HIV i palenie to śmiertelne skrzyżowanie

Badania pokazują, że palenie jest bardziej szkodliwe niż sam wirus

Palenie papierosów należy do najbardziej zniechęcających i szkodliwych problemów zdrowotnych, z jakimi borykają się dziś osoby zakażone wirusem HIV . W porównaniu do ogólnej populacji Stanów Zjednoczonych, gdzie częstość palenia tytoniu spadła w ostatnich latach do około 21 procent, aż 42 procent osób żyjących z HIV jest klasyfikowanych jako obecnie palący. To alarmująca statystyka i taka, która jest bezpośrednio związana ze wzrostem liczby chorób współistniejących z HIV i przedwczesnej śmierci.

Osoby zakażone HIV są dwa razy bardziej narażone na dym

Istnieje niewiele dostępnych badań w celu pełnego wyjaśnienia nieproporcjonalnie wysokich wskaźników palenia w populacji osób zarażonych wirusem HIV. Niektóre badania sugerują, że wysoki poziom lęku i depresji odgrywa ważną rolę i że wielu z nich traktuje nikotynę jako sposób radzenia sobie z codziennymi stresami HIV.

Nie jest jednak jasne, czy te emocjonalne kwestie są czynnikiem pobudzającym do używania tytoniu, czy też po prostu powodują, że wysiłki na rzecz zaprzestania palenia są mniej skuteczne dla osób żyjących z HIV.

Dane są w konflikcie. Zgodnie z analizą statystyczną przeprowadzoną przez amerykańskie Centers for Disease Control and Infection (CDC), aktualni nosiciele wirusa HIV w Stanach Zjednoczonych są raczej starsi niż młodsi, z 58 procentami w wieku 45 lat i starszymi, 40 procentami w wieku od 25 do 44 lat i tylko dwa procent w wieku od 18 do 24 lat.

Liczby te sugerują, że stres związany z HIV nie jest koniecznym czynnikiem powodującym palenie tytoniu, o ile młodsi nosiciele wirusa HIV, którzy stanowią 26 procent nowych zakażeń, są znacznie mniej podatni na dymienie niż ich odpowiedniki z HIV-ujemną (dwa procent versus 19 procent).

Przeciwnie, dane odzwierciedlają ogólny trend w USA, zgodnie z którym starsi palacze po prostu rzadziej badają rzucenie palenia niż młodsi palacze (84 procent versus 66 procent).

Z kolei orientacja seksualna ma niewielki wpływ na wskaźniki palenia. W rzeczywistości, liczby są nieco sprzeczne z intuicją, z taką samą liczbą heteroseksualnych palaczy (51 procent) jako gejów, lesbijek lub osób biseksualnych (49 procent) - pomimo faktu, że nowe infekcje u mężczyzn uprawiających seks z mężczyznami (MSM) są trzykrotnie wyższe niż wśród osób heteroseksualnych.

Oznacza to, że większy odsetek palaczy HIV-dodatnich jest w rzeczywistości heteroseksualny. Dlaczego ta kwestia pozostaje niejasna - zwłaszcza, że ​​liczba palaczy wśród homoseksualistów, lesbijek i osób biseksualnych w populacji ogólnej jest prawie dwa razy wyższa niż wśród osób heteroseksualnych, wynika z raportu American Lung Association z 2010 roku.

Jak palenie bezpośrednio wpływa na ludzi z HIV

Palenie ma o wiele większy wpływ na rokowanie osób zakażonych wirusem HIV w krajach rozwiniętych niż jakakolwiek choroba związana z HIV. Jest to zgodne z badaniem przeprowadzonym w 2013 r. W Kopenhaskim Szpitalu Uniwersyteckim, które wykazało, że palenie samo w sobie skraca oczekiwaną długość życia osób z HIV o 12,3 lat.

Co więcej, ryzyko zgonu (zarówno związane z HIV, jak i bez HIV) było nawet pięciokrotnie większe u osób palących HIV, niż u osób zakażonych wirusem HIV, które nigdy nie paliły.

Wśród ryzyka związanego z paleniem związanym z HIV:

Korzyści z rzucenia palenia

Długofalowe i krótkoterminowe korzyści z rzucenia palenia są niezaprzeczalne i oczywiste. Zaprzestanie palenia tytoniu stopniowo zmniejsza ryzyko chorób układu krążenia u osób zakażonych wirusem HIV, a jedno badanie wykazało zmniejszenie ryzyka o prawie 65 procent po trzech latach. (Badania z badania dotyczącego kohort akwitańskich we Francji sugerują, że zaprzestanie palenia może być jedynym czynnikiem związanym z polepszeniem ryzyka sercowo-naczyniowego u osób z HIV, nawet większym niż leki obniżające stężenie lipidów lub terapie przeciwretrowirusowe).

Podobnie, ryzyko zachorowania na raka płuc może być zmniejszone nawet o 50 procent u osób palących zakażonych HIV, które rzuciły palenie na rok lub dłużej. Porównywalne wyniki obserwuje się u pacjentów z POChP, bakteryjnym zapaleniem płuc i innymi infekcyjnymi i niezakaźnymi chorobami układu oddechowego.

Równie ważne jest podkreślenie, że wcześniej jest lepiej niż później, jeśli chodzi o rzucenie palenia, szczególnie dla osób z osłabionym układem odpornościowym. Badania przeprowadzone przez Anderson Cancer Center na Uniwersytecie w Teksasie wykazały, że rzucenie palenia może zmniejszyć obciążenie związane z HIV w ciągu zaledwie trzech miesięcy i że objawy mogą nadal zmniejszać się wraz z upływem czasu bez palenia tytoniu.

Ponadto abstynencja palenia jest niezależnie związana z poprawioną przyczepnością u osób stosujących terapię przeciwretrowirusową.

Źródła:

Mdodo, R .; Frazier, E .; Mattson, C .; et al. "Palenie papierosów wśród dorosłych osób zakażonych wirusem HIV: projekt monitorowania medycznego, USA, 2009." 20. Konferencja na temat retrowirusów i infekcji oportunistycznych (CROI 2013). Atlanta, Georgia; 3-6 marca 2013 r .: abstrakt 775.

Helleberg M .; Afzal, S .; Kronborg, G .; et al. "Śmiertelność związana z paleniem wśród osób zarażonych HIV-1: ogólnopolskie badanie kohortowe oparte na populacji". Kliniczne choroby zakaźne. Marzec 2013; 56 (5): 723-734.

Clifford G .; Lise, M .; Franceschi, S .; et al. "Rak płuc w szwajcarskim badaniu kohortowym na HIV: rola palenia, niedoboru odporności i zakażenia płuc". British Journal of Cancer. 12 stycznia 2012 r .; 106 (3): 447-452.

Crothers, K .; Griffith, T .; McGinnis, K .; et al. "Wpływ palenia papierosów na śmiertelność, jakość życia i współwystępowanie chorób wśród weteranów HIV-dodatnich". Journal of General Internal Medicine. Grudzień 2005; 20 (12): 1142-1145.