Czym jest choroba Wilsona?

Choroba genetyczna powoduje szkodliwe gromadzenie miedzi

Choroba Wilsona, znana również jako zwyrodnienie hepatolenticular, jest zaburzeniem genetycznym, które powoduje nadmierne gromadzenie się miedzi w ciele. Jest to niezbyt częste zaburzenie, które dotyka co 30 000 osób. Aby osoba mogła zostać dotknięta, musi odziedziczyć określoną mutację genetyczną nie tylko od obojga rodziców.

Ta nienormalna akumulacja miedzi ma największy wpływ na wątrobę, mózg, nerki i oczy, ale może również wpływać na serce i układ hormonalny.

Objawy choroby Wilsona przejawiają się raczej we wczesnym okresie życia, zazwyczaj w wieku od 5 do 35 lat. Powikłania choroby mogą obejmować niewydolność wątroby, problemy z nerkami, a czasami poważne objawy neuropsychiatryczne.

Przyczyny

Choroba Wilsona jest wrodzonym zaburzeniem w autosomalnym recesywnym schemacie . Oznacza to, że oboje rodzice są nosicielami mutacji genetycznej, chociaż żaden z nich nie będzie prawdopodobnie nosił objawów ani rodzinnej historii choroby. Osoby będące nosicielami mogą wykazywać nieprawidłowy metabolizm miedzi, ale zwykle nie wystarczają, aby uzasadnić interwencję medyczną.

Choroba Wilsona jest jednym z wielu zaburzeń genetycznych, w których miedź nadmiernie gromadzi się w organizmie, najczęściej w wątrobie. Obejmuje gen o nazwie ATP7B, którego organizm używa do wydzielania miedzi do żółci . Mutacja tego genu zapobiega temu procesowi i przeszkadza w wydalaniu miedzi z organizmu.

Gdy poziom miedzi zaczyna przytłaczać wątrobę, organizm będzie próbował ją rozdzielić przez wydzielanie kwasu chlorowodorowego i żelaza żelaznego w celu utlenienia cząsteczek miedzi. Z biegiem czasu ta reakcja może powodować bliznowacenie wątroby (zwłóknienie), zapalenie wątroby i marskość wątroby.

Ponieważ miedź ma zasadnicze znaczenie zarówno dla tworzenia się kolagenu, jak i wchłaniania żelaza, jakiekolwiek upośledzenie tego procesu może spowodować obrażenia we wczesnym wieku.

Z tego powodu choroba Wilsona może powodować zapalenie wątroby w ciągu pierwszych trzech lat życia i marskość wątroby (stan najczęściej związany ze starszymi osobami dorosłymi) u młodzieży i młodych dorosłych.

Objawy związane z wątrobą

Objawy choroby Wilsona różnią się w zależności od miejsca uszkodzenia tkanki. Ponieważ miedź ma tendencję do gromadzenia się najpierw w wątrobie i mózgu, objawy choroby często pojawiają się najsilniej w tych narządach.

Wczesne objawy dysfunkcji wątroby są często podobne do tych obserwowanych w przypadku zapalenia wątroby . Postępujący rozwój zwłóknienia może prowadzić do stanu znanego jako nadciśnienie wrotne, w którym zaczyna wzrastać ciśnienie krwi w wątrobie. Wraz ze wzrostem uszkodzenia wątroby dana osoba może napotkać spektrum poważnych i potencjalnie zagrażających życiu zdarzeń, w tym krwawienie wewnętrzne i niewydolność wątroby .

Wśród bardziej powszechnych objawów związanych z wątrobą obserwowanych w chorobie Wilsona:

Podczas gdy marskość często występuje u osób z ciężką, nieleczoną chorobą Wilsona, rzadko postępuje ona do raka wątroby (w przeciwieństwie do marskości wątroby związanej z wirusowym zapaleniem wątroby lub alkoholizmem ).

Objawy neurologiczne

Ostra niewydolność wątroby charakteryzuje się rozwojem postaci niedokrwistości zwanej niedokrwistością hemolityczną, w której czerwone krwinki dosłownie pękają i umierają. Ponieważ czerwone krwinki zawierają trzy razy więcej amoniaku niż osocza (ciekły składnik krwi), zniszczenie tych komórek może spowodować szybkie nagromadzenie amoniaku i innych toksyn w krwiobiegu.

Kiedy te substancje drażnią mózg, u człowieka może rozwinąć się encefalopatia wątrobowa , utrata funkcji mózgu spowodowana chorobą wątroby. Objawy mogą obejmować:

Ponieważ potencjalne przyczyny tych objawów są rozległe, choroba Wilsona jest rzadko diagnozowana wyłącznie na podstawie cech neuropsychiatrycznych.

Inne objawy

Nieprawidłowe nagromadzenie miedzi w organizmie może również bezpośrednio i pośrednio wpłynąć na inne układy narządów.

Chociaż choroba Wilsona jest rzadka, może powodować kardiomiopatię (osłabienie serca), a także niepłodność i powtarzające się poronienia w wyniku upośledzenia czynności tarczycy.

Diagnoza

Ze względu na różnorodne potencjalne objawy, choroba Wilsona często może być trudna do zdiagnozowania. Szczególnie jeśli objawy są niejasne, choroba może być łatwo pomylona ze wszystkim, od ciężkiego zatrucia metalem i zapaleniem wątroby typu C po toczeń wywołany lekami i porażenie mózgowe.

Jeśli podejrzewa się chorobę Wilsona, badanie obejmie przegląd fizycznych objawów wraz z kilkoma testami diagnostycznymi, w tym:

Leczenie

Wczesna diagnoza choroby Wilsona ogólnie daje lepsze wyniki. Osoby zdiagnozowane z chorobą są zazwyczaj leczone w trzech etapach:

  1. Leczenie zwykle rozpoczyna się od użycia leków chelatujących miedź w celu usunięcia nadmiaru miedzi z układu. Penicylamina jest zazwyczaj lekiem pierwszego rzutu z wyboru. Działa wiążąc się z miedzią, umożliwiając łatwiejszy metal w moczu. Działania niepożądane są czasem znaczące i mogą obejmować osłabienie mięśni, wysypkę i ból stawów. Wśród osób doświadczających objawów 50 procent doświadcza paradoksalnego pogorszenia objawów. W takim przypadku można przepisać leki drugiego rzutu.
  2. Po znormalizowaniu poziomu miedzi cynk może być przepisywany jako forma terapii podtrzymującej. Cynk przyjmowany doustnie zapobiega wchłanianiu miedzi przez organizm. Ból brzucha jest najczęstszym działaniem niepożądanym.
  3. Zmiany w diecie zapobiegają spożywaniu niepotrzebnej miedzi. Należą do nich takie produkty bogate w miedź, jak skorupiaki, wątroba, orzechy, grzyby, suszone owoce, masło orzechowe i ciemna czekolada. Suplementy zawierające miedź, takie jak multiwitaminy i te stosowane w leczeniu osteoporozy, również mogą wymagać podstawienia.

Osoby z ciężką chorobą wątroby, które nie odpowiedzą na leczenie, mogą wymagać przeszczepu wątroby .

> Źródła:

> Borges Pinto, R .; Reis Schneider, A .; i da Silveira, T. "Marskość u dzieci i młodzieży: przegląd". World Journal of Hepatology. 2015; 7 (): 392-405.

> Patil, M .; Sheth, K .; Krishnamurthy, A. i in. "Recenzja i aktualna perspektywa choroby Wilsona." Journal of Clinical and Experimental Hepatology. 2013; 3 (4): 321-336.