiedź "walcz lub uciekaj", z objawami gwałtownego bicia serca, szybkiego oddychania i zmian w sposobie kierowania przepływu krwi przez ciało. Przywspółczulny układ nerwowy jest częścią, która działa w celu utrzymania regularnego funkcjonowania organizmu. W dysautonomii może wystąpić nadmierna aktywność współczulna, z możliwą niewydolnością przywspółczulnej, powodującą dramatyczne i destrukcyjne objawy.
Dysautonomia może obejmować zlokalizowane lub pełne ciało dysfunkcji neurologicznych.
Dysautonomia to termin, który obejmuje wiele różnych problemów zdrowotnych. W pierwotnej dysautonomii występuje znane uszkodzenie układu nerwowego wtórne do rozpoznanej choroby neurologicznej. Wtórne dysautonomonomie to te, w których uszkodzenie neurologiczne jest wynikiem choroby nieneurologicznej.
Niektóre dysautonomie są wynikiem działań niepożądanych leków, podczas gdy inne mają nieznane przyczyny. W zależności od przyczyny dysautonomia może być krótkotrwała lub chroniczna, a także, w zależności od przyczyny, polepszać się lub pogarszać w miarę upływu czasu.
Niektóre możliwe do zidentyfikowania przyczyny dysautonomii to:
- Alkoholizm
- Cukrzyca
- Zespół Guillaina-Barre'a
- Choroba Parkinsona
Dysautonomia wiąże się również z następującymi problemami zdrowotnymi:
- Zespół przewlekłego zmęczenia (CFS)
- Fibromialgia
- Nieodpowiedni tachykardia zatokowa (IST)
- Zespół jelita drażliwego (IBS)
- Zaburzenie lękowe
- Zespół częstoskurczu ortostatycznego z posturą (POTS)
- Omdlenie wazowagalne
Dysautonomia jest również znana jako "dysfunkcja autonomiczna" i gdy występuje wyraźne uszkodzenie nerwów autonomicznych, jako "autonomiczna neuropatia".
Objawy Dysautonomia
Dysautonomia może prezentować się na wiele sposobów. Niedociśnienie ortostatyczne jest postrzegane jako klasyczny objaw. Ten gwałtowny spadek ciśnienia krwi, gdy osoba wstaje, powoduje uczucie zawrotów głowy, osłabienie, aw niektórych przypadkach omdlenia. Inne objawy to:
- Niepokój
- Rozmazany obraz
- Dyskomfort podczas ćwiczeń
- Zawroty głowy
- Nadmierne pocenie
- Półomdlały
- Zmęczenie
- Objawy żołądkowo-jelitowe
- Impotencja
- Niskie ciśnienie krwi
- Drętwienie
- Szybki puls
- Trudności seksualne
- Częstoskurcz
- Mrowienie wrażeń
- Trudności w moczu
Pokrywają się z IBS
Badania nad zachodzeniem na siebie dysautonomii i IBS są ograniczone. Jeden opublikowany raport obejmował przegląd wielu badań kliniczno-kontrolnych, w których wykonano pomiary markerów współczulnego funkcjonowania układu nerwowego w różnych problemach zdrowotnych, w tym IBS, syndrom chronicznego zmęczenia, fibromyalgia i śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego . Pomiary takie obejmowały zmiany częstości akcji serca i ciśnienia krwi, pocenie się, reakcję na test tabeli przechyłu oraz kwestionariusze objawów. Ostateczne odpowiedzi z tego przeglądu są wyraźnie ograniczone ze względu na dużą różnorodność problemów zdrowotnych, protokołów testowania i pomiarów symptomu stosowanych w studiach przypadku.
Należy jednak zauważyć, że w 65% tych badań stwierdzono objawy nadreaktywności współczulnego układu nerwowego. Uważa się, że przewlekły stres może przyczyniać się do wystąpienia tych zaburzeń, a także do dysfunkcji autonomicznego układu nerwowego.
Co ciekawe, jedno małe badanie wykazało "stępienie" reakcji układu wegetatywnego na stymulację jelita grubego u pacjentów z IBS, co było związane z czasem trwania zaburzenia. Jest to w przeciwieństwie do większości opublikowanych raportów, które pokazują wzrost sympatycznej reaktywności na stymulację wewnętrzną. Nie wiadomo, czy to stwierdzenie miało związek z rodzajem zastosowanej stymulacji, czy też z czasem zmiany reaktywności autonomicznej.
Jak widać z braku badań w tym obszarze, niewiele wiadomo, dlaczego dana osoba miałaby zarówno IBS, jak i dysautonomię.
Co robić, gdy masz obie
Jeśli uważasz, że masz dysautonomię, skontaktuj się z lekarzem i omów objawy.
W chwili obecnej niewiele jest metod farmakologicznego leczenia dysautonomii (lub IBS). Ogólnie zalecane do dysautonomii są terapie, które mogą poprawić funkcjonowanie autonomicznego układu nerwowego. Wiele z nich jest również pomocnych w przypadku IBS:
Poniższe wskazówki dotyczące samodzielnej opieki mogą pomóc, szczególnie w przypadku niedociśnienia ortostatycznego:
- Pamiętaj, aby pić dużo wody.
- Pamiętaj, aby wziąć dużo błonnika dietetycznego.
- Unikaj jedzenia zbyt wielu tłustych potraw.
- Kiedy wstajesz, pamiętaj, aby wstać powoli, trzymając głowę lekko opuszczoną.
Źródła:
"Autonomiczna neuropatia" Mayo Clinic
Cheng, P. "Autonomiczna odpowiedź na trzewny stresor jest rozregulowana w zespole jelita drażliwego i koreluje z czasem trwania choroby" Neurogastroenterology & Motility 2013 10: 650-e659.
Martinez-Martinez, L., et.al. "Zaburzenia układu współczulnego układu nerwowego w fibromialgii, chronicznym syndromie zmęczenia, zespole jelita drażliwego i śródmiąższowym zapaleniu pęcherza moczowego: przegląd badań kliniczno -kontrolnych" Journal of Rheumatology Clinical 2014 20: 146-150.
Strona informacyjna "NINDS Dysautonomia" Narodowy Instytut Neurologicznych Zaburzeń i Udarów
Reichgott, M. "Clinical Evidence of Dysautonomia" In: Walker, H. et.al. Redaktorzy. Metody kliniczne: badania historyczne, fizyczne i laboratoryjne. 3 edycja. Boston: Butterworths; 1990. Rozdział 76.