Kluczowe momenty w walce z największą globalną epidemią
Historia HIV jest pełna triumfów i porażek, gdy świat stanął w obliczu największej globalnej epidemii współczesności. To, co zaczęło się od kilku infekcji, przerodziło się w pandemię, która dotyka obecnie ponad 36 milionów ludzi na całym świecie.
Oś czasu HIV zaczęła się na początku 1981 roku, gdy New York Times doniosł o wybuchu rzadkiej postaci raka wśród gejów w Nowym Jorku i Kalifornii.
Ten "homoseksualny rak", który został później zidentyfikowany jako mięsak Kaposiego , choroba, która później stała się twarzą choroby w latach 80. i 90. XX wieku.
W tym samym roku w izbie przyjęć w Nowym Jorku zaczęły pojawiać się wysypki zdrowych, młodych mężczyzn o gorączce, objawach grypopodobnych i rzadkim zapaleniu płuc o nazwie Pneumocystis . Nikt nie mógł sobie wyobrazić, że te niecodzienne, pojedyncze przypadki zwiastują globalny wybuch, zabijając miliony ludzi w ciągu kilku lat.
1981
W 1981 r. Pojawił się mięsak Kaposiego i pneumocystis zapalenie płuc wśród gejów w Nowym Jorku i Kalifornii. Kiedy Centrum Kontroli Chorób zgłosiło wybuch nowej epidemii, ochrzcili ją GRID (lub niedobór odporności związany z gejami), stygmatyzując społeczność homoseksualistów jako nosicieli śmiertelnej choroby. Jednak wkrótce zaczęły pojawiać się osoby heteroseksualne, osoby używające narkotyków i osoby chore na hemofilię, co dowodzi, że zespół nie znał granic.
1983
Naukowcy z Instytutu Pasteura we Francji wyizolowali retrowirusy, które ich zdaniem są związane z wybuchem HIV. W tym czasie 35 krajów na całym świecie potwierdziło przypadki choroby, która do tej pory wydawała się wpływać tylko na Stany Zjednoczone. Kontrowersje pojawiły się wkrótce po tym, gdy rząd USA ogłosił, że jeden z ich naukowców, Dr. Robert Gallo , odizolował się. retrowirus o nazwie HTLV-III, który według nich był odpowiedzialny za AIDS.
Dwa lata później ostatecznie potwierdzono, że retrowirusy HTLV-III i Pasteur są takie same, co prowadzi międzynarodowy komitet do zmiany nazwy wirusa HIV (ludzki wirus upośledzenia odporności).
1984
Kanadyjski stewardesa, zwany " Pacjentem Zero ", umiera z powikłań związanych z AIDS. Z powodu jego seksualnego związku z kilkoma pierwszymi ofiarami HIV, błędnie podano, że jest on odpowiedzialny za wprowadzenie wirusa do Ameryki Północnej. Do tego czasu w USA było 8 000 potwierdzonych przypadków, co spowodowało alarmujące 3500 zgonów.
1985
Kontrowersje wokół HIV nadal trwają, gdy laboratorium Gallo opatentuje zestaw do testów na HIV, który został zatwierdzony przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA). Instytut Pasteura pozywa i później przyznaje prawa do połowy tantiem z nowego testu. W tym samym roku HIV wkracza w świadomość społeczną wraz ze śmiercią Rock Hudson i wiadomością, że 14-letni Ryan White został pozbawiony szkoły podstawowej w Indianie za zarażenie wirusem HIV.
1987
Pierwszy lek przeciw HIV, znany jako Retrovir (AZT) , jest zatwierdzony przez FDA. Po sześciu latach ignorowania choroby i odmowy uznania kryzysu prezydent Ronald Reagan ostatecznie użył słowa "AIDS" w publicznej wypowiedzi.
W tym momencie uważa się, że na świecie żyje od 100 000 do 150 000 przypadków HIV.
1990
Po latach walki z piętnowaniem HIV w USA, Ryan White umiera w wieku 19 lat. W tym roku Kongres uchwali Ryan White Care Act, aby zapewnić finansowane przez rząd fundusze na opiekę nad ludźmi żyjącymi z HIV. Na tym etapie liczba osób żyjących z HIV na całym świecie wzrosła do prawie miliona.
1992
FDA zatwierdza pierwszy lek do stosowania w połączeniu z AZT znanym jako Hivid, oznaczający pierwszą drogę medyczną do terapii skojarzonej. Wkrótce potem Epivir (lamivudine) jest nadal powszechnie używany do dzisiaj.
1993
Brytyjskie badanie znane jako Concorde Trials stwierdza, że monoterapia AZT nie robi nic, aby opóźnić przejście na HIV. W wyniku tego raportu pojawia się nowy ruch, który zaprzecza istnieniu HIV lub że wirus jest powiązany z chorobą.
1996
Leczenie stanowi kolejny ważny krok naprzód w związku z wprowadzeniem leków przeciwko HIV zwanych inhibitorami proteazy. W potrójnej terapii leki okazują się skuteczne nie tylko w tłumieniu wirusa, ale także w przywracaniu systemu odpornościowego do poziomu zbliżonego do normalnego. Protokół jest natychmiast nazywany wysoce aktywną terapią przeciwretrowirusową lub HAART .
1997
W badaniu grupy 076 przeprowadzonym przez AIDS Clinical Trials stwierdzono, że stosowanie AZT w czasie ciąży iw momencie porodu zmniejszyło przenoszenie wirusa HIV z matki na dziecko do zaledwie trzech procent. W tym samym roku, mniej niż 12 miesięcy po wprowadzeniu HAART, wskaźnik zgonów HIV w USA gwałtownie spada o 35 procent.
1998
Pierwsze próby z udziałem ludzi w Stanach Zjednoczonych rozpoczynają test szczepionki przeciwko wirusowi VAXGEN. (Było to pierwsze z wielu takich prób, dla których jeszcze nie znaleźliśmy odpowiedniego kandydata ).
2000
Ruch zaprzeczający AIDS zyskuje międzynarodową uwagę, gdy prezydent RPA Thabo Mbeki ogłasza na Międzynarodowej Konferencji AIDS, że "wirus nie może wywołać syndromu". W tym czasie prawie 20 milionów ludzi zmarło na AIDS na całym świecie, w tym prawie 17 milionów w Afryce subsaharyjskiej.
2004
Ponieważ społeczność medyczna staje w obliczu rosnącej fali oporności na leki u ludzi na HAART, uwalniany jest nowy lek zwany tenofowirem, który wydaje się w stanie pokonać nawet przypadki głębokiej, wielolekowej oporności . Krótko przed wyrzuceniem Thabo Mbeki z prezydentury w Afryce Południowej, pierwsze generyczne leki przeciw HIV są zatwierdzone w kraju, otwierając drzwi do największego w historii wprowadzenia leczenia farmakologicznego.
2009
Naukowcy z University of North Carolina w Chapel Hill informują, że zdekodowali strukturę całego genomu wirusa HIV, umożliwiając naukowcom opracowanie nowych narzędzi diagnostycznych i ukierunkowanych metod leczenia HIV. To w dużej mierze wysiłek ten doprowadził do opracowania inhibitorów integrazy, które są obecnie stosowane w leczeniu pierwszego rzutu w USA.
2010
Badanie iPrEX jest pierwszym z wielu badań, które wykazały, że lek HIV Truvada może być stosowany przez osoby zakażone HIV, które zapobiegają zakażeniu. Strategia, znana jako profilaktyka przedekspozycyjna HIV (PrEP) , jest obecnie powszechnie zalecana w celu ochrony osób o wysokim ryzyku infekcji.
2013
Badanie przeprowadzone przez North American AIDS Cohort Collaboration on Research and Design (NA-ACCORD) donosi, że 20-latek, który rozpoczął terapię HIV, może żyć dobrze we wczesnych latach 70-tych. Jest to pierwsze z wielu takich potwierdzeń opisujących wpływ terapii przeciwretrowirusowej na oczekiwaną długość życia .
2014
Światowa Organizacja Zdrowia i Program Narodów Zjednoczonych ds. HIV / AIDS (UNAIDS) ogłaszają ambitny plan zakończenia pandemii HIV do 2030 roku poprzez diagnozowanie 90 procent osób żyjących z HIV na całym świecie, umieszczając 90 procent w terapii HIV i uzyskując niewykrywalny wirus załaduj w 90 procentach. Przyjęta strategia 90-90-90 , program ma do czynienia z coraz mniejszymi wkładami ze strony krajów-darczyńców i stale rosnącymi wskaźnikami oporności na leki i niepowodzeniami leczenia na całym świecie.
2015
Indiana doświadcza największego wybuchu epidemii HIV od lat 90. ubiegłego wieku z powodu powszechnej epidemii opioidowej i oporu przez ówczesnego gubernatora Mike'a Pence'a, aby umożliwić program wymiany igieł w jego stanie na "podłożu moralnym". W rezultacie ponad 200 przypadków odnotowano w ciągu kilku tygodni w mieście Austin i w jego pobliżu, w stanie Indiana (4295 mieszkańców).
2016
Po opublikowaniu badania Strategic Timing of Antiretroviral Treatment (START) pod koniec 2015 roku, Światowa Organizacja Zdrowia oraz Departament Zdrowia i Opieki Społecznej USA m.in. zalecają rozpoczęcie leczenia HIV w momencie rozpoznania. W przeciwieństwie do opóźniania leczenia, udowodniono, że nowa strategia zmniejsza ryzyko poważnej choroby o 53 procent.
2017
Teraz, w 36. roku życia, epidemia nadal pochłania milion ludzi rocznie i dodaje kolejne 1,8 miliona nowych infekcji w 2017 roku. Obecnie na świecie żyje około 36,7 miliona ludzi, z których 20,9 miliona jest poddanych terapii przeciwretrowirusowej. W sumie ponad 76 milionów ludzi zostało zarażonych wirusem HIV od początku pandemii, z czego zginęło 35 milionów ludzi.