Pokrzywka (pokrzywka) to czerwona, swędząca wysypka skórna spowodowana reakcją na pokarm, lekarstwa i inne substancje lub sytuacje. Zwykle zaczyna się od swędzącej plamy na skórze i rozwija się w podniesiony ściągacz o wyraźnie określonych granicach.
Pokrzywka spowodowana jest nieprawidłową odpowiedzią immunologiczną, w której do organizmu uwalniana jest substancja chemiczna określana jako histamina. Chociaż zazwyczaj występuje to w wyniku uczulenia, istnieją również przyczyny niealergiczne.
Objawy mogą być ostre (pojawiające się i ustępujące szybko) lub przewlekłe (trwające dłużej niż sześć tygodni).
Ostra pokrzywka jest najczęściej diagnozowana przez jej pojawienie się. Przewlekłe epizody mogą wymagać dalszych badań, w tym testu skórnego na alergię, fizycznych testów prowokacyjnych lub biopsji skóry. Leki przeciwhistaminowe są zazwyczaj stosowane w leczeniu pokrzywki, chociaż leki blokujące receptory H2, kortykosteroidy, leki przeciwdepresyjne i przeciw astmie można również przepisać.
Objawy
Pokrzywka może dotknąć ludzi w każdym wieku i rozwijać się na dowolnej części ciała, w tym na dłoniach i podeszwach. Ule pojawią się jako uniesione pręgi (bąbelki) i będą niezmiennie swędzące, niektóre bardziej niż inne. Mogą różnić się kształtem i rozmiarem, ale będą miały wyraźnie określoną granicę. Po naciśnięciu, środek będzie "bladł" (zmieni kolor na biały).
Większość uli jest dotkliwa i samoograniczająca się, sama rozwiązując się w ciągu 24 do 48 godzin. Inne mogą trwać kilka dni lub tygodni, zanim w pełni się zdecydują.
W tym czasie nie jest niczym niezwykłym, że ule zniknęły i pojawiły się ponownie. Pokrzywce może towarzyszyć głęboko osadzony obrzęk tkanki zwany obrzękiem naczynioruchowym , najczęściej dotykający twarzy, warg, języka, gardła lub powiek.
Przewlekłe pokrzywka może utrzymywać się przez miesiące lub nawet lata i może być wywołana przez stres, upał, zimno i inne fizyczne wyzwalacze.
Pokrzywka różni się od egzemy (atopowego zapalenia skóry) tym, że wyprysk charakteryzuje się suchością, strupowaniem, pęcherzami, pękaniem, sączeniem lub krwawieniem. Ule nie są zwykle opisywane w ten sposób.
Przyczyny
Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie formy pokrzywki są wynikiem nieprawidłowej odpowiedzi immunologicznej. Chociaż alergia jest najczęstszym przykładem, nie jest to jedyna przyczyna. Uważa się, że niektóre przewlekłe postacie pokrzywki są wywołane odpowiedzią autoimmunologiczną . Inne są całkowicie idiopatyczne (co oznacza znane pochodzenie).
Pokrzywka indukowana przez alergię
Pokrzywka indukowana przez alergię powstaje, gdy układ odpornościowy reaguje nienormalnie na substancję nieszkodliwą w inny sposób i uwalnia do krwiobiegu substancję chemiczną znaną jako histamina . Histamina jest substancją zapalną, która powoduje objawy alergii, wpływając nie tylko na drogi oddechowe i żołądkowo-jelitowe, ale także na skórę.
Najczęstsze przyczyny pokrzywki indukowanej alergią to żywność (w tym skorupiaki, jaja i orzechy), leki (w tym aspirynę i antybiotyki) oraz ukąszenia owadów (szczególnie pszczoły i mrówki ogniste).
Przewlekła pokrzywka idiopatyczna
Przewlekła pokrzywka jest częściej idiopatyczna i może być indukowana przez stres lub inne bodźce fizyczne. Chociaż dokładna ścieżka stanu nie jest znana, uważa się, że aktywacja autoprzeciwciał (białek odpornościowych, które celują w komórki własne organizmu) może również wyzwalać uwalnianie histaminy i innych związków prozapalnych.
Tak więc, chociaż podżegająca przyczyna przewlekłej pokrzywki może być inna niż pokrzywka indukowana alergią, wynik będzie taki sam (choć trwalszy). Kobiety są bardziej dotknięte niż mężczyźni.
Oprócz stresu, wspólne fizyczne wyzwalacze obejmują narażenie na zimno , ciepło , światło słoneczne , ciśnienie , drgania , wodę lub tarcie . Niektóre rodzaje pokrzywki wywołanej wysiłkiem występują tylko w połączeniu z alergią pokarmową.
Inne przyczyny
Infekcje i choroby, takie jak zapalenie wątroby, przewlekła choroba nerek, chłoniak i dowolna liczba zaburzeń autoimmunologicznych (w tym toczeń, zapalenie tarczycy Hashimoto i reumatoidalne zapalenie stawów) mogą również objawiać się ostrymi lub przewlekłymi pokrzywkami.
Diagnoza
Pokrzywkę można zwykle zdiagnozować na podstawie przeglądu historii choroby i charakterystyki wysypki. Badania laboratoryjne i obrazowe nie są zwykle wymagane, chyba że podejrzewa się leżącą u ich podstaw przyczynę (np. Rak).
Nasilenie erupcji można sklasyfikować w oparciu o narzędzie oceny zwane wynikiem aktywności pokrzywki (UAS). W tym celu lekarz subiektywnie ocenia dwa główne objawy - pęcherzyki i swędzenie ( świąd ) - w skali od 0 (mała aktywność choroby) do 3 (ciężka aktywność choroby). Maksymalny wynik 6 oznacza poważną erupcję wymagającą agresywnego leczenia.
Jeśli potrzebne są dalsze testy, może to obejmować jedną z następujących czynności:
- Testy alergiczne mogą być zalecane, jeśli u pacjenta wystąpiła ciężka reakcja nadwrażliwości na pokarm, leki lub owad żądło. Test skórny lub test radioalergotorowy (RAST) to dwie najczęstsze formy testów alergologicznych.
- Fizyczne testy prowokacyjne są stosowane w celu potwierdzenia, że twoje chroniczne pokrzywki są fizycznie indukowane. Wiąże się to ze stosowaniem podejrzanych bodźców - takich jak lód, ciepło, wibracje, światło lub tarcie - na skórę. Można również użyć testów wysiłkowych.
- Biopsja skóry (usunięcie próbki tkanki do oceny w laboratorium) jest wskazana tylko wtedy, gdy ule nie ulegają poprawie i nie można znaleźć innej przyczyny. O ile nie ma jakiegoś niezwykłego wytłumaczenia dla bąbelków, biopsja ula zwykle nie ujawni niczego nienormalnego.
Leczenie
Większość ostrych uli ustąpi samoistnie w ciągu kilku dni i może wymagać jedynie mokrego, chłodnego kompresu, aby złagodzić swędzenie i obrzęk.
Inne mogą trwać nawet kilka tygodni i wymagają doustnych leków przeciwhistaminowych, aby złagodzić objawy. Leki przeciwhistaminowe dostępne bez recepty, takie jak Allegra (feksofenadyna) , Claritin (loratadyna) i Zyrtec (cetyryzyna) zwykle zapewniają znaczną ulgę. Silniejsze leki przeciwhistaminowe można uzyskać na receptę.
Jeśli same leki przeciwhistaminowe są w stanie zapewnić ulgę, inne leki mogą być dodawane lub podstawione, szczególnie jeśli przyczyną jest brak alergii. Pomiędzy nimi:
- H2-blokery , takie jak Pepcid (famotydyna) , Tagamet (cymetydyna) i Zantac (ranitydyna) , mogą być stosowane w połączeniu z lekami przeciwhistaminowymi w celu zmniejszenia obrzęku naczyniowego.
- Kortykosteroidy , takie jak prednison , mogą tłumić odpowiedź immunologiczną i szybko zmniejszać swędzenie i obrzęk, jeśli leki przeciwhistaminowe nie działają.
- Modyfikatory leukotrienów, takie jak Accolate (zafirlukast) i Singulair (montelukast) są powszechnie stosowane w leczeniu astmy, ale mogą również złagodzić niektóre postacie przewlekłej idiopatycznej pokrzywki.
- Doxepin to trójcykliczny lek przeciwdepresyjny, który działa również jako silny lek przeciwhistaminowy, gdy jest stosowany w małych dawkach.
- Xolair (omalizumab) to wstrzykiwalne przeciwciało monoklonalne, które jest skuteczne w leczeniu przewlekłych postaci pokrzywki, które nie zareagowały na inne terapie.
Słowo od
Chociaż ule mogą być brzydkie i niewygodne, zwykle nie są poważne. Jeśli jednak zaczną przeszkadzać w jakości twojego życia, poproś swojego lekarza o skierowanie do alergologa, który może wykonać badania, aby wskazać przyczynę. Jeśli zostanie wykryty czynnik wywołujący alergię, można uzyskać serię zdjęć alergologicznych, aby stopniowo zmniejszyć odczulenie na jego działanie.
W rzadkich przypadkach ule mogą rozwijać się jako część potencjalnie zagrażającego życiu alergii, znanej jako anafilaksja . Jeśli twojemu pokrzywce towarzyszy obrzęk twarzy, trudności w oddychaniu, szybkie bicie serca, wymioty lub dezorientacja, zadzwoń pod numer 911 lub poproś kogoś o pomoc w najbliższym pogotowiu. Nieleczona anafilaksja może prowadzić do wstrząsu, śpiączki, niewydolności serca lub układu oddechowego oraz śmierci.
> Źródła:
> Ferrer, M .; Bastra, J .; Gimenez-Arnau, A. i in. Zarządzanie pokrzywką: niezbyt skomplikowane, a nie proste. Clin Experimental Alergia. 2014; 45 (4): 731-43. DOI: 10,1111 / cea2446.
> Schaefer, P. Acute i Przewlekła Pokrzywka: Ocena i leczenie. Am Fam Lekarz. 2017; 95 (11): 717-724.