Zasadniczo istnieją dwa powody, dla których lekarz może zalecić lekarstwo na arytmię serca . Po pierwsze, arytmia może powodować objawy, takie jak kołatanie serca lub zawroty głowy , a leczenie może być ważne w celu złagodzenia tych objawów. Albo, po drugie, arytmia może powodować szkodę lub grozić, że to zrobi. Wiele arytmii nie robi żadnej z tych dwóch rzeczy i nie wymaga leczenia specjalnie ukierunkowanego na samą arytmię.
Jeśli masz arytmię, która wymaga leczenia, istnieją trzy ogólne klasy leków, które mogą być przydatne, w zależności od rodzaju arytmii, którą masz. Pierwsza grupa składa się z leków antyarytmicznych - leków mających na celu tłumienie nieprawidłowych rytmów serca. Drugi składa się z leków, które wpływają na węzeł AV , które są głównie wykorzystywane do częstoskurczów nadkomorowych (SVT). Trzecia grupa składa się z różnych leków, które, jak wykazano, zmniejszają ryzyko nagłego zgonu z arytmii serca.
Leki przeciwarytmiczne
Leki przeciwarytmiczne to leki, które zmieniają właściwości elektryczne tkanki serca, a przez to zmieniają sposób, w jaki sygnał elektryczny serca rozprzestrzenia się w sercu. Ponieważ częstoskurcze (arytmie, które powodują szybkie tętno) są zwykle związane z nieprawidłowościami w sygnale elektrycznym, leki, które zmieniają sygnał elektryczny serca, często mogą poprawić te arytmie.
Leki antyarytmiczne są często skuteczne lub przynajmniej częściowo skuteczne w leczeniu większości odmian tachykardii.
Niestety, leki antyarytmiczne jako grupa mają tendencję do powodowania znacznej toksyczności tego lub innego rodzaju, a w konsekwencji mogą być trudne do podjęcia. Każdy lek antyarytmiczny ma swój unikalny profil toksyczności i przed przepisaniem jakiegokolwiek z tych leków ważne jest, aby lekarz dokładnie wyjaśnił możliwe problemy, które mogą wystąpić z wybranym lekiem.
Istnieje jednak jeden niefortunny problem, który jest wspólny dla praktycznie wszystkich leków antyarytmicznych: czasami te leki powodują gorsze arytmię zamiast lepiej.
Ta cecha leków antyarytmicznych nazywanych "proarytmią" staje się nieodłączną właściwością leków, które zmieniają elektryczny sygnał serca. Mówiąc prosto, jeśli zrobisz cokolwiek, aby zmienić sposób, w jaki sygnał elektryczny rozprzestrzenia się w sercu, możliwe, że zmiana spowoduje, że tachykardia będzie lepsza lub gorsza.
Powszechnie stosowane leki antyarytmiczne obejmują amiodaron (Cordarone, Pacerone), sotalol (Betapace), propafenon (Rhythmol) i dronedaron (Multaq).
Amiodaron jest zdecydowanie najskuteczniejszym lekiem antyarytmicznym i rzadziej powoduje proarytmię niż inne leki. Niestety, inne rodzaje toksyczności obserwowane w przypadku amiodaronu mogą być szczególnie nieprzyjemne, a lek ten powinien być stosowany (jak wszystkie leki przeciwarytmiczne), gdy jest to absolutnie konieczne.
Najważniejsze jest to, że lekarze są - i powinni być niechętni do przepisywania leków antyarytmicznych. Leki te należy stosować tylko wtedy, gdy arytmia powoduje istotne objawy lub stanowi zagrożenie dla zdrowia układu sercowo-naczyniowego.
AV Nodal Blocking Drugs
Leki znane jako leki blokujące węzły AV - beta-blokery , blokery kanałów wapniowych i digoksyna - działają poprzez spowolnienie elektrycznego sygnału serca, gdy przechodzi przez węzeł AV w drodze z przedsionków do komór.
To sprawia, że leki blokujące węzły AV są użyteczne w leczeniu SVT. Niektóre formy SVT (w szczególności częstoskurcz odruchowy węzła AV i tachykardia spowodowane przez przewody omijające) wymagają, aby węzeł AV skutecznie przewodził sygnał elektryczny, a jeśli węzeł AV może spowodować wolniejsze przewodzenie sygnału elektrycznego, SVT po prostu przystanki.
W przypadku SVT, znanego jako migotanie przedsionków , leki blokujące węzły AV nie zatrzymują arytmii, ale spowalniają częstość akcji serca, aby pomóc w wyeliminowaniu objawów. W rzeczywistości kontrolowanie częstości akcji serca za pomocą leków blokujących węzły AV jest często najlepszym sposobem radzenia sobie z migotaniem przedsionków .
Leki zmniejszające ryzyko nagłej śmierci
Uważa się, że kilka leków zmniejsza ryzyko nagłej śmierci, prawdopodobnie zmniejszając ryzyko częstoskurczu komorowego lub migotania komór , arytmie, które powodują zatrzymanie krążenia .
Badania pokazują, że beta-adrenolityki prawdopodobnie zmniejszają ryzyko nagłej śmierci, blokując działanie adrenaliny na mięsień sercowy, zmniejszając w ten sposób ryzyko wystąpienia arytmii śmiertelnych. Wszyscy pacjenci, którzy przeżyli zawał serca lub mają niewydolność serca powinni przyjmować beta-blokery.
Mniej łatwe do wyjaśnienia jest zmniejszenie nagłej śmierci zgłaszanej u pacjentów przyjmujących statyny lub którzy spożywają kwasy tłuszczowe omega-3, ale te terapie również wydają się pomagać.
> Źródła:
> Przyznaj AO. Kanały jonizacji serca. Circ Arrythm Electrophysiol 2009; 2: 185.
> Sycylijski Gambit. Nowe podejście do klasyfikacji leków antyarytmicznych na temat ich działań w zakresie mechanizmów arytmii. Grupa zadaniowa Grupy Roboczej ds. Arytmii Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Circulation 1991; 84: 1831.