3 na 5 zakażeń przypisanych nietkniętym pacjentom Świadomego ich statusu
W indywidualnych przypadkach klinicyści często są w stanie ocenić, kto jest bardziej narażony na przenoszenie wirusa HIV w oparciu o takie czynniki, jak obciążenie wirusowe osoby, zachowania ryzykowne , używanie nielegalnych narkotyków itd. Aktywnie podejmując te czynniki, ryzyko osobnikowi można znacznie zminimalizować.
Z perspektywy populacyjnej badacze coraz częściej robią to samo, określając ryzyko transmisji w oparciu o rzeczywiste dane epidemiologiczne.
Odkryli, że tylko jeden czynnik, bardziej niż cokolwiek innego, wiąże się z niższym ryzykiem transmisji : przebywaniem i pozostaniem w opiece medycznej.
W rzeczywistości, nawet bez terapii antyretrowirusowej (ART) , regularne wizyty u lekarza w ponad połowie zmniejszają ryzyko przeniesienia wirusa HIV w porównaniu z osobą, u której zdiagnozowano.
Ryzyko przeniesienia wirusa HIV według etapu opieki
Naukowcy z Centers for Disease Control and Prevention (CDC) w Atlancie niedawno przeprowadzili modelowanie matematyczne, korzystając z danych z Krajowego Systemu Nadzoru HIV i ich Medycznego Projektu Monitorującego (MMP).
Badanie miało na celu ustalenie wskaźników transmisji opartych zarówno na tym, że dana osoba przebywała na tak zwanym kontinuum opieki nad HIV (tj. Czy były testowane, pod opieką, na leczeniu itp.), Jak i na różnych czynnikach ryzyka, które mogą postawić tę osobę na wyższe lub niższe ryzyko transmisji.
Szacuje się, że około 1 150 000 osób z HIV żyje dziś w Stanach Zjednoczonych.
Spośród nich około:
- Rozpoznano 82 procent
- 37 procent jest powiązanych i pozostaje pod opieką
- 33 procent dotyczy ART
- 25 procent jest wirusowo stłumionych niewykrywalnym wiremicznym wiremią
Poprzez odniesienie tych statystyk do danych nadzoru transmisji i losowych próbek pobranych z MMP, badacze CDC byli w stanie ustalić, że ogólna stopa transmisji w USA wynosi 3,9 transmisji na 100 osób rocznie (100PY).
Przełamując tę liczbę według etapu opieki, naukowcy byli w stanie wywnioskować, że:
- Osoby nierozpoznane z powodu HIV miały wskaźnik zakażenia 6,6 na 100PY (prawie dwa razy więcej niż średnia ogólna).
- Ludzie, u których zdiagnozowano - po prostu znali swój status, niezależnie od zakażenia spowodowanego przez ART - 5,3 zakażenia na 100PY.
- Osoby, które zostały zdiagnozowane i zachowane w opiece, przekazały 2,6 infekcji na 100PY.
- Osoby przepisane na ART, które nie zostały w pełni stłumione, przekazały 1,8 infekcji na 100PY.
- Ludzie przepisywani na ART, którzy zostali stłumieni przez wirus, przekazywali tylko 0,4 infekcji na 100 μl.
Z demograficznego punktu widzenia większość przekazów (58 procent) zaobserwowano u mężczyzn uprawiających seks z mężczyznami (MSM) . Podczas gdy osoby dorosłe w wieku 35-44 lat stanowiły 34 procent wszystkich transmisji, najwyższy wskaźnik transmisji (6,2 zakażeń na 100PY) wystąpił wśród osób dorosłych w wieku 25-34 lata .
Więc co nam to mówi?
Z rzeczywistego punktu widzenia dane te potwierdzają, że pacjenci z długotrwałymi, niewykrywalnymi wirusami prawdopodobnie będą mieli 94-procentowe zmniejszenie prawdopodobieństwa przeniesienia w porównaniu do tych, którzy nie są zdiagnozowani. [Umieszczenie niezainfekowanego partnera na profilaktyce przedepakcyjnej HIV (PrEP) może jeszcze bardziej zmniejszyć to ryzyko.]
Z drugiej strony liczby sugerują również, że chociaż nierozpoznani pacjenci stanowią 18 procent całkowitej populacji HIV w USA, stanowią ponad 30 procent wszystkich zakażeń. Co gorsza, osoby, które są w pełni świadome swojego statusu, ale nadal nie są powiązane z kontem opieki, stanowią oszałamiającą trzy na pięć nowych infekcji .
Modelowanie MMP dodatkowo wspiera te statystyki, stwierdzając, że 62 procent osób nierozpoznanych regularnie angażuje się w seks bez zabezpieczenia . Z kolei tylko 16% osób na ART zgłosiło seks bez zabezpieczenia, a jeszcze mniej (10,5%) uniknęło prezerwatyw, jeśli były całkowicie niewykrywalne.
Podobnie, pacjenci objęci opieką i osoby z ART zgłosiły, odpowiednio, dwóch i trzech partnerów seksualnych w poprzednim roku, w porównaniu do tych, którzy byli niezdiagnozowani lub zdiagnozowani bez opieki (8 do 8,8 partnerów). Takie same wyniki zaobserwowano u pacjentów, którzy wstrzykują narkotyki, a tylko 0,9 procent osób zażywających narkotyki zażywające narkotyki w porównaniu z 6,3 procentami, których nie zdiagnozowano.
W ostatecznym rozrachunku przesłanie "zabrać do domu" jest proste: przebywanie i pozostawanie pod opieką stanowi największą redukcję ryzyka HIV, ponad połowa zmniejszenia prawdopodobieństwa przeniesienia podczas leczenia HIV , niezależnie od miana wirusa lub rodzaju reżimu , zmniejsza ryzyko przez dalsze 30 procent.
Faktycznie, tylko przetestowanie na obecność wirusa HIV może zmniejszyć ryzyko transmisji o około 19 procent, sugerując, że sama świadomość może w pewnym stopniu zmienić indywidualne zachowania ryzykowne. To z pewnością dobre miejsce na rozpoczęcie.
Aby znaleźć stronę z testami na obecność wirusa HIV lub uzyskać dostęp do najbliżej opieki w zakresie HIV, odwiedź stronę internetową AIDSVu prowadzoną przez Szkołę Zdrowia Publicznego Rollins na Uniwersytecie Emory lub skontaktuj się z gorącą linią HIV / AIDS w twojej okolicy, z której wiele jest dostępnych 24 godziny na dobę. dzień.
Źródła:
Skarbinski J, Rosenberg E, Paz-Bailey G, i in. Transmisja wirusa ludzkiego niedoboru odporności na każdym etapie kontinuum opieki w Stanach Zjednoczonych. Journal of American Medical Association Internal Medicine. 2015; 175 (4): 588-596.