Jeśli chemioterapia ABVD jest zalecana dla twojego raka, prawdopodobnie masz tysiąc pytań. Jak to się dzieje? Jak często? Jakie są skutki uboczne? Czy są jakieś długoterminowe konsekwencje? Spójrzmy na niektóre z tych pytań.
Co to jest ABVD?
ABVD to nazwa reżimu chemioterapii stosowanego w leczeniu chłoniaka Hodgkina . Jest to prawdopodobnie najczęstszy reżim chemioterapii stosowany na całym świecie u nowo zdiagnozowanych pacjentów.
Jest to bardzo skuteczne połączenie leków na wszystkie stadia choroby Hodgkina.
Leki stosowane w schemacie ABVD
Leki stosowane w tym schemacie (połączenie leków) obejmują:
- Adriamycyna (doksorubicyna) - podawana w postaci infuzji w żyłach w dniach 1 i 15.
- Blenoksan (bleomycyna) - podawany w postaci krótkiej iniekcji dożylnej w dniach 1 i 15.
- Velban (winblastyna) - podawany jako krótki dożylny zastrzyk w dniach 1 i 15.
- DTIC (dakarbazyna) - podawana w postaci wlewu w żyłach w dniach 1 i 15.
Szybka uwaga o chemioterapii skojarzonej
Być może zastanawiasz się: "Dlaczego tak wiele leków? Czy jeden lek nie mógł zająć się rakiem?" Powodem jest to, że różne leki chemioterapeutyczne wpływają na komórki na różnych etapach procesu dzielenia i namnażania. Stosowanie kombinacji leków zapewnia, że komórki na różnych etapach tego procesu są traktowane. Jest to również powód stosowania więcej niż jednego leczenia.
Jeśli komórka znajdowała się w stanie spoczynku - nie dzieląc się - podczas poprzedniej terapii, ma się nadzieję, że następne leczenie będzie w stanie złapać tę komórkę w procesie podziału.
Jak często wykonuje się ABVD?
ABVD odbywa się w cyklach. Każda z nich polega na dwukrotnym podaniu pacjentowi tych 4 leków (w dniach 1 i 15).
Cykle powtarza się w odstępach 4-tygodniowych. Oznacza to, że drugi cykl rozpoczyna się 2 tygodnie po dniu 15 pierwszego cyklu (w dniu 29) i tak dalej. Tak więc szybka odpowiedź brzmi, że cykle te powtarza się co około 28 dni.
Ile cykli jest wymaganych?
Ile cykli jest wymaganych, zależy od stadium chłoniaka i obecności lub braku pewnych czynników prognostycznych - czynników, które dają lekarzom szacunek prawdopodobieństwa, że terapia ma na celu wyeliminowanie komórek nowotworowych. Wczesne stadium choroby z korzystnymi czynnikami ryzyka może wymagać tylko 2 do 4 cykli, podczas gdy bardziej zaawansowana choroba może wymagać do 8 cykli.
Wymagane testy
Przed rozpoczęciem chemioterapii ABVD wykonywane są badania krwi, a także badania krwi w kierunku czynności nerek i wątroby. Echokardiogram jest wymagany do zbadania czynności serca przed rozpoczęciem leczenia. Ponieważ Adriamycyna (doksorubicyna) może czasami wpływać na serce, ważne jest, aby dane te były następnie porównywane podczas leczenia. Badanie RTG klatki piersiowej i płuc może być użyte do oceny sprawności płuc przed zastosowaniem bleomycyny, ponieważ lek ten może wpływać na płuca.
Podczas chemioterapii przed każdym cyklem wstrzyknięcia leku wymagane są badania krwi. Inne testy mogą być powtarzane w razie potrzeby.
Skutki uboczne
Skutki uboczne chemioterapii są związane z efektem chemioterapii na szybko dzielących się komórkach oprócz komórek nowotworowych i mogą obejmować:
- Nudności i wymioty - nudności mogą być powszechne, a leki przeciwwymiotne (leki zapobiegające nudnościom i wymiotom) będą rutynowo przepisywane. Dzięki lekom zapobiegawczym wielu ludzi jest zaskoczonych, że mdłości mogą być tylko minimalne.
- Czerwony mocz - Adriamycin, zwany "czerwonym diabłem" przez niektórych pacjentów z rakiem, może powodować pojawienie się czerwonego moczu przez dzień lub dwa po chemioterapii. Nie jest to niebezpieczne i wynika z koloru samego leku.
- Zgaga / refluks kwasu - zgaga jest bardzo częstym działaniem niepożądanym chemioterapii ABVD. Niektórzy lekarze zalecają leki takie jak Prilosec, Pepcid lub Nexium, ale z pewnością porozmawiają z onkologiem z wyprzedzeniem o tym, co ona dla Ciebie zaleca.
- Objawy grypopodobne - DTIC może wywoływać objawy przypominające grypę, np. Bóle mięśni i ciała oraz dreszcze.
- Wypadanie włosów
- Spadek liczby krwinek - liczba komórek krwi będzie rutynowo monitorowana. Niska liczba białych krwinek może powodować odraczanie cykli oraz potrzebę czynników wzrostu i środków ochronnych przed zakażeniem. Pamiętaj, aby natychmiast zgłosić gorączkę swojemu lekarzowi.
- Odmowy w jamie ustnej - owrzodzenie jamy ustnej jest bardzo częste, ale zmiana diety w określony sposób może znacznie pomóc z tym dyskomfortem.
- Biegunka
- Zaparcia - Twój lekarz może zalecić leki zapobiegające zaparciom.
- Przebarwienia skóry i paznokci
- Łagodna zmiana wrażeń w dłoniach i stopach - Neuropatia obwodowa może być denerwującym efektem ubocznym, a onkolodzy badają metody zapobiegania temu efektowi ubocznemu.
Możliwe długoterminowe skutki uboczne
Kiedy jesteś w trakcie chemioterapii, niekoniecznie chcesz myśleć o długofalowych efektach ubocznych chemioterapii. W końcu to, co jest dziś ważne, to przetrwanie raka. Jednak ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z niektórych z tych potencjalnych problemów.
- Choroba płuc - toksyczność płucna (uszkodzenie płuc) z chemioterapii jest możliwym efektem ubocznym bleomycyny, szczególnie u starszych pacjentów. Porozmawiaj z lekarzami na temat objawów, których możesz się spodziewać, i co się stanie, jeśli rozwiniesz ten efekt uboczny.
- Choroba serca - Adriamycyna (doksorubicyna) może uszkadzać serce niektórych osób. Twój lekarz porozmawia z tobą o testach sprawdzających twoje serce przed leczeniem, a także o objawach tego niepożądanego działania.
- Niepłodność - leczenie choroby Hodgkina może wpływać na późniejszą płodność. Porozmawiaj z lekarzem o szansach na to, co się stanie i co możesz zrobić przed leczeniem, aby zachować płodność.
> Źródła:
> American Cancer Society. Chemioterapia na chorobę Hodgkina. Zaktualizowano 02/09/16.
> Kompleksowe Centrum Onkologii Uniwersytetu Michigan. Reżim chemioterapii ABVD na chorobę Hodgkina.
> Stamatoullas, A., Brice, P., Bouabdallah, R. i in. Wyniki pacjentów starszych niż 60 lat z klasycznym chłoniakiem Hodgkina leczonym linią czołową ABVD Chemioterapia: częste zdarzenia płucne sugerują ograniczenie stosowania bleomycyny u osób w podeszłym wieku. British Journal of Hematology . 2015. 170 (2): 179-84.